Συνέντευξη στον Δημήτρη Κατσάκο

Τον συναντήσαμε στην πλατεία Μητροπόλεως, στην καρδιά της πρωτεύουσας, ένα ηλιόλουστο πρωινό καθημερινής, λίγο μετά τις 9, την ώρα που η ζωή στην Αθήνα αρχίζει.

Καθίσαμε σε ένα από τα πολλά παγκάκια της πλατείας, την ώρα που μπροστά μας εργαζόμενοι βάδιζαν βιαστικά προς τις δουλειές τους, τουρίστες ξεκινούσαν για την πρώτη του βόλτα στα αθηναϊκά σοκάκια και συνταξιούχοι απολάμβαναν τη ζεστασιά των πρωινών αχτίδων του ηλίου.

Μέσα στο ζωντανό αυτό κάδρο της πόλης συζητήσαμε με το Νάσο Ηλιόπουλο για το τι θα άλλαζε «από την αρχή», όπως είναι και το μότο της καμπάνιας του, στην Αθήνα, για το Airbnb, την καθαριότητα και τα Εξάρχεια.

Θεωρεί την Αθήνα έναν «πλούσιο Δήμο με φτωχή διαχείριση», απαντάει στο πόσοι εργαζόμενοι χρειάζονται για να είναι η πόλη καθαρή και αποκαλύπτει πώς αποφάσισε να διεκδικήσει τη δημαρχία της πρωτεύουσας.

Εκλέγεστε, πηγαίνετε πρώτη μέρα στο γραφείο του δημάρχου και σηκώνετε τα μανίκια. Ποιο πρόβλημα θα επιδιώξετε να λύσετε πρώτο;

Η Αθήνα είναι μία πόλη που έχει πολλά προβλήματα, είναι φυσιολογικό. Αυτό το οποίο είναι αδιανόητο όμως είναι να έχεις πόρους που μπορούν να σε βοηθήσουν σ’ αυτά τα προβλήματα και να μην τους αξιοποιείς.

Το πρώτο πράγμα που θα κάνω είναι να ξεκινήσω όλες τις διαδικασίες έτσι ώστε ο Δήμος της Αθήνας να πάρει τα χρήματα που μπορεί να διεκδικήσει από το «Φιλόδημος ΙΙ» για τα σχολεία.

Με βάση τα πληθυσμιακά κριτήρια στο δήμο της Αθήνας αντιστοιχούσαν 15 εκατ., όλα για δράσεις στα σχολεία της Αθήνας που είναι πολύ πιεσμένα, πολύ γερασμένα κτίρια, με πολύ μεγάλα προβλήματα κι αυτή τη στιγμή ο Δήμος έχει καταθέσει μελέτες μόνο για 3 εκατομμύρια. Οπότε νομίζω ότι αυτό θα ήταν το πρώτο, γιατί ακριβώς έχεις τον πόρο που μπορείς να χρησιμοποιήσεις για να λύσεις αυτά τα προβλήματα.

Πότε και πώς σκεφτήκατε την ιδέα να διεκδικήσετε τον Δήμο Αθηναίων; Ήταν ένα «όνειρο», εμπνευστήκατε από κάποιον ή ήταν μία απόφαση που πάρθηκε από κομματικό όργανο;

Είμαι ένα παιδί που έχω γεννηθεί κι έχω μεγαλώσει στην Αθήνα, και σήμερα εδώ ζω, στα Κάτω Πατήσια. Από μικρός έχω πάρει μέρος σε διάφορες κινητοποιήσεις και κινήματα γειτονιάς, είτε τότε στην Κολούμπια όταν είχε ξεκινήσει η κατεδάφιση του εργοστασίου, που ήταν πραγματικά πολύ στενάχωρο να βλέπεις στα πόδια σου τα πεταμένα βινύλια που ήταν η ιστορία του λαϊκού τραγουδιού της χώρας, είτε αυτό ήταν οι κινητοποιήσεις για το Πεδίο του Άρεως, για το πάρκο Κύπρου και Πατησίων, οπότε με έναν τρόπο με τα ζητήματα της πόλης, ως άνθρωπός της πάντα είχα μία ενασχόληση.

Το 2006 ήμουν υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος με την «Ανοιχτή Πόλη», οπότε όταν ενημερώθηκα ότι το συντονιστικό της δημοτικής κίνησης κάνει την πρόταση για τη δική μου υποψηφιότητα, πέρα από την τιμή που αισθάνθηκα, σκέφτηκα ότι είναι μια πάρα πολύ όμορφη ευκαιρία και πολύ μεγάλη χαρά να έχει τη δυνατότητα να δουλέψεις για την πόλη που έχεις μεγαλώσει και ζεις.

Αθήνα από την αρχή: Είναι το σύνθημα της καμπάνιας που επιλέξατε για τις εκλογές. Ποια είναι κατά τη γνώμη σας τα πράγματα που πρέπει να γίνουν «απ’ την αρχή» στο δήμο;

Το πρώτο πράγμα που πρέπει να γίνει από την αρχή είναι ένα ζήτημα, ας μου επιτραπεί η φράση, αντίληψης και αίσθησης, δεν είναι κάτι τόσο υλικό.

Αυτό που έχω δει όλο το διάστημα που μιλάω με πάρα πολύ κόσμο στις γειτονιές είναι ότι έχει εμπεδωθεί τόσο πολύ η αίσθηση της εγκατάλειψης και το «ό,τι και να μας λέτε, όποιος και να βγει, τα πράγματα μάλλον προς το χειρότερο θα πάνε στο δήμο». «Ότι η Αθήνα είναι χαμένη υπόθεση».

Οπότε νομίζω το πρώτο που πρέπει να ξανακερδίσει ένας δήμαρχος στην Αθήνα είναι την αίσθηση ότι όντως πέντε πράγματα μπορούν να αλλάξουν προς το καλύτερο για τους ανθρώπους αυτής της πόλης. Πρέπει να ξαναστηθεί αυτή η σχέση η οποία είχε σπάσει, γιατί οι Αθηναίοι έχουν μάθει ότι όλο αυτό τον καιρό οι δημοτικές αρχές, να το πω έτσι λίγο σχηματικά, ήταν πολύ κοντά στην πλατεία Συντάγματος και στην κεντρική πολιτική σκηνή και πολύ μακριά απ’ τις γειτονιές της πόλης.

Προφεσόρ: Το είπε ο Αλέξης Τσίπρας στην παρουσίαση της υποψηφιότητας. Σας έχει «κολλήσει»; Σας το λέει ο κόσμος που συναντάτε;

Το είπε χωρίς συνεννόηση. Δυστυχώς ή ευτυχώς έχει «κολλήσει». Μέχρι και στους πάγκους στις λαϊκές που πηγαίνω και έρχεται ο παραγωγός και μου λέει «ο καθηγητής;», με ένα πονηρό ύφος.

Είναι φυσιολογικό, η ποπ κουλτούρα είναι πολύ δυνατή πλέον και υπάρχει πολύς κόσμος που παρακολουθεί σειρές. Δηλαδή το Netflix κι όλη αυτή η ιστορία είναι φαινόμενο.

Οπότε πάντα όταν φτιάχνεις μια τέτοια αναλογία είναι κάτι το οποίο επικοινωνιακά μένει.

Πώς μπορεί ο Δήμος Αθηναίων, όχι μόνο να είναι πλήρως βιώσιμος, αλλά και να μπορεί να προγραμματίζει την οικονομική του πολιτική; Αυτήν την στιγμή ο δήμος έχει προϋπολογισμούς με 75% ίδιους πόρους, ενώ δεν αποδίδονται οι συνταγματικά κατοχυρωμένες ενισχύσεις από τον κρατικό προϋπολογισμό.

