Συνέντευξη στον Γιώργο Μιχαηλίδη

Η Αθήνα έχει μετατραπεί σε μία άσχημη πόλη, σε πολλά σημεία της είναι βρώμικη, το ιστορικό της κέντρο είναι πιο υποβαθμισμένο από ποτέ, ενώ η βία, η ανομία και η ανασφάλεια απλώνονται σαν μαύρο σύννεφο πάνω από πολλές γειτονιές μόλις πέφτει η νύχτα.

Τα αίτια για αυτήν την κατάσταση είναι πολλά και εάν ρωτήσεις τους ίδιους τους Αθηναίους θα σου πουν φταίνε δύο πράγματα. Η αδιαφορία και οι φιλοδοξίες, δύο λέξεις αλληλένδετες στην προκειμένη περίπτωση. Πολιτικοί έγιναν δήμαρχοι για να εξυπηρετήσουν την φιλοδοξία να μπουν στην Βουλή ή να γίνουν υπουργοί και ακριβώς γι αυτόν τον λόγο αδιαφόρησαν για τα πραγματικά προβλήματα των πολιτών.

Σε αυτές τις αυτοδιοικητικές εκλογές το κλίμα φαίνεται να αλλάζει, αφού οι υποψηφιότητες φανερώνουν ότι ο δημαρχιακός θώκος είναι μάλλον για πρώτη φορά αποσυνδεδεμένος από τις προσωπικές επιδιώξεις. Ο υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων, Κώστας Μπακογιάννης το λέει κατηγορηματικά στο EleftherosTypos.gr: «Αν ήθελα να μπω στη Βουλή, η ευκαιρία μου έχει δοθεί όλα αυτά τα χρόνια».

Ο ίδιος επισημαίνει πως θέλει να ασχοληθεί με τα απλά καθημερινά προβλήματα γιατί πιστεύει πως αυτά είναι η λεπτομέρεια που θα κάνουν την Αθήνα μία καλύτερη πόλη. Τον συναντήσαμε και απάντησε με χαρά σε κάθε μας ερώτηση.

Πότε και πώς σκεφτήκατε την ιδέα να διεκδικήσετε τον Δήμο Αθηναίων; Ήταν ένα «όνειρο» ή εμπνευστήκατε από κάτι ή κάποιον;

Να σας πω την αλήθεια πότε ακριβώς δεν το θυμάμαι αλλά ήταν για μένα απόφαση ζωής. Πολλές φορές αυτά τα χρόνια, περνώντας από διάφορες γειτονιές της, κοίταζα γύρω μου και σκεφτόμουν «τι κρίμα, πόσα μικρά πράγματα μπορούν ν’αλλάξουν και να κάνουν αυτή την πόλη, μια πόλη Ζωής».

Ξέρετε, όταν έχεις περάσει τόσα χρόνια όσα εγώ στην Τοπική Aυτοδιοίκηση, σου βγαίνει φυσικά αυτό. Να μπορέσεις να αλλάξεις την εικόνα μιας πόλης όπως η Αθήνα, δεν υπάρχει μεγαλύτερη πρόκληση για έναν αυτοδιοικητικό όπως εγώ. Αλλά δεν μπαίνεις σε αυτή την περιπέτεια ελαφρά τη καρδία. Την Αθήνα πρέπει να την σέβεσαι. Να νιώθεις έτοιμος για να αντιμετωπίσεις το μεγαλείο αλλά και τα προβλήματά της. Η Αθήνα λοιπόν αποτελεί έμπνευση από μόνη της. Για εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο, πολλώ δε μάλλον για εμάς.

Εκλέγεστε, πηγαίνετε πρώτη μέρα στο γραφείο του δημάρχου και σηκώνετε τα μανίκια. Ποιο πρόβλημα θα επιδιώξετε να λύσετε πρώτο;

Αν με ρωτάτε τι θα αφορά η πρώτη μου σύσκεψη, η απάντηση είναι καθαριότητα, πράσινο, φωτισμός. Αυτό που ονομάζουμε Πολιτισμό της Καθημερινότητας. Θέλουμε μία πόλη καθαρή, ανθρώπινη και λειτουργική. Έχω βαρεθεί κι εγώ, και εσείς φαντάζομαι, κάθε φορά πριν από τις αυτοδιοικητικές εκλογές να συζητάμε πάντα για την καθαριότητα. Συμβαίνει και τώρα. Δεν θέλω να συμβεί όμως και στις επόμενες εκλογές μετά από τέσσερα χρόνια.

