Η εταιρία συμπλήρωσε 80 χρόνια από την ίδρυσή της και όπως τόνισε ο Ιάσονας Τριανταφυλλίδης, που επιμελήθηκε και μια συλλεκτική έκδοση που μοιράστηκε στο κοινό της τελετής, «ο Φίνος είναι μια μοναδική περίπτωση στον παγκόσμιο κινηματογράφο, καθώς ήταν ο χρηματοδότης, ο παραγωγός, ο γενικός επιμελητής και ο δημιουργός των ταινιών του. Ταξίδεψε σε μεγάλα φεστιβάλ όπως οι Κάννες, πήγε στα Οσκαρ, έκανε σινεμασκόπ με στερεοφωνικό ήχο. Οι ταινίες του, αμιγώς εμπορικά επιτεύγματα, αντέχουν, ψυχαγωγούν και αγαπιούνται μέχρι και σήμερα».

Από την πλευρά της εταιρίας μίλησε ο Στάθης Καμβασινός, ο οποίος υπογράμμισε ότι «ο Φίνος ήταν ένας δημιουργός και μαχητής, ο οποίος, σχεδόν 80 χρόνια πριν, τον Ιανουάριο του 1943, παρουσίασε στο ελληνικό κοινό μία άρτια ελληνική παραγωγή, την ταινία “Η φωνή της καρδιάς”, στο σινεμά Ρεξ της οδού Πανεπιστημίου στην Αθήνα. Η επιτυχία της ταινίας ήταν μεγαλειώδης». Τρία χρόνια νωρίτερα, όπως σημείωνε ο Ιάσονας Τριανταφυλλίδης, το 1940, ο Φίνος παρουσίαζε την πρώτη ομιλούσα ταινία που γυρίστηκε στη χώρα μας, «Το τραγούδι του χωρισμού», ταινία που δημιούργησε ο Φίνος με μηχανήματα που είχε φτιάξει ο ίδιος. «Το κοινό, μέσα στην καρδιά της Κατοχής, θέλοντας να εκφράσει την άκρατη χαρά του, ξεχύθηκε στους δρόμους και έκανε πορεία μέχρι την Ομόνοια. Ηθελε στην ουσία να πει ένα ευχαριστώ σε αυτόν το δημιουργό. Σαν να του έλεγε “προχώρα” και εκείνος, ανακουφισμένος και δικαιωμένος, έκανε πράξη την προτροπή τους», συμπλήρωσε ο Στάθης Καμβασινός, για την πρεμιέρα της ταινίας «Η φωνή της καρδιάς» το 1943.

Προς τιμήν της εταιρίας προβλήθηκε η θρυλική ταινία «Ο φίλος μου ο Λευτεράκης».

Λίγο αργότερα, στο κατάμεστο Ολύμπιον, το Φεστιβάλ τιμούσε τον Θόδωρο Αγγελόπουλο, με την καθολικά προσβάσιμη προβολή της πρώτης ταινίας του «Αναπαράσταση». «Η ταινία γυρίστηκε το 1970 και προβλήθηκε εδώ, στο Φεστιβάλ, κερδίζοντας τότε πέντε βραβεία. Παράλληλα, ξεκίνησε ένα ολόκληρο ρεύμα για το ελληνικό σινεμά, σηματοδοτώντας και την έναρξη της λαμπρής πορείας του Θόδωρου Αγγελόπουλου», σημείωσε ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ, Ορέστης Ανδρεαδάκης, καλώντας στη συνέχεια τη σύντροφο του σκηνοθέτη, Φοίβη Οικονομοπούλου-Αγγελοπούλου, να μιλήσει για εκείνον.

«Δεν ξέρω αν το γνωρίζετε, αλλά εκείνη την εποχή, ίσως και τώρα, αλλά τότε πολύ περισσότερο, οι ταινίες ήταν χειροποίητες. Και η παραγωγή ήταν πραγματική παραγωγή. Ο Γιώργος Σαμιώτης ήταν ηλεκτρολόγος του ελληνικού κινηματογράφου και κατάφερε με το μεροκάματό του να δώσει τα πάντα σε αυτό το πενταμελές συνεργείο, με την ελάχιστη αμοιβή, για να ολοκληρωθεί αυτή η ταινία σε πέντε εβδομάδες», τόνισε η κυρία Αγγελοπούλου, η οποία αποκάλυψε και το έναυσμα για να τη γυρίσει ο Θόδωρος Αγγελόπουλος. Ηταν ένα δημοσίευμα στον Τύπο της εποχής που ανέφερε ότι μια γυναίκα σκότωσε τον άνδρα της σε ένα χωριό της Ηπείρου, τον έθαψε στον κήπο και από πάνω φύτεψε κρεμμύδια. «Ο Θόδωρος είχε ένα ιδιαίτερο χιούμορ, αν και κανείς δεν μιλάει με χιούμορ για το θάνατο, αλλά αυτό το γεγονός ήταν κάτι το αξιοπερίεργο, ήταν ακριβώς το έναυσμα για να γυρίσει αυτή την ταινία και να ξεκινήσει μια παγκόσμια καριέρα, ταξιδεύοντας στον κόσμο του θεάματος», είπε η κυρία Αγγελοπούλου.

Η «Αναπαράσταση» απέσπασε πέντε βραβεία στο 11ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (Καλύτερης Καλλιτεχνικής Ταινίας, Πρωτοεμφανιζόμενου Σκηνοθέτη για τον Θόδωρο Αγγελόπουλο, Φωτογραφίας για τον Γιώργο Αρβανίτη, Β’ Γυναικείου Ρόλου για την Τούλα Σταθοπούλου και Βραβείο Κριτικών για Καλύτερη Ταινία Μεγάλου Μήκους), καθώς και Ειδική Μνεία από τη FIPRESCI στο Φεστιβάλ του Βερολίνου.

Ταινιάκια για την οπαδική βία

Το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης βράβευσε επίσης πέντε μονόλεπτες ταινίες για την οπαδική βία που γύρισαν νέοι 18-30 ετών με αφορμή τη δολοφονία του Αλκη Καμπανού. Οι συμμετοχές ξεπέρασαν τις 70 και στη βραχεία λίστα μπήκαν 13 από αυτές και όπως τόνισε η πρόεδρος του Δ.Σ. του Φεστιβάλ, Ελευθερία Θανούλη, «καμία κινηματογραφική δημιουργία δεν μπορεί να είναι αποκομμένη από την κοινωνία και από τις συνθήκες που τη δημιούργησαν». Παρόντες στην εκδήλωση ήταν και οι γονείς του Αλκη Καμπανού, Αρης και Μελίνα.

Ερωτας για έναν κλέφτη

Στο τμήμα Ανοικτοί Ορίζοντες είδαμε τη γερμανική ταινία «Το αλφαβητάρι της αγάπης» της Νικολέτ Κρέμπιτς, όπου μια έμπειρη ηθοποιός του θεάτρου ερωτεύεται σταδιακά τον 18χρονο νεαρό που ένα βράδυ της έκλεψε την τσάντα σε δρόμο του Βερολίνου. Εκείνος την ερωτεύεται ακόμα πιο βαθιά και το ταλέντο του στις μικροκλοπές, τους οδηγεί σε ένα επεισοδιακό φινάλε στην Κυανή Ακτή της Γαλλίας. Αν και η Κρέμπιτς, στη δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία της ελέγχει ικανοποιητικά κάθε στιγμή της πλοκής της, η ιστορία που αφηγείται δεν καταφέρνει να διαπεράσει την οθόνη παρά μόνο όταν αφήνει, λίγες, μικρές χαραμάδες καλού χιούμορ. Οπως αυτή με τον απολαυστικό Ούντο Κίερ προς το φινάλε της ταινίας.

Ταξίδι ενδοσκόπησης στη Χιλή

Στο τμήμα Film Forward προβλήθηκε το «Πρότζεκτ-Φάντασμα» του Χιλιανού Ρομπέρτο Ντοβέρις, ο οποίος μας μεταφέρει στη ΛΟΑΤΚΙ καλλιτεχνίζουσα κοινότητα της πρωτεύουσας Σαντιάγο. Στα 30 του χρόνια ο Πάμπλο προσπαθεί να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα πρωταγωνιστώντας σε μια κινηματογραφική ταινία. Ομως ο συγκάτοικός του έφυγε από το διαμέρισμά τους χωρίς προειδοποίηση χρωστώντας του δυο ενοίκια και αφήνοντάς του μια ζακέτα από το οποίο ξεπηδά ένα φάντασμα που αναστατώνει την ασταθή καθημερινότητα του Πάμπλο. Ο Ντοβέρις περιβάλλει με αγάπη και κατανόηση τους ήρωές του, καθώς τους παρατηρεί στο ταξίδι ενδοσκόπησής τους μέχρι να βρουν το δρόμο τους, ενώ η αβίαστη ερμηνεία του πρωταγωνιστή Χουάν Κάνο ξεπερνά την έλλειψη εύστοχων σεναριακών ιδεών.

Ειδήσεις σήμερα

Γλιτώστε σε 6 κινήσεις φόρους εισοδήματος για το 2023

Ενδιάμεσες εκλογές ΗΠΑ: Κοινό μέτωπο ομογενών κατά της Τουρκίας – Τι λέει στον Ε.Τ. ο Γκας Μπιλιράκης