Οι Δήμοι αποτελούν τμήμα της οργάνωσης του δημοκρατικού πολιτεύματος και ενσαρκώνουν μέρος των λειτουργιών του οργανωμένου κράτους. Κατά συνέπεια, πρέπει να έχουν δημόσιο χαρακτήρα και να λειτουργούν με βάση την αρχή του δημοσίου συμφέροντος. Δεν μπορεί, δηλαδή, οι ΟΤΑ να είναι επιχειρήσεις και δεν μπορεί να λειτουργούν με σκοπό το κέρδος. Από τη μέχρι τώρα λειτουργία του Δήμου Αθηναίων, δεν προκύπτει ότι δεν είναι βιώσιμος. Απεναντίας, θα έλεγα ότι είναι ένας πλούσιος Δήμος με φτωχή διαχείριση. Δεν είναι αλήθεια ότι δεν αποδίδονται από το κράτος οι προβλεπόμενες ενισχύσεις στους Δήμους, γιατί, παρά την οικονομική κρίση, είχαμε μικρή αύξηση 5% στους πόρους προς ΟΤΑ, αλλά και για πρώτη φορά άνοιξαν προγράμματα, όπως τα Φιλόδημος Ι και ΙΙ, διευρύνοντας τα χρηματοδοτικά εργαλεία τους. Όμως, σωστό θα ήταν να πούμε πως το κράτος, δεν αποδίδει έγκαιρα ό,τι προβλέπεται στους Δήμους και αυτό δημιουργεί δυσλειτουργίες, σε όλους τους ΟΤΑ. Άρα, συμφωνώ ότι πρέπει με κάθε τρόπο να αυξηθεί η κρατική επιχορήγηση σε όλους τους ΟΤΑ και είμαι βέβαιος ότι μπορούμε σταδιακά αυτό να το πετύχουμε.

Στο Δήμο Αθηναίων, πράγματι, οι κρατικές επιχορηγήσεις πλησιάζουν το 30% του προϋπολογισμού του, αν υπολογίσουμε και τις μεταβατικές δαπάνες πέραν της ΚΑΠ και της ΣΑΤΑ. Το γεγονός ότι οι ίδιοι πόροι (ανταποδοτικοί πόροι και τέλη) προέρχονται από άμεση και έμμεση φορολογία των πολιτών, εντάσσουν το Δήμο Αθηναίων στους ΟΤΑ που βρίσκονται στη μεσαία φορολογική κλίμακα των δημοτών τους, σε σχέση με άλλους Δήμους της χώρας. Ταυτόχρονα, όμως, τον εντάσσουν και στους δήμους, με τις ψηλότερες φορολογικές επιβαρύνσεις των δημοτών του, σε σχέση με αντίστοιχες πρωτεύουσες της ΕΕ. Είναι χαρακτηριστικό ότι τα τέλη παρεπιδημούντων, που εισπράττει ο Δήμος Αθηναίων, πλησιάζουν το 1,3εκ. ευρώ και τα τέλη από τα κέντρα διασκέδασης το 1,8εκ. ευρώ, ποσό πολύ μικρό σε σχέση με τον αριθμό των τουριστών που πέρασαν από την πόλη το 2018 και τον τζίρο των κέντρων διασκέδασης, γεγονός που αναδεικνύει την αδυναμία του Δήμου Αθηναίων να εισπράξει ένα κατά πολύ μεγαλύτερο αναλογούν ποσό. Η οικονομική πολιτική του Δήμου πρέπει να αλλάξει πρόσημο και να κινηθεί στην κατεύθυνση της αύξησης των ιδίων πόρων και της μείωσης φόρων και τελών προς τους δημότες, στρεφόμενη σε αναπτυξιακή λογική, μέσα από την επένδυση σε νέες τεχνολογίες, έξυπνες πόλεις, ενεργειακές κοινότητες, την κοινωνική και αλληλέγγυα οικονομία και, φυσικά, την αξιοποίηση της περιουσίας του Δήμου, αλλά και μέσα από τη δημιουργία συνεργειών, με στόχο τη μείωση του κόστους λειτουργίας.

