Πώς ξεκινά η προετοιμασία ενός βιβλίου;

Οπως πάντα, από την ιδέα. Κι από κάτι που συγκινεί τον συγγραφέα. Για μένα, μπορείς να το αποκαλέσεις ένα παιχνίδι που ξεκινά από κάτι έμψυχο ή άψυχο, από ένα πρόσωπο ή και ένα ασήμαντο, για πολλούς, αντικείμενο και από κει και πέρα η ιστορία δρα αλυσιδωτά.

 Ποια ήταν η αφορμή για να εκδοθεί το βιβλίο «Το δίλημμα του Πλάτωνα»;

Τα διηγήματα του βιβλίου τα είχα ξεκινήσει πριν από τέσσερα χρόνια. Ομως την τελική απόφαση για την έκδοση την πήρα μετά από μια επίσκεψή μου στη Βίλα Αριάδνη, που υπήρξε η κατοικία του σερ Αρθουρ Εβανς, του ανθρώπου που ανέσκαψε το παλάτι της Κνωσού. Η έμπνευση μου ήρθε από ένα γεγονός που αναφέρει ο Αγγλος αρχαιολόγος Richard Hutchinson για τον συνάδελφό του και διευθυντή του Μουσείου Ηρακλείου στην Κατοχή, Νικόλαο Πλάτωνα. Εκείνος ήταν ένας από τους μεγαλύτερους αρχαιολόγους της εποχής με δράση, στη δύσκολη αυτή περίοδο, υπέρ της προστασίας των Ανακτόρων της Κνωσσού, του Μουσείου Ηρακλείου, του μινωικού πολιτισμού και των αρχαίων ευρημάτων του. Εκεί βασίζεται και από εκεί ξεκινά η ιστορία. Δεν είναι τυχαίο ότι, αργότερα, ο ίδιος άνθρωπος ανακάλυψε και ανέσκαψε το παλάτι της Αρχαίας Ζάκρου.

Αν και γράφετε για πραγματικά γεγονότα, καταφέρνετε με τη μυθοπλασία να μας κερδίζετε. Πώς γίνεται αυτό;

Συνήθως αρπάζομαι από βιωματικά γεγονότα, αλλά όχι πάντα. Βασίζομαι σε σκέψεις και συναισθήματα από τα οποία επηρεάζονται και στα οποία βασίζονται όλοι οι άνθρωποι μέσα στο χρόνο. Εδώ πρέπει να σας πω ότι πάντα με γοήτευε να περνώ τα σύνορα μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας, πράγμα καθόλου ακίνδυνο κι εύκολο. 

Ο παππούς, η μάνα, άνθρωποι που άφησαν επάνω σας το στίγμα τους, τι αντιπροσώπευαν για εσάς καθώς μεγαλώνατε;

Οι κοντινοί, αγαπημένοι σου άνθρωποι είναι πάντα σημαντικοί. Με τα λόγια και τις πράξεις τους, τις περισσότερες φορές αφήνουν τη σφραγίδα τους πάνω σου. Η επιρροή των δικών μου πάνω σε μένα ήταν πολύ σημαντική και νομίζω ότι είχαν και μου χάρισαν έναν καλό -συναισθηματικά- κόσμο που «βγαίνει» στα βιβλία μου.

Εχετε έναν τρόπο να ακουμπάτε μέσα από τις ιστορίες σας την ψυχή μας. Αλήθεια, πώς γίνεται αυτό;

Οι ιστορίες παράγονται από την ψυχή και γράφονται για την ψυχή ώστε να την ακουμπούν. Αυτό θα μπορούσα να πω ότι για μένα είναι αυτοσκοπός. 

Εξαιρετικό είναι το διήγημα «Το δίλημμα του Πλάτωνα». Μπορείτε να μας πείτε κάποια λόγια;

Το όνομα «Πλάτωνας» το άκουσα πρώτη φορά στην ηλικία των 5-6 ετών. Δεν ξέρω γιατί αλλά θυμάμαι, όσο κι αν φαίνεται απίστευτο, εκείνο το μεγάλο και πλατύ συναίσθημα που μου προκάλεσε. Μου άρεσε πολύ. Βεβαίως, το πιθανότερο ήταν πως τότε αναφέρονταν στον αρχαίο φιλόσοφο Πλάτωνα, μα εμένα το όνομα μου έκανε εντύπωση. Οσο για τον αρχαιολόγο Νικόλαο Πλάτωνα, που αναφέρω στο διήγημά μου, ήταν ένας άνθρωπος υψηλής επιστημονικής κατάρτισης και ήθους, που η παρουσία του την εποχή κατά την οποία διαδραματίζεται το διήγημα, αλλά ακόμα και σήμερα, έχει να μας διδάξει πολλά.

