Εκεί θα απολαύσουμε μια σπουδαία ομάδα ηθοποιών (Μπράντλεϊ Κούπερ, Κέιτ Μπλάνσετ, Ρούνι Μάρα, Τόνι Κολέτ κ.ά.) να ενσαρκώνουν ήρωες που κινούνται στον χώρο της εξαπάτησης στη Νέα Υόρκη της δεκαετίας του ’40.

Ο Μεξικανός σκηνοθέτης αποκάλυψε πρόσφατα στο περιοδικό «Collider» τις δέκα νουάρ ταινίες που θαυμάζει και τον ενέπνευσαν στο «Μονοπάτι των χαμένων ψυχών». Ακολουθούν οι δέκα ταινίες μέσα από τα λόγια του καταξιωμένου σκηνοθέτη.

1 «ΑΓΓΕΛΟΙ ΣΤΟΝ ΒΟΥΡΚΟ» (1945)

«Μετά τη “Laura” ο Οτο Πρέμινγκερ γύρισε αυτήν την ταινία που την αγαπώ πάρα πολύ και κάποιες αόριστες αναφορές σε αυτήν έβαλα στη “Μορφή του νερού”. Αυτή η ταινία έχει επίσης αρκετά κοινά στοιχεία με το “Μονοπάτι των χαμένων ψυχών”, όπως το όνομα των βασικών χαρακτήρων που είναι Στάντον, ενώ στο “Μονοπάτι” θα βρείτε και κάποια χαρακτηριστικά που παραπέμπουν στον ρόλο του Τζον Κάρανταϊν».

2 «ΝΙΑΓΑΡΑΣ» (1953)

«Μία από τις πιο όμορφες ταινίες αισθητικά. Τα χρώματα είναι εξαιρετικά και εδώ γεννήθηκε ο θρύλος γύρω από τη Μέριλιν Μονρόε. Η ταινία “παίζει” με τον πόθο και τους ρόλους των φύλων. Είναι μια απίστευτη και περίπλοκη ψυχοσεξουαλική ιστορία. Το “Δεσμώτης του ιλίγγου” και αυτό εδώ θα έφτιαχναν ένα σπουδαίο doublebill».

3 «UNDERWORLD USA» (1961)

«Η ταινία αφηγείται την ιστορία ενός 14χρονου παιδιού που ζητά εκδίκηση από εκείνους που ξυλοκόπησαν μέχρι θανάτου τον πατέρα του. Οι περισσότεροι ήρωες στα νουάρ, όταν αντιμετωπίζουν απίθανες περιστάσεις, στοιχηματίζουν τα πάντα στη μία ή στην άλλη πλευρά και συνήθως βγαίνουν χαμένοι. Αυτή η ταινία διαθέτει ακόμα άφθαρτη αυτού του τύπου τη “βρομιά”».

4 «ΤΟ ΧΡΗΜΑ ΤΗΣ ΟΡΓΗΣ» (1956)

«Από τις κορυφαίες ταινίες του Στάνλεϊ Κιούμπρικ. Συνήθως στα νουάρ βλέπεις μια σκηνή όπου συνάγεται ότι το χρήμα χάνει κάθε αξία που μπορεί να έχει. Αυτή η αίσθηση προέρχεται από αυτήν την ταινία. Ο Στέρλινγκ Χέιντεν εδώ είναι τέλειος στον ρόλο του “σκληρού”, στοιχείο που το κρατά αδιαπραγμάτευτο έως το τέλος. Η ατάκα του στο φινάλε είναι υπέροχη».

5 «ΜΟΙΡΑΙΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ» (1945)

«Ο Εντγκαρ Ιλμερ ήταν ένας πολύ γρήγορος και “οικονομικός” σκηνοθέτης. Σε μια σκηνή, ο Τομ Νιλ χρησιμοποιεί το καλώδιο του τηλεφώνου ως δολοφονικό όπλο και υπάρχει μια αναφορά σε αυτό στο “Μονοπάτι των χαμένων ψυχών”. Μου έκανε εντύπωση πόσο αμείλικτη δείχνει».

6 «ΠΟΛΥ ΑΡΓΑ ΓΙΑ ΔΑΚΡΥΑ» (1968)

«Η καλύτερη ερμηνεία της Λίζαμπεθ Σκοτ. Υποδύεται μια νοικοκυρά που όταν της δίνεται η ευκαιρία να αποδράσει από αυτό το μοτίβο γίνεται σκληρότερη από κάθε άνδρα γύρω της. Σκηνοθέτης είναι ο Μπάιρον Χάσκιν, που οι φίλοι της επιστημονικής φαντασίας γνωρίζουν από τον “Πόλεμο των δύο κόσμων”. Πολύ αποτελεσματικός σκηνοθέτης».

7 «ΣΚΛΑΒΟΣ ΤΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ» (1947)

«Δεν μνημονεύεται συχνά, αλλά πρόκειται για εξαιρετική ταινία. Εχει μερικές από τις πιο βίαιες σκηνές που έχω δει ποτέ στη μεγάλη οθόνη. Ο Λόρενς Τίρνεϊ και η Κλερ Τρέβορ υποδύονται δύο πολύ σκληρούς ήρωες και συνέστησα στην Κέιτ Μπλάνσετ και τον Μπράντλεϊ Κούπερ να τους δουν σε αυτήν την ταινία για να διαπιστώσουν τον τρόπο που ο ένας συμπεριφέρεται στην παρουσία του άλλου. Πόσο ισοδύναμοι είναι στη σκληρότητά τους».

8 «THE LINEUP» (1958)

«Ταινία του Ντον Σίγκελ, πραγματικά βίαιη και αδυσώπητη. Διαδραματίζεται στο Σαν Φρανσίσκο, όπως και ο “Δεσμώτης του ιλίγγου”. Εκεί η πόλη δίνεται με ρομαντικό, γοτθικό τρόπο, ενώ στο “The lineup” το Σαν Φρανσίσκο είναι γυμνό, βρόμικο, άγριο. Η σκηνή καταδίωξης στο φινάλε είναι εξαιρετική».

9 «THE BREAKING POINT» (1950)

«Ο Τζον Γκάρφιλντ υποδύεται εδώ έναν άνθρωπο διχασμένο ανάμεσα στο τι πρέπει και τι δεν πρέπει να κάνει. Στο τι έκανε και τι θα έπρεπε να κάνει. Ερωτήματα που είναι βασικά στο φιλμ νουάρ και αυτή είναι και η φιλοσοφία πίσω από το “Μονοπάτι των χαμένων ψυχών”».

10 «ΜΟΛΙΣ ΠΕΣΕΙ Η ΝΥΧΤΑ» (1957)

«Ο σκηνοθέτης Ζακ Τορνέρ δούλευε απίθανα με τις σκιές, αλλά εδώ σημασία έχουν οι διάλογοι, που είναι αυθεντικοί και προέρχονται κατευθείαν από το περιθώριο. Η ταινία βασίζεται σε μυθιστόρημα του Ντέιβιντ Γκούντις, ο οποίος έδειχνε μεγάλη κατανόηση στις ιστορίες του για τους ανθρώπους του περιθωρίου, κάτι που ήθελα κι εγώ να αποτυπώσω στο “Μονοπάτι των χαμένων ψυχών”».