Με την απόφαση του Δήμου, το Μάιο του 2018 περίπου 2.300 παιδιά, από τα περίπου 5.000 συνολικά, θα φιλοξενούνται στους παιδικούς σταθμούς του Δήμου Αθηναίων, χωρίς καμία οικονομική επιβάρυνση για τις οικογένειες τους. Θεωρείται ότι είναι αρκετό αυτό, την ώρα που οι οικογένειες περίπου 2.700 παιδιών πληρώνουν ακόμα τροφεία, ενώ οι φόροι και τα δημοτικά τέλη παραμένουν υψηλά;

Ο Δήμος Αθηναίων, για να καλύψει τη ζήτηση σε παιδικούς σταθμούς, χρειάζεται ακόμη 5-6 νέους παιδικούς σταθμούς σε στοχευμένες περιοχές, όπως η 3η, 4η και 6η Δημοτική Κοινότητα. Επίσης, έχει πρόβλημα πιστοποίησης και αδειοδότησης, για περισσότερους από τους μισούς υπάρχοντες παιδικούς σταθμούς και θα αντιμετωπίσει μεγάλο πρόβλημα, αν δεν ξεκινήσει ΤΩΡΑ τις προβλεπόμενες εκ του νόμου αναγκαίες προσαρμογές και βελτιώσεις. Το πρόβλημα φαίνεται μεγάλο, γιατί ο Δήμος Αθηναίων δεν μπήκε στην εφαρμογή του νόμου του Υπουργείου Παιδείας που προβλέπει δίχρονη προσχολική αγωγή, με αποτέλεσμα να κρατά τα 5χρονα στους παιδικούς σταθμούς, αντί να πάνε στα νηπιαγωγεία, όπως γίνεται σε 183 Δήμους μέχρι τώρα. Αυτό δημιουργεί πρόβλημα στην ένταξη παιδιών 6 μηνών έως 2,5 ετών στα βρεφικά τμήματα των παιδικών σταθμών, λόγω έλλειψης προσωπικού και υποδομών. Αυτό είναι το πρόβλημα που καλείται άμεσα να λύσει ο Δήμος Αθηναίων. Να καλύψει όλα τα παιδιά στους παιδικούς σταθμούς, από τα μικρότερα προς τα μεγαλύτερα, και να εφαρμόσει τη διετή προσχολική αγωγή, ιδρύοντας 10 νέα νηπιαγωγεία που έχει ανάγκη. Το σύστημα πληρωμής τροφείων του Δήμου Αθηναίων έχει εισοδηματικά κριτήρια, που μπορούν άμεσα να διευρυνθούν και να καλύψουν περισσότερες οικογένειες.

Ο ρόλος των ΜΚΟ ποιος μπορεί να είναι; Μπορεί να υπάρξει συνεργασία με τον Δήμο; Πώς μπορεί να διασφαλιστεί η διαφάνεια;

Ο Δήμος Αθηναίων έχει αναδειχθεί ως ο καλύτερος τόπος άνθησης των ΜΚΟ. Η συνεργασία του με πολλές ΜΚΟ είναι παροιμιώδης μέχρι παρεξηγήσεως, αφού έχει αναγκάσει ακόμη και δυνάμεις της αντιπολίτευσης που προέρχονται από το συντηρητικό χώρο, όχι απλώς να διαμαρτύρονται, αλλά και να στέκονται απέναντι. Για παράδειγμα, όλο το πρόγραμμα “ανοιχτά σχολεία” γίνεται με ΜΚΟ, καθώς και τα θέματα προσφύγων και μεταναστών, κοινωνικής πολιτικής κλπ. Άρα, δεν τίθεται θέμα συνεργασίας. Τίθεται, όμως, θέμα διαφάνειας, αύξησης του κόστους δράσεων, καθώς και θέματα ελέγχου. Με το θεσμικό πλαίσιο που υπάρχει, η μόνη δυνατότητα του Δήμου να ασκήσει αποτελεσματική πολιτική συνεργασίας είναι η αυστηρή και καλά προετοιμασμένη υπογραφή προγραμματικής συμφωνίας, που να έχει ρήτρες και ποινές, κάτι που σήμερα δεν συμβαίνει. Πάντως, είναι βέβαιο πως δεν πρέπει να εκχωρούνται εκτός Δήμου -αφειδώς, τουλάχιστον- δραστηριότητες που μπορεί να εκτελέσει ο Δήμος.