Μέχρι σήμερα έχετε διαγράψει μια σημαντική πορεία, με βραβεύσεις όχι μόνο στη λογοτεχνία, αλλά και στη φωτογραφία, τη γλυπτική και τη ζωγραφική. Πώς τα συνδυάζετε όλα αυτά;

Μου άρεσε πάντα η φράση του Ηράκλειτου «Από τα πάντα προέρχεται το ένα και από το ένα τα πάντα». Με απόλυτο σεβασμό, διαφοροποιώντας την ελαφρά, προσθέτω ότι για μένα «όλα είναι ένα». Ετσι, ξεκίνησα μια δημιουργική πορεία τόσο στη λογοτεχνία όσο και στη φωτογραφία, τη ζωγραφική και τη γλυπτική. Τα βραβεία, ένα από τα οποία διεθνές για το διήγημά μου «Τα Μάρμαρα του Παρθενώνα», και η θερμή ανταπόκριση του κοινού στις εκθέσεις και τις παρουσιάσεις μου μου έδωσαν την απαραίτητη ώθηση να συνεχίσω. Ομως, θέλω να ξεκαθαρίσω ότι η δραστηριότητά μου γύρω από αυτές τις τέχνες δεν είναι προϊόν επίδειξης αλλά αυτοκατάδυσης. Οπως πολλοί, ψάχνω τον ίδιο μου τον εαυτό, μόνο που χρησιμοποιώ ευγενείς δρόμους που θέλουν θάρρος και τόλμη. Κάτι που χρειάζεται αυτοσεβασμό, αυτοέλεγχο και αυτογνωσία αλλά πρωτίστως σεβασμό προς όλους. Ολα αυτά δεν εμπεριέχουν καμία έπαρση και καμία αλαζονεία. Εμπεριέχουν την ταπεινότητα, την αντίληψη και τη γνώση της μικρής ανθρώπινης φύσης μας.

Μένετε μόνιμα στο Ηράκλειο της Κρήτης. Ποια είναι η πνευματική ζωή της πόλης;

Στις αρχές του 20ού αιώνα το Ηράκλειο αποκαλούταν «Μικρό Παρίσι». Είχε πολύ υψηλή πνευματική ζωή κι εδώ πρέπει να αναφέρω διαχρονικά την καταγωγή του Ελ Γκρέκο, του Νίκου Καζαντζάκη, του Κωνσταντίνου Βολανάκη, του Οδυσσέα Ελύτη, της Ελλης και του Στυλιανού Αλεξίου, του Μηνά Δημάκη, του Αρη Δικταίου, της Μαρίας Φιοράκη, της Λιλής Ζωγράφου και τόσων άλλων. Και τώρα η πνευματική ζωή της πόλης είναι αρκετά υψηλή και μεγάλο ρόλο έχει παίξει το σχετικά πρόσφατα εγκαινιασμένο Πολιτιστικό-Συνεδριακό Κέντρο.

Who is who

Ο Στέλιος Βισκαδουράκης γεννήθηκε το 1963 στο Ηράκλειο της Κρήτης. Με τη λογοτεχνία ασχολείται από το 2002. Εχει βραβευτεί επτά φορές σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς. Το 2021 παρουσιάστηκε από την Αδελφότητα Κρητών Ρόδου, στο Δημοτικό Θέατρο Ρόδου, η παράσταση «Φως στην ψυχή», με διασκευή διηγημάτων του από το βιβλίο «Στη ρωγμή του χρόνου».

Ειδήσεις σήμερα

Τράπεζα Θεμάτων: Οι 30 ύποπτοι λογαριασμοί δείχνουν ρωσόφιλους χάκερ

Μητσοτάκης: Στόχος η σταθερή αυτοδυναμία της Ν.Δ.

Κοινωνικός τουρισμός: Ποια ΑΦΜ κάνουν σήμερα αίτηση