Γεννημένη το 1650 ως Marie-Catherine Le Jumel de Barneville, η συγγραφέας είχε έναν πολυτάραχο βίο, αφού μόλις στα 13 της παντρεύεται έναν διαβόητο τζογαδόρο της εποχής, 30 χρόνια μεγαλύτερό της.

Η d’Aulnoy προσπάθησε ανεπιτυχώς να δολοφονήσει τον σύζυγό της, καταλήγοντας για λίγο διάστημα στη φυλακή.

Στην συνέχεια, ταξιδεύει στην Ισπανία και την Αγγλία για πάνω από μια δεκαετία, με τους ειδικούς να πιστεύουν ότι εργαζόταν ως κατάσκοπος της Γαλλίας κατ’ αυτό το διάστημα.

Το έτος 1690 επιστρέφει στο Παρίσι, όπου ανοίγει ένα λογοτεχνικό σαλόνι και ξεκινά να ασχολείται με την συγγραφή παραμυθιών.

Μέχρι τον θάνατό της το 1705, η d’Aulnoy είχε καταφέρει να θεωρείται σπουδαία λογοτεχνική μορφή, τουλάχιστον ισάξια- αν όχι ανώτερη- του πολύ γνωστότερου Γάλλου παραμυθά, Σαρλ Περό.

Ο μελετητής και μεταφραστής του έργου της στα αγγλικά, Jack Zipes, σχολιάζει για την μυστηριώδη μορφή της συγγραφέα:

«[…] Τα λογοτεχνικά σαλόνια στα οποία έδρασε η d’Aulnoy και άλλες γυναίκες συγγραφείς της εποχής ήταν ένας χώρος ελεύθερης διάδοσης των ιδεών τους, που προκαλούσαν την υποκρισία και την ανηθικότητα της αυλής του Λουδοβίκου του 14ου».

«Στα παραμύθια της, οι γυναίκες είχαν μεγαλύτερο έλεγχο πάνω στην μοίρα τους απ’ ό,τι στα αντίστοιχα έργα των ανδρών παραμυθάδων. Οι αφηγηματικές πρακτικές της εξέθεταν τις συμπεριφορές των ανθρώπων της τάξης της, κυρίως μάλιστα εκείνες που υπονόμευαν τις ανεξάρτητες γυναίκες».

Το έργο της d’Aulnoy, το οποίο μεταφράστηκε πρόσφατα στα αγγλικά, περιλαμβάνει παραμύθια όπως «Η ιστορία της Μίρα», στην οποία η πρωταγωνίστρια οδηγεί εκατοντάδες άνδρες που την είχαν ερωτευτεί στον θάνατο, λόγω της αδιαφορίας της- κάτι που αλλάζει την στιγμή που ερωτεύεται η ίδια.

Σε μια άλλη ιστορία, ένα ζεύγος βασιλέων που χάνει το βασίλειό του εγκαταλείπει τα παιδιά του στο δάσος, ενώ ένα άλλο παραμύθι εξετάζει την ιστορία της Belle-Belle, μιας κόμισσας που, ντυμένη άνδρας, βοηθάει έναν έκπτωτο βασιλιά να ανακτήσει τον θρόνο.

«Αυτό που την ενδιέφερε πάνω απ΄ όλα ήταν η κοινωνική θέση των γυναικών, η δύναμη της αγάπης, η ηθική συμπεριφορά και οι τρυφερές σχέσεις μεταξύ των ερωτευμένων», προσθέτει ο Zipes. «Χωρίς την αγάπη και την καλλιέργειά της, πίστευε πως μια ιδανική και δίκαιη κοινωνία δεν θα μπορούσε να υπάρξει».

ΠΗΓΗ: The Guardian