Δεν πιστεύω ότι όλοι οι δήμαρχοι που πέρασαν ήταν κακοί. Το πρόβλημα είναι στο σύστημα. Γι’ αυτό απόφασή μας είναι ο Δήμος να αξιοποιήσει όλα τα εργαλεία που έχει στη διάθεσή του και να προχωρήσει και σε συμπράξεις με τον ιδιωτικό τομέα όπου χρειάζεται. Επαναλαμβάνω όμως ότι αυτό δεν σημαίνει ότι θα κάνουμε απολύσεις ή ότι θα ιδιωτικοποιήσουμε την υπηρεσία της καθαριότητας. Αλλά καθαριότητα δεν είναι μόνο τα σκουπίδια. Είναι και το πλύσιμο των κάδων και των πεζοδρομίων, είναι το καθάρισμα των τοίχων και των πάρκων. Καθαριότητα και πολιτισμός, είναι ακόμα και ο φωτισμός. Και όλα αυτά είναι και άρρηκτα συνδεδεμένα με το θέμα της ασφάλειας που αποτελεί επίσης προτεραιότητά μας. Μία πόλη καθαρή, φωτεινή και τακτοποιημένη, είναι μια πόλη φιλική προς τους κατοίκους της και εχθρική στην εγκληματικότητα.

Υπάρχουν προβλήματα που δεν μπορεί να λύσει άμεσα ένας δήμαρχος στην Αθήνα;

Μαγικά ραβδιά ξέρετε δεν υπάρχουν. Αλλά και κάθε πρόβλημα έχει τη λύση του. Σε άλλες περιπτώσεις οι λύσεις είναι εύκολες, απλές και γρήγορες και σε άλλες δύσκολες, σύνθετες και χρονοβόρες. Ειδικά εκεί όπου εμπλέκονται οι αρμοδιότητες πολλών, πράγμα που όπως ξέρετε είναι η εθνική μας κακοδαιμονία. Γιατί προκειμένου να μην φταίει κανείς, φταίνε όλοι. Αυτό που μπορώ να σας πω είναι ότι δεν αρκεί μία θητεία για να εφαρμόσουμε το πρόγραμμα που ετοιμάζουμε.

Και να προσθέσω ότι τα προβλήματα δεν τα λύνει μόνο ο δήμαρχος. Χρειάζεται οι αντιδήμαρχοι, οι δημοτικοί και οι διαμερισματικοί σύμβουλοι, οι δημοτικοί υπάλληλοι και φυσικά και οι δημότες να βάλουν τα δυνατά τους. Ο καθένας από τη δική του θέση.

Εννοείται βέβαια ότι ο δήμαρχος είναι, σαν τον μαέστρο σε μια ορχήστρα και πρέπει να είναι υπεύθυνος και υπόλογος για όλα όσα συμβαίνουν στα όρια του Δήμου του. Ένας δήμαρχος ο οποίος όταν χρειάζεται, θα υπερβαίνει τις αρμοδιότητες του. Ένας δήμαρχος ακτιβιστής που θα γίνει η φωνή των δημοτών του. Ένας δήμαρχος που θ’αγαπάει την ευθύνη. Γιατί μόνο έτσι θα αλλάξουν κάποτε τα πράγματα.

Γειτονιές της πόλης μαστίζονται από το εμπόριο ναρκωτικών και την εγκληματικότητα. Ποια είναι η λύση και γιατί δεν την βρήκε κανείς προκάτοχός σας;

Δεν ξέρω γιατί δεν την βρήκε κανείς και άλλωστε δεν πιστεύω ότι υπάρχει μία και μόνη μαγική λύση που αν την βρούμε θα έχουμε λύσει τα προβλήματά μας. Αν υπήρχε αυτό θα το είχε σκεφτεί και κάποιος άλλος στον κόσμο και θα είχαμε εξαλείψει το πρόβλημα των ναρκωτικών! Αυτό που ξέρω είναι ότι «δεν υπάρχει πιο δυνατό πράγμα από μία ιδέα που έχει έρθει η ώρα της».

Εδώ και καιρό έχω μιλήσει για τη λειτουργία κλειστών εποπτευόμενων χώρων χρήσης, ακολουθώντας το παράδειγμα άλλων πόλεων στην Ευρώπη με θετικά αποτελέσματα. Και με μεγάλη ικανοποίηση βλέπω ότι αυτό το υιοθετούν και πολλά κόμματα. Σε ό,τι αφορά το μείζον ζήτημα της εγκληματικότητας, θεωρώ ότι ο Δήμος οφείλει να είναι μπροστάρης και επισπεύδων. Γι’ αυτό και έχουμε προτείνει τη δημιουργία ενός Ενιαίου Συντονιστικού Κέντρου Ασφαλείας για την αντιμετώπιση της εγκληματικότητας με τη συνεργασία της Ελληνικής και της Δημοτικής Αστυνομίας, καθώς και την ενίσχυση της τελευταίας με υλικοτεχνική υποδομή. Χρησιμοποιώντας όλες τις νέες τεχνολογίες με σεβασμό πάντα στο θεσμικό πλαίσιο για την προστασία των προσωπικών δεδομένων.

