Το σίγουρο είναι ότι όλοι επιθυμούν διακαώς να μας γνωρίσουν από κοντά τις καινούργιες τους ιδέες σε ανοικτούς και κλειστούς συναυλιακούς χώρους. Για αυτό το τελευταίο, ανυπομονούμε. 

1 «Carnage» • Nick Cave & Warren Ellis

 Ισως να μην προλάβατε να αγαπήσετε το «Ghosteen», το τελευταίο άλμπουμ του Νικ Κέιβ και των Bad Seeds, αλλά ο αγαπημένος Αυστραλός ενάμιση χρόνο μετά την κυκλοφορία του, το έχει ήδη ξεπεράσει. Οχι μόνο αυτό αλλά δεν εμπόδισε τον δημιουργικό του οίστρο να εκφρασθεί ελεύθερα καθώς εν μέσω καραντίνας έγραψε άλλη μια ομάδα τραγουδιών παρέα με τον στενό του συνεργάτη Γουόρεν Ελις. Το αποτέλεσμα τιτλοφορείται «Carnage» και έκανε την ψηφιακή του πρεμιέρα τον Φεβρουάριο. Είναι η πρώτη δουλειά του ντουέτου που δεν γράφτηκε για να ντύσει κάποια ταινία και οι κριτικές είναι και πάλι αποθεωτικές. «Ισως είναι το καλύτερο άλμπουμ που προέκυψε στο λοκντάουν», γράφει η Daily Telegraph. «Είναι ό,τι καλύτερο έχουν γράψει από το “Push the sky away” ή ακόμα και το “Abattoirblues”. Πρόκειται για δύο κορυφαίους δημιουργούς στο ζενίθ των μελοδραματικών τους δυνάμεων», συμπληρώνει το ΝΜΕ.

2 «Daddy’s home» • St Vincent

Η Ανι Κλαρκ στρέφει το ενδιαφέρον της στη σόουλ και στο ροκ της δεκαετίας του ’70 και βάζει στο μίξερ ό,τι μπορείτε να φανταστείτε από εκείνη την περίοδο, από τον Ντόνι Χάθαγουεϊ έως τους Pink Floyd. Στους δε στίχους της εκθέτει την προσωπική της ζωή, τα βάζει με τη διασημότητα, ακόμα και τον ίδιο της τον εαυτό ως St Vincent. Κύρια έμπνευση της Αμερικανίδας είναι ο πατέρας της που αποφυλακίστηκε πριν από δύο χρόνια. Πρόκειται για τον έκτο προσωπικό της δίσκο και την παραγωγή υπογράφει ο Τζακ Αντόνοφ, ένας εκ των πλέον περιζήτητων παραγωγών στις ΗΠΑ αυτή τη στιγμή.

3 «Collapsed in sunbeams» • Arlo Parks

Είναι καινούργια φωνή, είναι μόλις 20 χρόνων και αρκετό καιρό πριν κυκλοφορήσει το ντεμπούτο της τον Ιανουάριο, ο Τύπος είχε προετοιμάσει το έδαφος για την άφιξή της. Η Βρετανίδα Arlo Parks, με ρίζες στη Νιγηρία και το Τσαντ, δικαίωσε με την πρώτη της δουλειά όλους όσοι την εκθείαζαν τα τελευταία δύο χρόνια. Η αιθέρια φωνή της, οι τζαζ και ποπ αποχρώσεις της μουσικής της «θα στείλουν αυτή τη σταρ του δωματίου της στη στρατόσφαιρα», υποστηρίζει το The Face. «Ενα σχεδόν τέλειο ντεμπούτο. Μοιάζει με ζεστό αεράκι που φυσά μέσα στο καταχείμωνο» έγραφε ο Guardian όταν κυκλοφόρησε το άλμπουμ.

