1.Κύριε Σομόθα, στο τελευταίο σας βιβλίο «Σπουδή στο μαύρο» εκδόσεις Πατάκη, ρίχνετε στην αρένα τη νοσηλεύτρια Ανν Μακ Κάρε και ένας νεόκοπο γιατρό ονόματι Άρθουρ Κόναν Ντόυλ εναντίον ενός επικίνδυνου αινιγματικού ασθενούς κυρίου Χ. Είναι μια πραγματικά έξυπνη αναμέτρηση που θα ικανοποιήσει τους λάτρεις των βιβλίων σας. Πείτε μας λίγα πράγματα γι’ αυτό το νέο ταξίδι.
Πάντα ήθελα να γράψω για τη μυθική φιγούρα του Σέρλοκ Χολμς, αλλά δεν ήθελα να χρησιμοποιήσω αυτόν τον χαρακτήρα. Εφηύρα λοιπόν έναν διαφορετικό χαρακτήρα, σχεδόν τον αντίθετο, όχι μόνο σωματικά αλλά και ψυχολογικά, από πολλές απόψεις από τον Χολμς: θα ήταν κοντός, αλαζόνας και τρελός. Δεν θα είχε όνομα: θα τον έλεγαν «Mr. Χ”. Ωστόσο, χρειαζόμουν και το δικό μου «Watson» για να αφηγηθεί τις ιστορίες του, και το κατάφερα όταν ανακάλυψα την Anne McCarey και άκουσα τη φωνή της. Και γιατί δεν μπορούσε ο Άρθουρ Κόναν Ντόιλ να είναι γιατρός που είχε γνώρισει τον κύριο Χ ως ασθενή και είχε εμπνευστεί από αυτόν για να δημιουργήσει τον Χολμς;
2.Ο τίτλος του βιβλίου μας παραπέμπει στο κλασικό αστυνομικό μυθιστόρημα «Σπουδή στο κόκκινο» του Ντουλ με πρώτη εμφάνιση του αρχετυπικού ντετέκτιβ Σέρλοκ Χόλμς. Υπάρχει κάποια σύνδεση με το δικό σας βιβλίο ή είναι απλά ένας φόρος τιμής;
Είναι περισσότερο ένα λογοπαίγνιο που προορίζεται για τους λάτρεις των αστυνομικών μυθιστορημάτων. Είναι αλήθεια ότι η φράση «Σπουδή στο μαύρο» αναφέρεται στο βιβλίο σε ένα πολύ διαφορετικό πλαίσιο από το μυθιστόρημα «Σπουδή στο κοκκινο», το οποίο αναφέρεται επίσης ως φράση, αλλά η πλοκή του μυθιστορήματός μου είναι εντελώς διαφορετική, με τον ίδιο τρόπο που ο κύριος Χ είναι διαφορετικός και από τον Χολμς.
3.Το μυθιστόρημα σας «Σπουδή στο μαύρο» κινείται στα σκοτάδια, οδηγεί τον αναγνώστη πώς να εντοπίζει τη λεπτομέρεια και να παρατηρεί τις σκιές ακούγοντας τη δική τους ιστορία. Πιστεύετε ότι οι συγγραφείς πρέπει να προσπαθούν να προβληματίζουν τον αναγνώστη ή να τον διδάσκουν;
Δεν πιστεύω στο διδακτισμό με λογοτεχνία. Οι δάσκαλοι είναι αυτοί που πρέπει να διδάξουν. Η τέχνη είναι εκεί για να εκθαμβώνει, να συγκινεί, να κάνει τον αναγνώστη να απολαμβάνει. Αν ένας αναγνώστης μάθει από ένα βιβλίο μυθοπλασίας, αυτό είναι υπέροχο! Αλλά αυτό είναι ανεξάρτητο από το ίδιο το βιβλίο… και ένας άλλος αναγνώστης, με το ίδιο βιβλίο, θα βγάλει άλλα συμπεράσματα.