Υπάρχουν εκατοντάδες συμβασιούχοι αυτή τη στιγμή στο Δήμο, από τις καθαρίστριες των σχολείων μέχρι τους εργαζόμενους στην καθαριότητα και από τη Δημοτική Αστυνομία μέχρι το «Βοήθεια στο Σπίτι». Τι σκοπεύετε να κάνετε με αυτούς τους ανθρώπους, την ώρα που η ανεργία μαστίζει και οι ανάγκες του δήμου σε ανθρώπινο δυναμικό είναι μεγάλες;

Οι συμβασιούχοι υπάλληλοι του Δήμου Αθηναίων είναι περίπου 250 και, αν τελειώσει κάποτε η 3Κ προκήρυξη για την πρόσληψη 8.500 υπαλλήλων στη καθαριότητα, θα παραμείνουν ελάχιστοι. Ο Δήμος έχει ελλείψεις προσωπικού σε όλες τις υπηρεσίες του και απαιτούνται τουλάχιστον 500-700 προσλήψεις όλων των ειδικοτήτων και, ιδίως, ειδικών επιστημόνων. Είμαστε σταθερά υπέρ της μόνιμης, σταθερής και αξιοπρεπούς εργασίας και αυτό θα επιχειρήσουμε. Υποστηρίζουμε, επίσης, ότι πρέπει να ενισχυθεί η “Βοήθεια στο σπίτι” και η Δημοτική αστυνομία, να παρασχεθούν στους εργαζόμενους τα αναγκαία μέσα ατομικής προστασίας και να μην εκχωρηθούν κοινωνικές υπηρεσίες σε ιδιώτες.

Ο δημόσιος διάλογος σχετικά με την καθαριότητα περιστρέφεται γύρω από τον αριθμό των εργαζομένων (αυτήν την στιγμή είναι 1.800) και την ιδιωτικοποίηση ή όχι. Μπορεί, όμως, να λυθεί το πρόβλημα με νέες τεχνολογίες, με έρευνα ή αρκεί μόνο να επιστρέψουμε στους 3.200 εργαζομένους στην καθαριότητα, που υπήρχαν στον Δήμο πριν τα Μνημόνια;

Για να μπορεί η υπηρεσία καθαριότητας να κάνει τυπικά τη δουλειά της απαιτούνται 2.500 εργαζόμενοι τουλάχιστον. Το πρόβλημα, όμως, της βρώμικης Αθήνας δεν είναι έτσι όπως το θέτετε. Το 92% των απορριμμάτων της Αθήνας καταλήγει στη χωματερή της Φυλής, η οποία κλείνει το 2020! Το επιχειρησιακό σχέδιο του Δήμου για τη διαχείριση των απορριμμάτων παραμένει κενό γράμμα, δεν εφαρμόζεται, συνεπώς δεν υφίσταται! Η ανακύκλωση είναι στο 5% και το μεγαλύτερο όφελος καρπώνεται ιδιωτική εταιρεία, η πολιτική της διαλογής στην πηγή είναι μόνο θεωρία, ο σταθμός μεταφόρτωσης απορριμμάτων μόλις ξεκόλλησε και αρχίζει να υλοποιείται, δεν υπάρχουν πράσινα σημεία κλπ. Βέβαια, για να μην είμαστε και ισοπεδωτικοί, είναι καλή η πρωτοβουλία για τη συγκέντρωση χρησιμοποιημένων ενδυμάτων και υποδημάτων, η ανακύκλωση μπαταριών και λαμπτήρων, καθώς και η εφαρμογή έξυπνης Πόλης που αφορά στη διακομιδή απορριμμάτων με SMS, στο ιστορικό κέντρο της πόλης.

Όλα αυτά πρέπει να γίνουν και, φυσικά, να υιοθετηθούν εφαρμογές της τεχνολογίας και στην καθαριότητα, τη στάθμευση, την εξοικονόμηση ενέργειας και νερού κλπ. Το βασικότερο, όμως, είναι να δράσουμε γρήγορα και αποτελεσματικά, έχοντας στόχο τη ριζική αλλαγή του μοντέλου διαχείρισης που επικρατεί έως τώρα. Να σκεφτούμε τη διαχείριση των απορριμμάτων από την αρχή.

