Οι συγγραφείς χρησιμοποιούν τον τίτλο που εισήγαγε ο Karl Polanyi, περιγράφοντας τις πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές εξελίξεις στην Ευρώπη κατά την περίοδο 1830-1940. Προσθέτουν όμως τον υπότιτλο «Πορεία προς την Αβεβαιότητα», για να τονίσουν πως αυτός ο μετασχηματισμός δεν είναι κάτι που ολοκληρώνεται ή οριστικοποιείται, αλλά επανέρχεται σε εποχές κρίσης, προοιωνίζοντας ή επιταχύνοντας τις εξελίξεις.

Αυτό το ζήτημα, για τους Ζαΐρη και Σταμάτη, γίνεται και πάλι επίκαιρο, με ερωτήματα όπως:

• Ανακτούν οι Ανθρωπιστικές Επιστήμες το κύρος και την χρησιμότητά τους, υποστηρίζοντας ηθικά και εξισορροπητικά το «νέο γενναίο μας κόσμο», που προχωρά πάνω στο τρένο της Τέταρτης Βιομηχανικής Επανάστασης, με ανεξέλεγκτη ταχύτητα;

• Το περιβάλλον, η ανισότητα και οι ταυτότητες, πόσο θα επηρεάσουν το μέλλον του συστήματος (του Καπιταλισμού δηλαδή), που κυβερνά χωρίς αντίπαλο τον κόσμο σήμερα;
• Ποιος είναι ο ρόλος της ηγεσίας, που αποτελεί πάντα τον καταλύτη στην πορεία των εξελίξεων;
• Έφτασε ο καιρός να απομυθοποιηθούν ταμπού και στερεότυπα, ελευθερώνοντας ανεκμετάλλευτες δυνάμεις της πατρίδας μας;
• Μπορούμε να αισιοδοξούμε για έναν μεγάλο ανασχηματισμό της οικονομίας μας;
• Πώς συνδέεται ιστορικά η διαγενεακή βία με τις μεταρρυθμίσεις στη χώρα μας;
• Και πόσο επηρεάζει εν τέλει ο Επιστημονικός και ο Παρα-επιστημονικός Λαϊκισμός την εποχή μας;

Θα λέγαμε ότι πρόκειται για ένα βιβλίο πολύτιμο, για την κατανόηση του κόσμου μας κατά την Τέταρτη Βιομηχανική Επανάσταση, με όλα τα απαραίτητα κομμάτια που χρειαζόμαστε για να συμπληρώσουμε το παζλ του μέλλοντος μας, όπως προσφυώς αναφέρουν οι συγγραφείς στον επίλογό τους.