4.Σας έχει βοηθήσει η ιδιότητά του ψυχιάτρου στη λύση των γρίφων της αφήγησης, ώστε αυτή η λύση να είναι λειτουργική, καθώς εντός των διαλόγων βρίσκονται κρυμμένα τα κλειδιά που συνδέουν τα μυστήρια που έχουν τεθεί;
Φυσικά με ενδιαφέρουν περισσότερο τα αινίγματα των χαρακτήρων παρά τα μυστήρια αυτού που κάνουν. Τα τελευταία είναι μια αντανάκλαση του τι κρύβουν οι χαρακτήρες. Φυσικά, υπάρχει ένας ολόκληρος κόσμος λανθασμένων αντιλήψεων, λαθών κ.λπ., που συγγραφείς όπως ο Τσέστερτον απόλαυσαν τόσο πολύ. Αλλά μου αρέσουν τα κρυμμένα πράγματα στους ίδιους τους χαρακτήρες, τα οποία γεννούν προφανώς μυστηριώδεις ενέργειες. Το απόλυτο μυστήριο βρίσκεται μέσα μας. Και ήθελα να γίνω ψυχίατρος για να διερευνήσω αυτό το ενδιαφέρον μου. Εννοώ, το ενδιαφέρον για το τι κρύβουν οι άνθρωποι και να το αποτυπώσω ως συγγραφέας ψυχιατρικής!
5.Δικαστές ή ψυχίατροι; ποιος κρίνει ορθότερα και δικαιότερα την ποινή ενός δολοφόνου;
Προς το παρόν δικαστές. Η ψυχιατρική δεν ξέρει ακόμα τόσα πολλά. Αλλά στο μέλλον; Δεν . Ίσως δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα άλλο από αυτό που κάνουμε.
6.Ποια είναι η γνώμη σας για την αυτοδικία όταν δεν είναι δυνατόν να αποδοθεί δικαιοσύνη;
Ο δικαστής που κρίνει τον εαυτό μας πάντα μας αθωώνει, ακόμα κι αν μας καταδικάζει.
7.Έχετε ένα σπουδαίο χάρισμα: χτίζετε αστυνομικά μυθιστορήματα που έχουν από πίσω βαθύ στοχασμό για την κοινωνία. Πώς τα καταφέρνετε Ποια στοιχεία σάς έλκουν σε ένα χαρακτήρα ώστε να τον καταστήσετε λογοτεχνικό και ποια θέματα σας ενδιαφέρουν περισσότερο;
Ευχαριστώ. Όπως είπα, το πάθος μου είναι οι χαρακτήρες. Είναι συναρπαστικό να βλέπουμε πώς λέμε ψέματα στον εαυτό μας. Μερικές φορές είμαστε ο χειρότερος εχθρός μας. Όλα αυτά είναι θέμα για μυθιστορήματα. Αυτό το πάθος μου προέρχεται και από το ενδιαφέρον μου για τον Σαίξπηρ, κατά τη γνώμη μου τον μεγαλύτερο από όλους τους συγγραφείς: Ο Σαίξπηρ δεν χρειάζεται περιγραφές αλλά μόνο διαλόγους για να ανακαλύψεις τι κρύβουν οι χαρακτήρες. Είναι ένα εξαιρετικό και ικανοποιητικό ανάγνωσμα για έναν μυθιστοριογράφο, όχι μόνο για τους θεατρικούς συγγραφείς.
8.Συμμετέχετε ως θύμα ή ως θύτης καθώς γράφετε και με ποιον ταυτίζεστε περισσότερο ώστε να αποδώσετε σωστά τον χαρακτήρα;
Χαχαχα, αυτή είναι μια αστεία ερώτηση που δεν μου έχουν κάνει ποτέ. Νομίζω ότι ταυτίζομαι και με τα δύο. Είμαι θύμα όταν μιλάω για ενα θύμα και δήμιος όταν χρειαστεί. ΟΛΟΙ ΕΧΟΥΝ ΛΟΓΟΥΣ. Ξέρετε τι είναι; Κανένας, απολύτως κανένας σε όλη την ιστορία, δεν πιστεύει ότι ήταν πραγματικά «κακός». Το να είμαστε ο «κακός» είναι μια ταμπέλα που μας βάζουν άλλοι. Όλοι όσοι χαρακτηρίζονται ως «κακοί» έχουν «καλούς λόγους» να ενεργούν όπως ενεργούν. Και αυτό πρέπει να το καταλάβουμε αν θέλουμε να γράψουμε για αυτούς.