Το AirBnB έχει κατακτήσει πολλές γειτονιές του κέντρου προκαλώντας όχι μόνο αύξηση των τουριστών, αλλά και πολλά προβλήματα. Η ενοικίαση στην Αθήνα είναι πλέον απαγορευτική, ενώ δημιουργείται μία ολόκληρη βιομηχανία, δίχως να υπάρχει μέριμνα για τις γειτονιές της πόλης. Πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί αυτή η κατάσταση;

Έχω μεγαλώσει και ζω ακόμα στα κάτω Πατήσια, είμαι κάτοικος της Αθήνας όλη μου την ζωή και τώρα βλέπω κόσμο της γενιάς μου να ψάχνει διαρκώς στέγη και να μην βρίσκει. Η βραχυχρόνια μίσθωση είναι ένα φαινόμενο που έχει λάβει τεράστιες διαστάσεις σε πολλές μητροπόλεις. Παρά τα όποια θετικά προσφέρει, είναι πλέον κοινός τόπος πως, όταν αφήνεται ανεξέλεγκτο, προκαλεί σοβαρά προβλήματα, αφού διώχνει τους κατοίκους από τις γειτονιές και μπορεί να αποτελέσει αθέμιτο ανταγωνισμό στην παραδοσιακή τουριστική δραστηριότητα της πόλης.

Για να είμαστε σαφείς: Δεν θεωρούμε πρόβλημα να παραχωρεί ένας μικροϊδιοκτήτης ένα διαμέρισμά του προς βραχυχρόνια μίσθωση, για κάποιο διάστημα. Μάλιστα, πολλοί άνθρωποι που αντιμετώπισαν μεγάλη οικονομική δυσπραγία στα χρόνια της κρίσης, βρήκαν με αυτό τον τρόπο ένα συμπληρωματικό εισόδημα. Πρέπει, ωστόσο, να μπουν όρια και κανόνες, πρωτίστως, για μεγάλες εταιρείες που αγοράζουν ολόκληρες πολυκατοικίες, καθιστώντας πραγματικά «άβατα» ολόκληρες γειτονιές. Πρόκειται για ρυθμίσεις που έχουν υιοθετηθεί από μια σειρά από πόλεις του εξωτερικού, με ενδιαφέροντα αποτελέσματα.

Πέρα, όμως, από τον έλεγχο της βραχυχρόνιας μίσθωσης για το ζήτημα της στέγης, έχουμε μια σειρά ακόμα από προτάσεις, όπως δημιουργία δημοτικού γραφείου στέγασης για υποστήριξη των κατοίκων, αλλά αξιοποίηση του τεράστιου κτιριακού αποθέματος του Δήμου, για παροχή κοινωνικής κατοικίας, ιδιαίτερα σε νέους και νέες και όχι μόνο.

Το τρίγωνο Πεδίον του Άρεως-Εξάρχεια-Ομόνοια θεωρείται μαύρη τρύπα» για τους πολίτες. Ναρκωτικά, συμμορίες, ληστείες και πορνεία. Μπορεί ο Δήμος να κάνει κάτι για την ασφάλεια στην Πόλη ή είναι αποκλειστική ευθύνη της Πολιτείας;

Το ζήτημα της ασφάλειας είναι για εμάς πρώτα και κύρια ζήτημα δημοκρατίας. Η ανασφάλεια στην Αθήνα είναι το αποτέλεσμα της εγκατάλειψης των γειτονιών της, για την οποία η διοίκηση του κ. Καμίνη έχει μεγάλη ευθύνη. Το 2018, ο Δήμος δεν ξόδεψε ούτε ένα ευρώ για έργα ηλεκτροφωτισμού. Πώς μπορεί ένας κάτοικος να νιώθει ασφαλής, όταν ολόκληρες συνοικίες βρίσκονται στο σκοτάδι; Και για τα Εξάρχεια ισχύει ακριβώς το ίδιο, αφού εκεί βρίσκεται ο πιο εγκαταλελειμμένος χώρος πρασίνου της Αττικής, ο λόφος του Στρέφη.

Εμείς λέμε το εξής απλό: ασφαλείς γειτονιές είναι οι ζωντανές γειτονιές. Γι’ αυτό και σχεδιάζουμε μία ζωντανή και φωτεινή Αθήνα: ξεκινώντας από τον ηλεκτροφωτισμό, προσφέροντας κίνητρα για εμπορική δραστηριότητα, δημιουργώντας κοινωνικές κατοικίες και οργανώνοντας πολιτιστικές δράσεις και στις επτά Κοινότητες του Δήμου.

