Οπως δηλώνει ο τίτλος, ο σκηνοθέτης του «Ενας υπέροχος άνθρωπος» και του «Κώδικας Da Vinci» εστιάζει στα χρόνια που οι Beatles προκαλούσαν κύματα ενθουσιασμού και ουρλιαχτά πολλών ντεσιμπέλ με τις ζωντανές τους εμφανίσεις σε όλο τον κόσμο. Ως γνωστόν, ούτε οι ίδιοι μπορούσαν να ακούνε τι παίζουν καθώς οι εκστασιασμένες θαυμάστριές τους φώναζαν πολύ πιο δυνατά από τα ηχεία τους. Το γεγονός προκάλεσε κόπωση και απογοήτευση στο συγκρότημα, που μετά τη θριαμβευτική βραδιά στο Σαν Φρανσίσκο αποφάσισε να αφοσιωθεί στη δραστηριότητα στο στούντιο.

Η απόφασή τους άλλαξε μόνο μία φορά, στις 30 Ιανουαρίου 1969, όταν έπαιξαν στην ταράτσα της εταιρίας τους, Apple, προκαλώντας για λίγη ώρα κυκλοφοριακό κομφούζιο στο κέντρο του Λονδίνου.
Ο Ρον Χάουαρντ και οι συνεργάτες του είχαν την ευκαιρία να αποκτήσουν πρόσβαση σε προσωπικά αρχεία θαυμαστών των Beatles, ανάμεσά τους και κασέτες στις οποίες μπορούσε κανείς να ακούσει τη μουσική τους στις συναυλίες και όχι τα ουρλιαχτά των θαυμαστριών τους.

Το αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακό, καθώς φέρνει το θεατή σε απόσταση αναπνοής από το ιδρωμένο πρόσωπο του Ρίνγκο Σταρ σε εμφάνισή τους στην Ουάσιγκτον το 1964 ή τους Χάρισον και Λένον να φέρονται στις κιθάρες τους με τη λύσσα και το πάθος των πανκ συγκροτημάτων. Η ταινία περιλαμβάνει επίσης live σκηνές από εμφανίσεις των σκαθαριών στην Αυστραλία και την Ιαπωνία.

Πολλοί θα σαστίσουν όταν δουν ανάμεσα στο κοινό γνωστές προσωπικότητες του θεάματος σε νεαρή ηλικία, όπως η Σιγκούρνι Γουίβερ, που τους είχε δει στα 14 της χρόνια και ο Χάουαρντ την προσέγγισε για να ανασύρει μπροστά στην κάμερα τις αναμνήσεις της από εκείνη τη βραδιά. Ή τη Γούπι Γκόλντμπεργκ, η οποία θυμάται τη μητέρα της που την είχε πάρει μαζί της σε ένα «mystery tour» με προορισμό το Shea stadium της Νέας Υόρκης στο οποίο οι Beatles έκαναν στις 15 Αυγούστου του 1965 τη μεγαλύτερη συναυλία της καριέρας τους. Με εκείνη την εμφάνιση οι Beatles έστειλαν τουλάχιστον 55.000 θαυμαστές τους στους επτά ουρανούς.

Ο σκηνοθέτης ήταν 9 ετών όταν οι Beatles έκαναν την ιστορική τους εμφάνιση στην τηλεοπτική εκπομπή του Εντ Σάλιβαν και είχε επίγνωση του «φαινομένου». «Η εκπομπή προβλήθηκε τον Φεβρουάριο και τον Μάρτιο που είχα τα γενέθλιά μου ζήτησα από τους γονείς μου για δώρο μια περούκα σε στιλ Beatles και τις μπότες που φορούσαν. Τελικά μόνο την περούκα κατάφεραν να βρουν και από τον ενθουσιασμό μου τη φορούσα όλη τη μέρα που γιόρταζα τα γενέθλιά μου», λέει ο Ρον Χάουαρντ σε συνέντευξή του στον «Guardian». Και προσθέτει: «Το γεγονός ότι γύρισαν την πλάτη τους στα χρήματα από τις περιοδείες και αφοσιώθηκαν στην ανάγκη τους για δημιουργία με εντυπωσιάζει πιο πολύ από όλα».

ΚΩΣΤΑΣ ΖΑΛΙΓΚΑΣ
[email protected]

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου