Ο πρώην υφυπουργός Εξωτερικών ρίχνει το γάντι της συναίνεσης στην κυβέρνηση, λέγοντας ότι η ευθύνη για τη δημιουργία ενιαίου μετώπου στα εθνικά θέματα ανήκει στις κυβερνήσεις, ενώ για τις αναταράξεις στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ δείχνει να μην ανησυχεί. «Οι συζητήσεις μού θυμίζουν αντίστοιχες όταν ο Συνασπισμός μετατράπηκε σε ΣΥΡΙΖΑ», σημειώνει.

«Φιάσκο», «διπλωματική αποτυχία» είναι μερικοί μόνο από τους χαρακτηρισμούς που χρησιμοποιήσατε, ως κόμμα, για την επίσκεψη Μητσοτάκη στην Ουάσιγκτον. Υποθέτω τους προσυπογράφετε. Περίπου δύο εβδομάδες μετά, επιμένετε σε αυτούς;

Δεν τίθεται ζήτημα επιμονής ούτε και χαρακτηρισμών. Η εικόνα, όταν μεταδίδεται απευθείας σε όλο τον κόσμο, από εκατοντάδες ΜΜΕ, δεν μπορεί να κρυφτεί. Κάναμε μια διαπίστωση με τα ντοκουμέντα, που πλέον όλοι έχουμε στη διάθεσή μας. Πολλοί περιέγραψαν πολύ χειρότερα και πιο γλαφυρά την απόπειρα του Κυριάκου Μητσοτάκη να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και του αξιώματός του.

Ο Αμερικανός πρέσβης πρόσφατα είπε πως δεν θεωρεί ότι υπάρχουν ουσιαστικές διαφορές στον τρόπο με τον οποίο βλέπει τις ελληνοαμερικανικές σχέσεις η σημερινή κυβέρνηση σε σύγκριση με την προηγούμενη. Το σχόλιό σας;

Δεν είθισται να σχολιάζονται οι δηλώσεις πρέσβεων άλλων χωρών και δεν θεωρώ αναγκαίο να το κάνω. Ωστόσο, η «προβλεψιμότητα» του κ. Μητσοτάκη, η μη τήρηση της αμοιβαιότητας, η υπαναχώρηση και οι «ατυχείς» δηλώσεις του κ. Μητσοτάκη, που ανέτρεπαν πάγιες τακτικές της εξωτερικής πολιτικής της χώρας μας, είναι διαφορές που επισημάνθηκαν από εμάς στη λογική της υπεράσπισης των εθνικών συμφερόντων μας, με τρόπο που υπερασπίζεται τη θέση της χώρας μας ως πυλώνα σταθερότητας στην περιοχή και συνέχειας μιας ενεργητικής πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής.

Επί της ουσίας, θεωρείτε -και σε ποιους τομείς- ότι η εξωτερική πολιτική που ασκεί η σημερινή κυβέρνηση έχει στρατηγικές διαφορές σε σύγκριση με τη δική σας κυβέρνηση;

Ακόμα και για τη συμφωνία των Πρεσπών, ο κ. Μητσοτάκης είχε πει ότι αν και διαφωνεί, εφόσον γίνει νόμος του κράτους θα τον σεβαστεί και θα τον τηρήσει ως κυβέρνηση…

Τα ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής πρέπει να είναι το κατ’ εξοχήν πεδίο συγκλίσεων και εθνικής συνεννόησης των πολιτικών δυνάμεων της χώρας. Επτά μήνες μετά η κυβέρνηση φαίνεται ότι πορεύεται χωρίς πυξίδα.

Η Ν.Δ., ως αντιπολίτευση, εργαλειοποίησε τα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής ώστε να γίνει κυβέρνηση, εγκαταλείποντας εθνικές θέσεις, όπως για το «Μακεδονικό» και δείχνει συμπτώματα ολιγωρίας ως προς την τήρηση της εφαρμογής της.

Η αδράνεια, η πολιτική κατευνασμού, η μη αποστολή ξεκάθαρων και ισχυρών μηνυμάτων που ακολούθησε για πολλούς μήνες, αφότου ανέλαβε, απέναντι στην τουρκική προκλητικότητα και παραβατικότητα, δεν ευνοούν τα συμφέροντα της χώρας μας. Η κύρια ευθύνη για τη δημιουργία ενιαίου μετώπου ανήκει πάντοτε στις κυβερνήσεις, έτσι το ζήτημα της σύγκλησης του συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών είναι «πάνω στο τραπέζι» των προτάσεών μας.