4 «Blue weekend» • Wolf Alice

Μόλις κυκλοφόρησε, έφτασε κορυφή στα βρετανικά charts και μοιάζει να είναι ό,τι καλύτερο έχουν κυκλοφορήσει έως τώρα. Ο τρίτος δίσκος των Wolf Alice «έχει τον ήχο μιας μπάντας που απολαμβάνει τον εαυτό της και δεν προσπαθεί να αποδείξει τίποτα» καθώς πίσω από τις πανκ επιθέσεις κρύβεται καλά μια dream pop αύρα που προσφέρει κάθαρση και συμφιλίωση με τις πληγές και τα λάθη του παρελθόντος. «Μια αποκάλυψη με ημι-οπερατικά φωνητικά από την Ελι Ρόσγουελ» γράφει ο Guardian.

5 «Chemtrails over the Country Club» • Lana Del Rey

«Αυτό το άλμπουμ αναζητά την ευτυχία και την προσφέρει κιόλας στον ακροατή», γράφει ο ξένος Τύπος για το τελευταίο άλμπουμ της αγαπημένης Αμερικανίδας. Αν στο προηγούμενό της, το «Norman Fucking Rokwell», η Λάνα κατάφερε να χτυπήσει κέντρο με πιο απογυμνωμένα τραγούδια, εδώ το τελειοποιεί ακόμα περισσότερο ρίχνοντας ακόμα πιο πολύ τους τόνους, κρατώντας τα απολύτως απαραίτητα. Οι επιρροές, προφανείς. Ο Νικ Ντρέικ και η Τζόνι Μίτσελ, από την οποία διασκευάζει το «For free», καθώς η ίδια φαίνεται να τα βρίσκει με τον εαυτό της και την ξαφνική εκτόξευσή της, ενώ την ίδια στιγμή αποτίει φόρο τιμής στις γυναίκες που άντεξαν και συνεχίζουν να αντέχουν.

6 «Little oblivions» • Julien Baker

Η 25χρονη από το Νάσβιλ επέστρεψε φέτος με το τρίτο της άλμπουμ και παρόλο που το ύφος παραμένει εσωστρεφές και απολογητικά χαμηλότονο όπως στο παρελθόν, εδώ η Μπέικερ δοκιμάζει τις δυνάμεις της σε διαφορετικές ενορχηστρώσεις. Δίνει περισσότερο χώρο στις κιθάρες, τα πλήκτρα και τα τύμπανα και ανεβάζει μια ιδέα τις ταχύτητες, τη στιγμή που οι ωμοί και αυθεντικοί της στίχοι παραμένουν το δυνατό της χαρτί. «Μοιάζει σαν να μας επανασυστήνει τον εαυτό της», γράφει ο Τύπος για μια καλλιτέχνιδα που ακούγεται σαν ολόκληρη μπάντα από μόνη της καθώς γράφει και ερμηνεύει τα πάντα η ίδια.

7 «Soberish» • Liz Phair

Στο πρώτο της άλμουμ εδώ και μια δεκαετία, η Liz Phair μάς θυμίζει ποια ήταν από τις πρώτες που «τα είπε απλά και ξεκάθαρα» με το «Exilein Guyville» του 1993. Τακτική που σήμερα ακολουθούν ουκ ολίγοι αστέρες των indie pop επιδιώξεων. «Οταν πέθαναν ο Πρινς και ο Μπόουι, με πήρε τηλέφωνο ο μάνατζέρ μου και μου είπε “Τι κάνεις; Το ξέρεις ότι θα μπορούσες να πεθάνεις αύριο; Εχεις αφήσει τα τραγούδια που θα ήθελες να σε θυμάται ο κόσμος αν έφευγες ξαφνικά;”. Εγώ δεν ήθελα με τίποτα να είναι το “Funstyle” (2010) ο δίσκος που θα άφηνα ως παρακαταθήκη, οπότε…», λέει η ίδια και υπογράφει 13 νέα κομμάτια υποσχόμενη ότι δεν θα αφήσει ξανά να περάσουν τόσα πολλά χρόνια χωρίς νέα δουλειά.

8 «Sweep it into space» • Dinosaur Jr.

