Γεννημένη σε πολιτική οικογένεια, κόρη της διπλωματικής υπαλλήλου Φωτεινής Τομαή και του νομικού και πολιτικού Νίκου Κωνσταντόπουλου, ήρθε από πολύ νωρίς σε επαφή με σημαντικές προσωπικότητες, διανοουμένους και καλλιτέχνες που την επηρέασαν βαθιά με το έργο και την παρουσία τους και την προσανατόλισαν στον κόσμο της τέχνης.

Σαν σπιράλ

Για όλα αυτά, ξεκινώντας από την πρώτη της ατομική έκθεση, μιλάει σήμερα η Ελενα Κωνσταντοπούλου στον «Ε.Τ.» της Κυριακής:

«Η έκθεσή μου αποτελεί κατάθεση ψυχής μέσα από ένα χρονοδιάγραμμα που ξεπερνάει τους περιορισμούς που θέτει ο ορισμός του χρόνου, όπως τον έχουμε διδαχθεί παραδοσιακά. Ο χρόνος εξελίσσεται κυκλικά σαν σπιράλ και είναι διαθέσιμος και ζωντανός σε όλα τα κομμάτια του, ενώνοντας το παρελθόν με το παρόν και το μέλλον μας. Είναι το πλαίσιο μέσα στο οποίο ενυπάρχουμε από τη σύλληψή μας και μέσα στο οποίο έχουμε την επιλογή να συνδημιουργήσουμε το πεπρωμένο μας. Ο τίτλος της έκθεσης πηγάζει από τους κωδικούς του ήλιου, ο οποίος αντανακλά πάνω στη γη και αποκαλύπτει όλα τα χρώματα, την ίδια τη ζωή στα κύτταρά μας, την πληροφορία που είναι βαθιά αποθηκευμένη μέσα μας μεταφέροντας σοφία και κωδικούς μέσα από τους οποίους μπορούμε όχι μόνο να θεραπευτούμε, αλλά και να βρούμε την αυθεντική μας αλήθεια και σκοπό στη ζωή». 

Πότε καταλάβατε ότι θέλετε να ασχοληθείτε με τη ζωγραφική;

Από πολύ μικρή ηλικία, νομίζω ότι ήμουν τεσσάρων ή τριών ετών που κρατάω κάποιες… σπιθαμές ανάμνησης με τα χρώματα, τα χαρτιά και τα πινέλα στα χέρια. Πίστευα τότε, με την ιερή αυτοπεποίθηση και σοφία που έχουν μόνο τα παιδιά σε αυτήν την ηλικία, ότι αυτό ήρθα να κάνω στη ζωή. 

Η φύση, η θάλασσα είναι για εσάς η απόλυτη πηγή έμπνευσης;

Η θάλασσα, η γη, ο άνθρωπος, τα ζώα, όλα είναι κομμάτια της φύσης. Εκεί εμπεριέχονται όλοι οι κωδικοί που φιλόσοφοι και επιστήμονες αποκάλυψαν σε αυτόν τον κόσμο. Η Μητέρα Γη και η οργανική μας σύνδεση μαζί της είναι η απόλυτη πηγή έμπνευσής μου γι’ αυτήν την έκθεση. Επίσης, στάθηκε αιώνες τώρα πηγή έμπνευσης μεγάλων καλλιτεχνών. 

Τι θέλετε να προσφέρετε στους ανθρώπους με τη ζωγραφική σας;

Σκοπός μου είναι να ενεργοποιήσω με υψηλή δόνηση τον χώρο όπου φιλοξενείται το έργο μου. Πρόθεσή μου είναι όχι να αφυπνίσω τη σκέψη, αλλά να προσφέρω θεραπεία, ενέργεια, έμπνευση και ανακούφιση στην ψυχή. Μέσα από την ενεργειακή θεραπεία των δασκάλων μου καταφέρνω να ανιχνεύσω την ανάγκη όποιου ενδιαφέρεται να προσθέσει ένα έργο μου στον χώρο του, είτε είναι εργασιακός είτε χώρος χαλάρωσης ή χώρος με παιδιά, για να εξασφαλίσω με το θέμα και την επιλογή των χρωμάτων την κατάλληλη δόνηση που θα φέρει χαρά και ευδαιμονία στη ζωή τους. 