Δεν θα καλούσατε στην Αθήνα τον Χαφτάρ αν, επί των ημερών σας, η Γερμανία ως διοργανώτρια χώρα δεν απηύθυνε πρόσκληση στην Ελλάδα να συμμετέχει στη διάσκεψη για τη Λιβύη;

Η πολιτική που θα έπρεπε να είχε ακολουθηθεί είναι να μην είχαμε φθάσει στο σημείο της μη πρόσκλησης της Ελλάδας στη διαδικασία του Βερολίνου.

Ο ελληνικός λαός αισθάνεται περισσότερο ήσυχος όταν ξέρει ή αντιλαμβάνεται ότι μεταξύ των κομμάτων υπάρχει ανοικτή δίοδος επικοινωνίας και συνεννόησης για τα μεγάλα -κυρίως για τα εθνικά- θέματα και πέραν της σκληρής αντιπαράθεσης, ειδικά σε κρίσιμες περιόδους όπως η σημερινή. Τι λέτε;

Δεν μπορώ να διαφωνήσω σε αυτό και θα ήθελα να σας αναφέρω ότι υπάρχουν οι δίαυλοι, οι επιτροπές της Βουλής, το ΕΣΕΠ (Εθνικό Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής), οι συναντήσεις και επικοινωνίες των πολιτικών αρχηγών, το συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών. Υπάρχει και η πρότασή μας για την ίδρυση Εθνικού Συμβουλίου Ασφάλειας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ασκεί πολύ σκληρή αντιπολίτευση και με πολύ υψηλούς τόνους σε όλα τα επίπεδα. Αλλά οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η εικόνα των συσχετισμών που διαμορφώθηκαν στις εκλογές δεν αλλάζει. Τι φταίει;

Το χρονικό διάστημα από την 7η Ιουλίου είναι ένα μικρό μετεκλογικό διάστημα. Εκτιμώ όμως ότι η κυβέρνηση σχεδόν έχει εξαντλήσει το περιθώριο ανοχής, που πάντα δίνει το εκλογικό σώμα. Οι αντιλαϊκές πολιτικές, όμως, που ξεδίπλωσε από το πρώτο κιόλας νομοθέτημά της, οι αντεργατικοί νόμοι, το «τσεκούρωμα» του κοινωνικού μερίσματος και η κατάργηση της 13ης σύνταξης, που και η ίδια η Ν.Δ. ψήφισε, σύντομα θα αλλάξουν την εικόνα.

Το κάλεσμα του ΣΥΡΙΖΑ είναι προς όλους τους πολίτες

Να πάμε λίγο και στα δικά σας… Εσείς στηρίζετε τη διεύρυνση, την ένταξη των στελεχών του ΠΑΣΟΚ στον ΣΥΡΙΖΑ, τις απόψεις περί νέου κόμματος;

Το κάλεσμα του ΣΥΡΙΖΑ είναι προς όλους τους πολίτες, κάλεσμα σχεδιασμού του προοδευτικού κυβερνητικού προγράμματος για την Ελλάδα, στη νέα δεκαετία και μεταμνημονιακή εποχή, ικανοποιώντας το όραμα της δίκαιης και βιώσιμης ανάπτυξης, με διεύρυνση των δημοκρατικών κατακτήσεων και δικαιωμάτων, με ικανοποίηση των αναγκών του συνόλου της κοινωνίας και όχι μόνο των «κατεχόντων».
Η διεύρυνση του ΣΥΡΙΖΑ υπηρετεί ακριβώς αυτή την αναγκαιότητα και θα συμβάλει στη διαμόρφωση ενός μεγάλου πλειοψηφικού προοδευτικού ρεύματος και κόμματος.

Τι απαντάτε στους συντρόφους σας που φοβούνται τη «συστημοποίηση» του ΣΥΡΙΖΑ και τη στροφή προς το Κέντρο;

Οι συζητήσεις μου θυμίζουν αντίστοιχες όταν ο Συνασπισμός μετατράπηκε σε ΣΥΡΙΖΑ.

Ο διάλογος, όμως, και οι διαφορετικές απόψεις ήταν πάντοτε ο πλούτος αλλά και η δύναμή μας, που μας οδηγούσαν στη σύνθεση και τη δημιουργία θέσεων που ανταποκρίνονταν στις ανάγκες της κοινωνίας και αγκαλιάζονταν από την πλειοψηφία του λαού μας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει βαθιές ρίζες στο αξιακό και πολιτικό φορτίο της Αριστεράς, φορτίο αγώνων και θυσίας.

Η δημιουργία ενός μαζικού, νεανικού και σύγχρονου προοδευτικού κόμματος, εμφορούμενου από τις παραπάνω αξίες είναι η ικανή και αναγκαία συνθήκη ώστε οι μάχες για την υπεράσπιση των κοινωνικών κατακτήσεων αλλά και τη διεύρυνσή τους να είναι νικηφόρες.

Από την έντυπη έκδοση