Δεν σπάνε ενισχυτές και ηχεία όπως στο παρελθόν ούτε εξερευνούν νέους τόπους δράσης πέρα από αυτούς που ήδη περπατούν εδώ και πολλά χρόνια. Ομως ο νέος δίσκος των DinosaurJr που λόγω πανδημίας καθυστέρησε περίπου ένα χρόνο για να κυκλοφορήσει, είναι γενναιόδωρος και πιο προσβάσιμος από ό,τι έχουν υπογράψει έως τώρα. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι το σχήμα του θρυλικού JMascis έχει ξεδοντιαστεί ή έχει αφήσει στην άκρη τις ηχητικές ακροβασίες. Ομως ακόμα και όταν οι κιθάρες «κοκκινίζουν», η διάθεση είναι ανεβαστική και παίρνει θετικό πρόσημο. «Είναι ο ήχος μιας μπάντας χαρούμενης που μοιράζεται και πάλι τη μουσική της με τον κόσμο», γράφει το Rolling Stone.

9 «Standing in the doorway: Chrissie Hyndesings Bob Dylan» • Chrissie Hynde

Στην πρώτη φάση της πανδημίας ο Μπομπ Ντίλαν κυκλοφόρησε δυο τραγούδια-έκπληξη, τα «Murder most foul» και «I contain multitudes». Αυτή η κίνηση έκανε τη φωνή των Pretenders να συνειδητοποιήσει πόσο μεγάλη ήταν η επιρροή του στη μουσική της διαμόρφωση στα πρώτα της βήματα. Αποφάσισε στη συνέχεια να ανεβάσει στο YouTube τις αγαπημένες της διασκευές στα αγαπημένα της τραγούδια που έχει υπογράψει ο κορυφαίος Αμερικανός, παρέα με τον κιθαρίστα της Τζέιμς Γουόλμπερν. Αντί όμως να «πειράξει» τις μεγάλες επιτυχίες, έσκαψε λίγο πιο βαθιά, στις πιο κρυφές πτυχές της δισκογραφίας του Ντίλαν, δίνοντας χώρο σε τραγούδια του από τη δεκαετία του ’80, τότε που η Κρίσι Χάιντ ήταν στο απόγειο της καριέρας της. Η δισκογραφία του Μπομπ Ντίλαν είναι δεύτερη φύση για εκείνη και το έχει αποδείξει άπειρες φορές τόσο στα live των Pretenders όσο και στις συναυλίες-αφιερώματα στον κορυφαίο Μπομπ.

10 «Overgrown» • Joyce Wrice

Ερχεται από τη Νότια Καλιφόρνια ανακατεύοντας τη R’n’B της δεκαετίας του ’90 με την προσωπική της σφραγίδα, έτσι όπως αυτή διαμορφώθηκε στην ηλιόλουστη ακτή των ΗΠΑ. Το «Overgrown» φέρνει φρέσκο αέρα σε μια εποχή που τον χρειαζόμαστε όσο τίποτα άλλο και ταιριάζει απόλυτα με τους ρυθμούς και τη διάθεση του καλοκαιριού, ακόμα κι αν αυτό κατέφτασε διστακτικά και με κάποιους περιορισμούς. Ντεμπούτο για μια 26χρονη καλλιτέχνιδα που όλα δείχνουν ότι θα μας απασχολεί συχνά στο μέλλον.

Ακολούθησε το eleftherostypos.gr στο Google News και μάθε πρώτος όλες τις ειδήσεις 

Ειδήσεις σήμερα – Όλα τα νέα για το Euro 2020 

• Euro 2020: Ο Γιαρμολένκο τρολάρει άγρια Ρονάλντο – Πογκμπά και ζητά χορηγία
• Euro 2020: Γιατί η UEFA εξετάζει αλλαγή έδρας του τελικού
• Euro 2020 – UEFA: Δεν θα υπάρξουν πειθαρχικές διαδικασίες για Ρονάλντο, Πογκμπά, Λοκατέλι

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr

Ακολουθήστε το EleftherosTypos.gr σε Instagram, Facebook και Twitter