Είστε ο πρώτος αυτοδιοικητικός που δοκιμάζεται στην Αθήνα μετά από δεκαετίες. Τι απαντάτε σε όσους σας «κατηγορούν» πως βλέπετε την πρωτεύουσα ως σκαλοπάτι για την Βουλή;

Σε κάθε στάδιο της πορείας μου ακούω τα ίδια. Πήγα στο Καρπενήσι, μου είπαν ότι ήταν προθάλαμος για τη Βουλή, πήγα στην Περιφέρεια, ακόμα κοντύτερα ήμουν στη Βουλή κ.ο.κ. Καταρχάς να πούμε ότι αν ήθελα να μπω στη Βουλή, η ευκαιρία μου έχει δοθεί όλα αυτά τα χρόνια. Προφανώς δυσκολεύονται κάποιοι να καταλάβουν ότι μπορεί πραγματικά να σου αρέσει να ασχολείσαι με τα μικρά! Διότι αυτά αλλάζουν στην πράξη τη ζωή των ανθρώπων. Την καθημερινότητα – χωρίς να το υποτιμώ- δεν την αλλάζει ούτε το Κυπριακό, ούτε οι Πρέσπες. Η παιδική χαρά την αλλάζει. Ο φωτισμένος και ασφαλής δρόμος την αλλάζει. Το σχολείο που έχει πετρέλαιο -σας θυμίζω ότι έκλεισε η Γκράβα τις προηγούμενες μέρες μέσα στο κέντρο της Αθήνας, επειδή έκανε κρύο- την αλλάζει. Και εμένα αυτή η αλλαγή μου δίνει τρομερή ικανοποίηση.

Σε παλαιότερη συνέντευξή σας έχετε χαρακτηρίσει ως «αναπόφευκτη παραλυσία» την απλή αναλογική. Βλέποντας πλέον ποιοι είναι οι ανθυποψήφιοί σας, πιστεύετε πως υπάρχει πρόσφορο έδαφος για συνεργασίες;

Με τον νόμο αυτό είχα και έχω τεράστιες διαφωνίες. Ωστόσο, μετά τις εκλογές θα είναι μονόδρομος οι συνεργασίες. Από όποια θέση κι αν βρίσκεται καθένας από εμάς, νομίζω ότι μπορούμε να βρούμε τον τρόπο να συναντηθούμε. Είναι άλλωστε η πεμπτουσία της Τοπικής Αυτοδιοίκησης αυτό. Να σας θυμίσω ότι στην Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας καταφέραμε και να συνεννοηθούμε, και να συνεργαστούμε και τελικά να ψηφίζουμε τις περισσότερες αποφάσεις (80%!) με αυξημένη πλειοψηφία. Το ίδιο πιστεύω θα καταφέρουμε και στην Αθήνα με όσους βέβαια πιστεύουν στη δημοκρατία.

Το AirBnB έχει κατακτήσει πολλές γειτονιές του κέντρου προκαλώντας όχι μόνο αύξηση των τουριστών αλλά και πολλά προβλήματα. Η ενοικίαση στην Αθήνα είναι πλέον απαγορευτική ενώ δημιουργείται μία ολόκληρη βιομηχανία δίχως να υπάρχει μέριμνα για τις γειτονιές της πόλης. Μπορεί να αντιμετωπιστεί αυτή η κατάσταση;

Το AirBnB μπορεί να είναι ευλογία ή κατάρα. Εξαρτάται από την κάθε γειτονιά και τις ανάγκες της. Το σίγουρο είναι ότι χρειάζεται να διαμορφώσουμε θεσμικό πλαίσιο με μέτρο, ισορροπία και χωρίς τη λογική της δαιμονοποίησης. Οφείλουμε δηλαδή να κάτσουμε γύρω από ένα τραπέζι με όλους τους εμπλεκόμενους φορείς και να βρούμε την κατάλληλη λύση για την Αθήνα. Να δούμε τι κάνουν σε άλλες ευρωπαϊκές πόλεις που έχουν αυξημένο τουρισμό όπως πχ το Λονδίνο, η Βαρκελώνη και το Άμστερνταμ και να καταλήξουμε τι θα υιοθετήσουμε και τι όχι.