Από εκεί και πέρα, προφανώς, όπως σε όλες τις μητροπόλεις, υπάρχει μια εγκληματική δραστηριότητα που απαιτεί την παρέμβαση του κράτους, και εκεί ο Δήμος οφείλει να είναι αρωγός και συμμέτοχος σε κάθε προσπάθεια συντονισμού, με στόχο την αποτελεσματικότερη φύλαξη των γειτονιών. Θα μου επιτρέψετε, όμως, να επαναλάβω κάτι: δουλειά του Δήμου είναι να ζωντανεύει τις γειτονιές, να φωτίζει τις γειτονιές, να αναβαθμίζει την ποιότητα ζωής στις γειτονιές.

Πώς εξηγείται ότι το παραπάνω τρίγωνο συνυπάρχει με την αυξανόμενη δραστηριότητα τύπου AirBnB;

Όταν μία γειτονιά αφήνεται από το Δήμο για καιρό στην τύχη της, αναπόφευκτα αδειάζει από τους μόνιμους κατοίκους της, αποδυναμώνεται. Οι κάτοικοι, και ειδικά οι νέοι, είναι το πιο ζωογόνο κομμάτι της κι όταν το χάνει, αλλάζει η εικόνα της. Τότε οι τιμές των σπιτιών πέφτουν και εμφανίζονται μεγάλοι παίκτες του real estate για να εκμεταλλευτούν αυτό το κενό, με τρόπο, όμως, που κοιτάει το κέρδος και όχι την ευημερία των ανθρώπων της πόλης. Φαίνεται παράδοξο μία περιοχή με τόσο ακριβά ενοίκια και τόση ζήτηση για βραχυχρόνια μίσθωση να παρουσιάζει στοιχεία εγκληματικότητας στις γειτονιές της, αλλά χωρίς τους μόνιμους κατοίκους να της δίνουν ζωή, είναι αναπόφευκτο.. Η υποβάθμιση μίας περιοχής και ο διωγμός των μόνιμων κατοίκων της είναι η βάση ενός μοντέλου ανάπτυξης που εμάς μας βρίσκει απέναντι. Εμείς θέλουμε η Αθήνα να έλκει ανθρώπους από όλο τον κόσμο, όχι όμως χάρη σε μια μονοκαλλιέργεια του τουρισμού εις βάρος των αναγκών των κατοίκων της, αλλά εξαιτίας της τεράστιας ιστορικής της κληρονομιάς, του πολιτιστικού της πλούτου και της χαράς που προσφέρει στους ανθρώπους της.

Ειδικότερα για το ζήτημα των ναρκωτικών και συγκεκριμένα της χρήσης, θεωρείτε ότι ενδεδειγμένη λύση είναι η δημιουργία χώρων ελεγχόμενης χρήσης ή η δημιουργία «στεγνών» προγραμμάτων απεξάρτησης και γιατί;

Για εμάς, βασική αξία είναι η ανθρώπινη ζωή και αφετηρία μας είναι η προστασία της. Δεν βλέπουμε τον χρήστη ως παραβατικό, αλλά μας ενδιαφέρει να ενταχθεί ως ασθενής σε κέντρα ημέρας και φροντίδας, με επόμενο βήμα την ένταξη σε πρόγραμμα απεξάρτησης. Βασικός τρόπος να επιτευχθεί αυτή η αλυσίδα βοήθειας, είναι να σταματήσει να αντιμετωπίζεται ως εγκληματίας ο χρήστης, ή, ακόμα χειρότερα, ως ένας “εν αναμονή νεκρός”. Στόχος είναι η επανένταξη στην κοινωνία και αυτό αποτελεί βασικό πυλώνα της πολιτικής μας απέναντι στο πρόβλημα. Οι χώροι ελεγχόμενης χρήσης, ομάδες street work, είναι το πρώτο βήμα, ώστε να διασφαλίσουμε συνθήκες αξιοπρέπειας και υγιεινής, αλλά και για να προκαλέσουμε το δεύτερο βήμα, δηλαδή την απεξάρτηση. Εδώ υπάρχει η εξατομικευμένη επιλογή προγράμματος και μεθοδολογίας, όπως τα «στεγνά» προγράμματα που αναφέρατε.

