Η εποχή μας, είναι σίγουρο, δεν ευνοεί τέτοιες «πολυτέλειες» καθώς το πιο εύκολο πράγμα στις μέρες μας είναι η διάσπαση της προσοχής μας. Αποτέλεσμα, να ακούμε αποσπασματικά κάποια τραγούδια από εδώ κι από εκεί, αλλά μια δουλειά στο σύνολό της, σπάνια. Μέχρι που ήρθε ο εγκλεισμός στο σπίτι για να μας δώσει την ευκαιρία να το κάνουμε και αυτό. Να ακούσουμε δίσκους που έχουν γράψει ιστορία στη μουσική, από την αρχή ως το τέλος, χωρίς διακοπές ή αναβολές. Αξίζει τον κόπο, ακόμα κι αν πολλές από τις προτεινόμενες κυκλοφορίες τις γνωρίζουμε όπως την τσέπη μας.

1 «The Velvet Underground & Nico» (1967) The Velvet Underground

Ο Αντι Γουόρχολ ήταν εκείνος που έπεισε τον Λου Ριντ και τον Τζον Κέιλ να αφήσουν τη Νίκο να τραγουδήσει μαζί τους. Το αποτέλεσμα ήταν ένας από τους πιο εμβληματικούς δίσκους όλων των εποχών, από το χαρακτηριστικό εξώφυλλο έως το 7λεπτο κλείσιμο του άλμπουμ με το «European Son». Εχει ειπωθεί για αυτό τον δίσκο πως, όταν κυκλοφόρησε, λίγοι τον άκουσαν αλλά όσοι το έκαναν εμπνεύστηκαν να ξεκινήσουν τη δική τους μπάντα.

2 «Catch A Fire» (1973) Bob Marley and the Wailers

Είναι το άλμπουμ που ταξίδεψε τη ρέγκε μουσική σε όλο τον κόσμο και έκανε τον Μπομπ Μάρλεϊ αστέρι πρώτου μεγέθους. Ισως όμως είναι και το πιο πολιτικό του κορυφαίου μουσικού που αφηγούνταν ιστορίες για το πόσο σκληρή ήταν η ζωή όταν η Τζαμάικα ήταν τόπος σκλάβων.

3 «Revolver» (1966) The Beatles

Περισσότερες από 220 ώρες στο στούντιο πέρασαν τα «σκαθάρια» για να φτιάξουν ένα άλμπουμ πρωτοποριακό για την εποχή του. Πειραματίστηκαν με όλα τα διαθέσιμα μέσα παρουσιάζοντας την άποψή τους περί ψυχεδέλειας («Tomorrow Never Knows», «She Said, She Said»), κιθαριστικής ροκ («Taxman», «And Your Bird Can Sing») και ποπ μελωδίας («Good Day Sunshine», «For No One», «I Want To Tell You»). Πενήντα τέσσερα χρόνια μετά ακούγεται σαν να κυκλοφόρησε μόλις χθες.

4 «Like A Prayer» (1989) Madonna

Το πιο «σοβαρό» άλμπουμ της είναι και το πιο προσβάσιμο. Η ίδια φυσικά δεν διστάζει να θέσει τα θέματά της, θρησκεία, γάμος, ορθάνοικτα στο τραπέζι καθώς η συμβίωσή της με τον Σον Πεν έληγε και ο Τύπος δεν χόρταινε να διαδίδει κάθε τι που την αφορούσε. Στο «Like a prayer» η Μαντόνα πήρε για πρώτη φορά τον έλεγχο του έργου της, που, σε αντίθεση με τις προηγούμενες δουλειές της, δεν γράφτηκε με στόχο να αρέσει στον Τύπο και το κοινό.

5 «Led Zeppelin IV» (1971) Led Zeppelin

Στο τέταρτο άλμπουμ της καριέρας τους, οι Led Zeppelin είχαν ήδη κατακτήσει τα πάντα και εδώ βρίσκονται στο απόγειο της δημιουργικότητας και της ευφυΐας τους γράφοντας ένα άλμπουμ που αποτέλεσε την αρχή και το τέλος της χαρντ ροκ μουσικής. Αψεγάδιαστο.

6 «Off The Wall» (1979) Michael Jackson

«Θα μελετήσω και θα εξερευνήσω ολόκληρο το παρελθόν της βιομηχανίας της ψυχαγωγίας και θα το τελειοποιήσω», έλεγε ο 21χρονος τότε Μάικλ Τζάκσον και, κυκλοφορώντας τον τέταρτο δίσκο της καριέρας του, δεν άφησε καμιά αμφιβολία για αυτό. Ο «βασιλιάς της ποπ» άφησε εδώ πίσω του την εικόνα του παιδιού-θαύματος και υπέγραψε έναν κλασικό ντίσκο-φανκ δίσκο με τη συμβολή ασφαλώς του Κουίνσι Τζόουνς στην παραγωγή.

7 «Kind of Blue» (1959) Miles Davis

Ο Μάιλς Ντέιβις έγραψε τις βασικές μελωδίες λίγες ώρες πριν μπει στο στούντιο για να τις ηχογραφήσει. Το αποτέλεσμα ήταν ο πιο εμπορικός τζαζ δίσκος όλων των εποχών και ακούγοντάς τον ακόμη και σήμερα, παραμένει απρόβλεπτος και ενστικτώδης.

8 «Sign O’ The Times» (1987) Prince

Στο «Purple Rain» ο Prince κατέκτησε την κορυφή αλλά σε αυτό το διπλό έπος που ακολούθησε, ο σπουδαίος μουσικός υπογράφει έργο ζωής που προέκυψε σε μια από τις πιο δημιουργικές φάσεις της ζωής του. Ακούγεται σαν ο δημιουργός του να ήθελε να στήσει μια θεατρική παράσταση με αρχή, μέση και τέλος και δεν λείπει από καμία ενημερωμένη συλλογή βινυλίων.

9 «Blue Lines» (1991) Massive Attack

Μετά την κυκλοφορία αυτού του ντεμπούτου, τίποτα δεν έμεινε ίδιο στη βρετανική μουσική σκηνή. Η ατμοσφαιρική μίξη χιπ χοπ και σόουλ μουσικής του Ρόμπερτ Ντελ Νάγια και της ευρύτερης παρέας του εξέφρασε με έναν πραγματικά καινούργιο και φρέσκο τρόπο την αστική ματαίωση και μελαγχολία. «Χορευτική μουσική για το μυαλό και όχι για τα πόδια», το χαρακτήρισαν οι ίδιοι.

10 «We Are Family» (1979) Sister Sledge

Στο απόγειο της δημιουργικότητάς τους, ο Νιλ Ρότζερς και ο Μπέρναρντ Εντουαρντς των Chic έγραφαν τον ένα ντίσκο ύμνο μετά τον άλλο. Το ίδιο έπραξαν όταν συνεργάστηκαν με τις αδελφές Σλετζ για αυτό το άλμπουμ το οποίο είναι ό,τι πιο αντιπροσωπευτικό κυκλοφόρησε εκείνη την εποχή. Σκεφτείτε μόνο ότι κλασικά ντίσκο κομμάτια όπως το ομώνυμο, το «Lost in music», το «Thinking of you» και το «He’s the greatest dancer» είναι όλα εδώ.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής