Γράφει ο Στέργιος Πουλερές

Ο Σαίξπηρ γενικά είναι μια επιλογή με πολλές σφαίρες να πλανώνται πάνω από το κεφάλι του δημιουργού, του δοχείου του δημιουργού που είναι ο ηθοποιός και κάθε άλλος συντελεστές που από τον ρόλο του πρέπει να ζωντανέψει το όραμα του σκηνοθέτη. Όλα αυτά εμείς ως θεατές ίσως δεν τα λαμβάνουμε υπ΄όψιν, όμως βρίσκονται εκεί. Κοιτάνε και προκαλούν τον σκηνοθέτη.

Ο Χάρης Φραγκούλης είδε μια πρόκληση στον Σαίξπηρ γενικά. Ήταν όμως ο Οθέλλος που τον προσκάλεσε πίσω στη σκηνοθεσία μετά από ένα διάστημα που ήταν μόνο ηθοποιός. Το αποτέλεσμα αυτής της συνδιαλλαγής το βλέπουμε στη σκηνή του Θεάτρου Τέχνης από την περασμένη Δευτέρα που ξεκίνησε η παράσταση, με τον Φραγκούλη να καθοδηγεί και να καθοδηγείται από την θεατρική ομάδα Kursk.

Ο Οθέλλος είναι μια ιστορία σαιξπηρική, αλλά πάντοτε με αποκλειστικές της, ολόδικες της ιδιαιτερότητες. Δεν είναι ένα συναίσθημα που καταρρακώνεται στο τέλος. Είναι πολλά. Δεν είναι ένας άνθρωπος. Είναι πολλοί.

Ο Οθέλλος νιώθει προδομένος από τη Δυσδαιμόνα. Η Δυσδαιμόνα από τον Οθέλλον που τη θεώρησε κίβδηλη. Ο Οθέλλος από τον Ιάγο. Ο Ροδερίγος από τον Ιάγο. Ο Κάσσιος από τον Οθέλλο. Μια αλληλουχία και λαβυρινθώδης πλέξη ανάμεσα στους ήρωες και τα σκληρά συναισθήματα που κατακτούν τις ψυχές τους.

Στα μικρά κενά μεταξύ αυτών, έρχεται ο Χάρης Φραγκούλης με τη σκηνοθεσία του να καταργήσει τον Σαίξπηρ. Όχι με μια αρνητική έννοια. Δεν τον αναιρεί, δεν τον απορρίπτει. Απλώς του παρουσιάζει μια διαφορετική αντίληψη της ιστορίας του.

Σε μια σκηνή γεμάτη από λεμόνια, με φλούδες που δαγκώνονται και φτύνονται, με ένα ξινό ζουμί να ρέει και να κολλάει σε στόματα, σε σώματα, ο Οθέλλος γίνεται μια ιστορία που δραπετεύει από τα δόντια και τα χείλη μόνη της, παρά την λέει κάποιος γιατί θέλει να την αφηγηθεί. Περισσότερο για αποσιώπηση είναι κι όχι για να την διαλαλεί ο οιοσδήποτε.

Διαπλέκοντας την κωμικότητα της παράλληλης ιστορίας του Ροδερίγου με αυτή του Οθέλλου και της Δυσδαιμόνας, βασισμένος και στους πολύ καλούς σε αυτό το στοιχείο Μιχάλη Τιτόπουλο και Ανδρέα Κοντόπουλο, αποδομεί την δραματικότητα που περιέχεται σε έναν έρωτα που καταστράφηκε και οδήγησε σε δολοφονία και αυτοκτονία.

Επειδή όμως είναι μια τόσο δύσκολη υπόθεση ο Σαίξπηρ, αυτός ο Οθέλλος δεν «σκίζει», όπως λέμε συνήθως. Δεν τρυπάει με τόση ένταση την ουσία της ιστορίας. Κάτι το οποίο βέβαια εμφανίζεται πολλές φορές κι από μόνο του μέσα από την τριβή των παραστάσεων. Όχι μόνο με τις πρόβες.

Σε κάθε περίπτωση ο Οθέλλος του Φραγκούλη φέρνει τον θεατή ενώπιον μιας ποικιλίας εικόνων που βρίσκουν μόνες τους τον δρόμο προς τα μέσα. Κυρίως, κι αυτό είναι ο στόχος του σκηνοθέτη, παρεισδύει στην λυρικότητα του Σαίξπηρ και την κατακερματίζει σε κυριολεξία. Θέλει να αφαιρέσει όλη αυτή τη μελωδικότητα που ωραιοποιεί τον πόνο και τη δυστυχία και να τα παρουσιάσει ως έχουν. Πόνος και δυστυχία. Οδύνη και απώλεια. 

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ:

Μετάφραση: Δημήτρης Δημητριάδης
Σκηνοθεσία: Χάρης Φραγκούλης
Σκηνικά-Κοστούμια: Μαρία Πανουργιά
Μουσική: Κορνήλιος Σελαμσής
Κίνηση: Τάσος Καραχάλιος
Φωτισμοί: Ελίζα Αλεξανδροπούλου
Βοηθός σκηνοθέτη: Ασπασία-Μαρία Αλεξίου
Β΄ βοηθός σκηνοθέτη: Κορίνα Άννα Γκουγκουλή
Βοηθός σκηνογράφου: Φωτεινή Ιατρού
Βοηθός φωτίστριας: Τζάνος Μάζης
Hair styling: Talkin’ Heads
Οργάνωση παραγωγής: Ερωτόκριτος Κοτσιλίνης
Φωτογραφίες: Εβίτα Σκουρλέτη

Παίζουν:
Ασπασία-Μαρία Αλεξίου, Σοφία Κόκκαλη, Ανδρέας Κοντόπουλος, Ανδρέας Κωνσταντίνου, Κατερίνα Λούβαρη-Φασόη, Άγγελος Παπαδημητρίου, Γιάννης Παπαδόπουλος, Κορνήλιος Σελαμσής, Μιχάλης Τιτόπουλος

Πληροφορίες παράστασης:
Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν – Υπόγειο (Πεσμαζόγλου 5, 210 3228706)
Πρεμιέρα Δευτέρα 25 Φεβρουαρίου
Παραστάσεις έως Τρίτη 23 Απριλίου 2019
(εκτός Δευτέρας 15 Απριλίου και Τρίτης 16 Απριλίου)
Δευτέρα και Τρίτη στις 21.00
Τιμές: 16 ευρώ γενική είσοδος / 12 ευρώ μειωμένο – φοιτητικό / 8 ευρώ ανέργων