Τι πιστεύετε ότι λείπει περισσότερο από τον κόσμο γύρω σας;

Λείπει η κατανόηση, κυρίως, προς τον ίδιο μας τον εαυτό και μετά προς τον συνάνθρωπο, τα παιδιά, τα ζώα, τη φύση. Βρισκόμαστε σε μια κατάσταση συνεχούς, αλόγιστης πείνας που ποτέ δεν ικανοποιείται. Η μεγαλύτερη πηγή έλλειψης κατανόησης βρίσκεται στην τροφή που καταναλώνουμε χωρίς σκέψη, στα ρούχα που φοράμε, στην απόκτηση διαρκώς περισσότερων υλικών αγαθών, παραμελώντας τις πραγματικές μας ανάγκες. Τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, επίσης, με τον βομβαρδισμό άχρηστων πληροφοριών και μηνυμάτων έχουν μεγάλο μέρος αυτής της ευθύνης. 

Πώς επηρεαστήκατε στα παιδικά σας χρόνια από τις επισκέψεις σημαντικών ανθρώπων του πνεύματος στο σπίτι σας;

Ημουν ένα υπερβολικά τυχερό παιδί που είχα όλες τις βασικές μου ανάγκες καλυμμένες, αλλά και τη χαρά να συνομιλήσω, να δημιουργήσω και να παίξω με μεγάλους καλλιτέχνες. Θα μου μείνει αξέχαστη η επαφή μου με τον Βαγγέλη Παπαθανασίου. Ημουν μόλις έξι ετών όταν κατάφερα με τρεμάμενα δάχτυλα να του παίξω στο πιάνο το μουσικό κομμάτι από τους «Δρόμους της Φωτιάς» και θυμάμαι πόσο τρυφερά με αγκάλιασε καθισμένος δίπλα μου. Κι ενώ δεν άφηνε κανέναν να μπει στο στούντιό του στην οδό Μελεάγρου, εγώ είχα το αποκλειστικό προνόμιο… Ηταν ο πρώτος καλλιτέχνης που ένιωσα ότι χρησιμοποιεί το έργο του και το ταλέντο του για να ενεργοποιήσει την υψηλή δόνηση ενέργειας στους ακροατές του. 

Ποιοι καλλιτέχνες σάς έχουν επηρεάσει;

Εκτός από τον Βαγγέλη Παπαθανασίου, ο Κώστας Βαρώτσος, με το αιώνιο μπλε τιρκουάζ του γυαλιού, που μου έκανε την τιμή να μου αφιερώσει κείμενό του για την έκθεση. Η Χρύσα Ρωμανού, επίσης, με τα σχέδιά της, που έβλεπα κάθε απόγευμα να ζωγραφίζει για ένα διάστημα, καθώς φιλοτέχνησε κάποια έργα στο σπίτι μας. Ο Γιάννης Κόττης με τις λεμονιές του για τη χαρά, το φως και τη φύση που απεικόνιζε ζωντανά και ανάγλυφα. Από τους ξένους, ο Νταλί, ο Καντίνσκι και για την τόλμη της η Φρίντα Κάλο. 

Το γεγονός ότι κατάγεστε από πολιτική οικογένεια, ενώ η μητέρα σας ήταν διπλωμάτης, πώς επέδρασε στις επιλογές σας και γενικότερα;

Νομίζω μόνο θετικά και υποστηρικτικά, για να είμαι ειλικρινής. 

Εσείς θα μπορούσατε να ασχοληθείτε με την πολιτική;

Ευθέως με την πολιτική όχι. Ομως, με έργα και πράξεις που αφορούν στην ενδυνάμωση της κοινότητάς μου, ως απλός πολίτης, ναι. Εχουμε διαμορφώσει ένα αλλοπρόσαλλο περιβάλλον όπου αλλού μένουμε, αλλού δουλεύουμε και αλλού ψυχαγωγούμαστε. Τα παιδιά μας πάνε σε δραστηριότητες σε άλλες περιοχές, οπότε και εμείς, δυστυχώς, οδηγούμαστε σε μια συνεχή διάσπαση της προσοχής μας και δεν καταφέρνουμε να διατηρούμε επαφή με το περιβάλλον μας, με τους γείτονές μας και έχουμε ξεχάσει τη δύναμη της κοινότητάς μας. 

Εχετε ασχοληθεί με την τέχνη και σε άλλους τομείς;

Ναι, έχω δουλέψει ως σκηνοθέτης και ως βοηθός σκηνοθέτη στο Central Square Theater, στη Βοστώνη. Ως creative director στη δημιουργία ενός ντοκιμαντέρ, καθώς και ως set designer assistant, costume designer και ηθοποιός. Την τελευταία μου δουλειά την έκανα πριν μείνω έγκυος στην κόρη μου με τη σπουδαία Σοφία Φιλιππίδου, στη θεατρική διασκευή δύο άγνωστων έργων του Κωνσταντίνου Χρηστομάνου. 

Ονειρα και σχέδια για το μέλλον;

Η συμμετοχή μου σε διεθνή έκθεση τον Φεβρουάριο του 2025 στο Τόκιο, με θέμα που έχω επιλέξει και συνδέεται με ένα σημαντικό εθνικό μας αίτημα, και μία ακόμα στη Νέα Υόρκη. Ομως, το όνειρό μου είναι να μοιραστώ όλα αυτά που έχω μάθει με παιδιά όλων των ηλικιών σε μια όαση δίπλα στη φύση και στη θάλασσα συνδυάζοντας όλες αυτές τις θεραπείες μαζί με όλες τις μορφές τέχνης και έκφρασης.

Τα πολλά ταξίδια που έχετε κάνει σας άνοιξαν τους ορίζοντες και πώς;

Τα ταξίδια είναι η μεγαλύτερη επένδυση που έκανα στη ζωή μου και μου άνοιξαν πραγματικά τους ορίζοντές μου σε νέες κουλτούρες, παραδόσεις, χρώματα, γεύσεις, τρόπους επικοινωνίας. Τα ταξίδια σού παρέχουν κοσμική σοφία και εμπειρίες, σε κάνουν να βγεις από αυτό που θεωρείς ασφαλές, σε εξελίσσουν, καθώς σε κάνουν να προσαρμοστείς σε νέα περιβάλλοντα και να δεις τη ζωή με μάτια διαφορετικά. 

Ποιος είναι ο αγαπημένος σας τόπος και γιατί;

Η Λήμνος, αν πρέπει να διαλέξω έναν τόπο για την ενέργεια, το φαγητό, τα χρώματα, τους ανθρώπους, τη φύση! Φυσικά, όμως, είναι πολλά ακόμη μέρη που αγαπώ και συνδέομαι μαζί τους. 

Παράλληλα ασχολείστε με τη yoga και είστε αναγνωρισμένη instructor. Μιλήστε μας γι’ αυτόν τον τομέα της ζωής σας. Πώς προσεγγίσατε τις ολιστικές θεραπείες;

Θα μπορούσαμε να μιλάμε ώρες γι’ αυτό το κομμάτι. Η γιόγκα, ουσιαστικά, προέκυψε έπειτα από ένα ζήτημα υγείας που αντιμετώπισα επιστρέφοντας από τη Βοστώνη και που με έστρεψε στις ολιστικές θεραπείες. Στη συνέχεια συνδυάστηκε με την ομοιοπαθητική, τον βελονισμό και τη θεραπευτική πλευρά της τέχνης. Τα τελευταία τέσσερα χρόνια ασχολούμαι με την παραδοσιακή ενεργειακή θεραπεία των Q’eros που ζουν στις Ανδεις και της φυλής των Shipibo που ζουν στον Αμαζόνιο. 

Το γεγονός της γέννησης της κόρης σας επηρέασε την τέχνη σας;

Καταλυτικά θα έλεγα. Πιστεύω ότι ο τοκετός των παιδιών προσφέρει σε κάθε γυναίκα την απόλυτη δύναμη και μεταμόρφωσή της, αφού μέσα από αυτόν γεννιέται ξανά και εκείνη. Καμία γυναίκα δεν είναι ίδια ύστερα από αυτό το στάδιο μεταμόρφωσης και συνειδητότητας. Οταν γίνεσαι μητέρα, γεννιέσαι ξανά.