Και φτάνουμε στον τελικό στόχο, στην κοινωνική επανένταξη, μια διαδικασία σύνθετη όπου ο Δήμος μπορεί να συμβάλει με πολλούς τρόπους, κυρίως λόγω της άμεσης σχέσης του με την τοπική κοινωνία. Η Βουλή δημιούργησε ήδη το θεσμικό πλαίσιο. Είναι πια η ώρα του Δήμου να αναλάβει την ευθύνη που του αναλογεί και να χωροθετήσει την εποπτευόμενη χρήση, σε συνεργασία και συνεννόηση με τους κατοίκους της πόλης.

Νιώθετε ασφαλής να κυκλοφορήσετε βράδυ στο κέντρο της Αθήνας ή τα Εξάρχεια;

Κοιτάξτε, κυκλοφορώ και περπατώ στην πόλη. Έχω περπατήσει άπειρες φορές βράδυ από το υπουργείο Εργασίας στο σπίτι μου στα Πατήσια, περνώντας από την Αχαρνών. Η Αθήνα δεν είναι μια πόλη που περπατάς και νιώθεις ότι ανά πάσα στιγμή μπορεί κάποιοι να σου την πέσουν ή να σε ληστέψουν. Μην υπερβάλλουμε. Προφανώς, όπως σε κάθε μεγάλη πόλη, υπάρχει παραβατικότητα και εγκληματικότητα. Αλλά αν το κέντρο της ήταν ανασφαλές ή τα Εξάρχεια, αντίστοιχα, οι δρόμοι τα βράδια θα ήταν έρημοι. Αυτό δεν συμβαίνει. Αυτό που συμβαίνει είναι ότι ο Δήμος έχει αφήσει ολόκληρες γειτονιές στην τύχη τους. Και αυτό ισχύει 100% για τα Εξάρχεια. Κυκλοφορώ χρόνια στην περιοχή και έχω δει την αλλαγή. Την εγκατάλειψη του λόφου του Στρέφη, την αδιαφορία για την αποκομιδή απορριμμάτων, τους σκοτεινούς δρόμους. Και έχω, επίσης, δει το πρόβλημα: τις συμμορίες, τις σεξιστικές επιθέσεις, τις αντικοινωνικές συμπεριφορές. Από αυτή τη διαπίστωση προκύπτει η υποχρέωση του Δήμου: να παρέμβει άμεσα με έργα στην περιοχή και να συνεργαστεί με την πολιτεία και κυρίως του κατοίκους. Εγώ νιώθω ασφαλής να περπατάω οπουδήποτε. Δουλειά μου είναι, όμως, να νιώθουν έτσι όλοι και όλες που ζουν και εργάζονται στην πόλη.

Τέλος, επικαλούμενος την προηγούμενη ιδιότητά σας ως υφυπουργός Εργασίας, θα ήθελα ένα σχόλιο για την κατάσταση στη ΓΣΕΕ.

Με την έναρξη της κρίσης είδαμε μια επίθεση από το τότε κυρίαρχο πολιτικό και μιντιακό σύστημα απέναντι και στην ίδια τη δομή των συνδικάτων. Ότι φταίνε τα συνδικάτα, οι συνδικαλιστές.

Εγώ λέω ότι το να υπάρχει ενεργό εργατικό κίνημα και να υπάρχουν συνδικάτα είναι κομμάτι της δημοκρατίας, είναι απαραίτητο κομμάτι.

Οπότε αυτή τη στιγμή είναι βαθιά ανησυχητικό ότι έχουμε τόσο μεγάλα σημάδια εκφυλισμού και διάλυσης, κατά τη γνώμη μου με ευθύνες και της σημερινής ηγεσίας της ΓΣΕΕ, αλλά και με ευθύνες του ΠΑΜΕ.

Σε κάθε περίπτωση πρέπει να υπάρχει Γενική Συνομοσπονδία και πρέπει να γίνει το συνέδριο. Η διάλυση της Συνομοσπονδίας είναι το χειρότερο σενάριο.