9.Έχω την αίσθηση ότι το άρωμα της καταγωγής κάθε συγγραφέα τον επηρεάζει και τον οδηγεί σε συγκεκριμένα θέματα για έμπνευση. Ισχύει; Ποια είναι η θέση της Αβάνας ως γενέτειρά σας στη ζωή σας και ποια η Μαδρίτη όπου και ζείτε; Οι ανακατατάξεις που γίνονται συχνά πυκνά εκεί σας έχουν επηρεάσει;
Η Αβάνα είναι ο τόπος γέννησης και θανάτου μου. Εννοώ ότι δεν τη γνώρισα ποτέ: έχω περάσει όλη μου τη ζωή νιώθοντας ότι μου λείπει. Είμαι γιος εξόριστων που με δίδαξαν ότι η Κούβα ήταν μια ήτα, όχι χώρα. Ένας παράδεισος από τον οποίο με είχαν διώξει. Η Μαδρίτη είναι η ζωή μου. Όλη μου τη ζωή. Λατρεύω αυτή την πόλη. Τώρα όμως σκέφτομαι… Πολλοί με αποκαλούν «κουβανό συγγραφέα» και δεν το δέχτηκα στην αρχή, αλλά τώρα το βλέπω διαφορετικά. Ναι, είμαι Κουβανός συγγραφέας και ναι, είμαι Ισπανός συγγραφέας επίσης. Και οι δύο χώρες ήταν, και είναι, καθοριστικές για μένα.
10.Ως συγγραφέας έχετε σημειώσει καταπληκτική πορεία και στην Ελλάδα. Έχετε αποκτήσει φανατικούς αναγνώστες! Ήταν κάτι αναμενόμενο για σας αυτή η ανταπόκριση του κόσμου; Τι γνώμη έχετε για τους Έλληνες αναγνώστες, διαφέρουν από τους Ισπανούς;
Είναι μεγάλη ικανοποίηση για μένα να με αγαπούν στην Ελλάδα, γιατί το συναίσθημα είναι αμφίδρομο. Στην Ισπανία γίνεται πολύς λόγος για τη Ρώμη και τους Ρωμαίους των ιστορικών χρόνων, αλλά κατά τη γνώμη μου τίποτα στη Ρώμη ή σε οποιοδήποτε άλλο τόπο πολιτισμού, συμπεριλαμβανομένου και της Ανατολής, δεν ήταν το ίδιο σε σχέση με τον ελληνικό πολιτισμό. Νομίζω ότι εσείς, όσοι έχετε γεννηθεί σε αυτή τη χώρα, πρέπει να αισθάνεστε περήφανοι. Η Ελλάδα είναι, για μένα, η αληθινή καταγωγή, η μήτρα, ο τόπος όπου κάποιοι άνθρωποι όπως εσύ κι εγώ, μια μέρα, συναντηθηκαν με πέτρινες πλάκες και ακίδες και ανακάλυψαν τη φύση, τη ζωή, το σύμπαν και, ακόμα πιο σημαντικό, τον τρόπο σκέψης μας. Ξέρω ότι είναι ένα θέμα που θα έχετε ακούσει πολλές φορές, ναι. Αλλά, στην περίπτωση μου ετσι ακριβώς νιώθω. Δεν είναι τυχαίο οτι το βιβλίο με το οποίο έγινα γνωστός στην Ελλάδα ήταν «Το Σπήλαιο των Ιδεών».
Ειδήσεις σήμερα
Γερακάς: Τον εκτέλεσαν με 40 σφαίρες σε… δέκα δευτερόλεπτα
Αναδρομικά έως 9.400€ στις συντάξεις του Δημοσίου [πίνακες]
Ροή Ειδήσεων 
