Ο Μιχαήλ Λομπούκιν ειδικά έχει περάσει και από τα δύο σύνολα, καθώς άρχισε την επαγγελματική του καριέρα από τα Μαριίνσκι το 2002, ενώ από το 2010 και πλέον συνεργάζεται με τα Μπολσόι, όπου ως πρώτος χορευτής ερμηνεύει τους πρωταγωνιστικούς ρόλους του κλασικού ρεπερτορίου, με εμφανίσεις σε όλες τις μεγάλες μητροπόλεις του κόσμου.
Λίγο πριν χορέψει και στο γκαλά χορού στο Μέγαρο Μουσικής, ο Μιχαήλ Λομπούκιν μίλησε στον «Ε.Τ.» για τις εμφανίσεις του ενώπιον του ελληνικού κοινού, το οποίο ο Ρώσος χορευτής χαρακτηρίζει «πολύ θερμό και ενθουσιώδες». Εχει ξαναχορέψει στη χώρα μας σε ανοιχτό θέατρο στη Θεσσαλονίκη και επισημαίνει: «Είναι φανταστικό να χορεύεις κάτω από τον ανοιχτό ελληνικό ουρανό. Δημιουργείται μια φανταστική ατμόσφαιρα. Για μένα είναι σαν να παίρνω μια βαθιά ανάσα». Πιστεύει ότι υπάρχουν γέφυρες που ενώνουν τον ελληνικό με το ρωσικό λαό, όπως η θρησκεία και ο πολιτισμός: «Οι Ελληνες είστε άνθρωποι φιλόξενοι και ανοικτοί».
Πώς διαχειρίζεται ο ίδιος τη μεγάλη επιτυχία που γνωρίζει όχι μόνο στη Ρωσία, αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο; «Δεν καταλαβαίνω γιατί με αποκαλούν ‘‘είδωλο’’ του ρωσικού χορού και τι ακριβώς εννοούν με αυτό. Κάθε φορά που ανεβαίνω στη σκηνή, νιώθω μεγάλη υπευθυνότητα για το χορό -είναι η δουλειά μου, άλλωστε- στον οποίο έχω αφιερώσει τη ζωή μου».
Τι είναι αυτό που κάνει κάποιον αστέρι του χορού;
Η ειλικρινής και πολύ μεγάλη του επιθυμία. Οφείλεις να έχεις πάθος για το χορό. Χρειάζεται αφοσίωση, δόσιμο. Απαραίτητο είναι να μπορείς να εργάζεσαι ατελείωτες ώρες. Η τέχνη είναι καθημερινό έργο που απαιτεί θυσίες.
Εχετε συνεργαστεί και με τα μπαλέτα Μπολσόι και με τα Μαριίνσκι. Ποιες είναι οι ομοιότητες και ποιες οι διαφορές τους;
Και τα δύο θέατρα έχουν παρόμοιες δομές. Τα ρεπερτόρια και τα στιλ εκτέλεσης, ανάμεσα στις δύο ομάδες, είναι ποικίλα και διαφορετικά. Η Μόσχα και η Αγία Πετρούπολη είναι δύο απόλυτα διαφορετικές πόλεις, πρώτα στην αρχιτεκτονική τους και φυσικά αυτό αφήνει ένα σημάδι στους κατοίκους των δύο πόλεων και στον τρόπο συμπεριφοράς τους. Ενας επαγγελματίας είναι ικανός να διακρίνει από τις πρώτες κινήσεις του χορευτή ποιο θέατρο υπηρετεί.
Ποια είναι η κατάσταση του χορού σήμερα στην πατρίδα σας σε σχέση με τα παλιότερα χρόνια;
Χατζής - Σαββιδάκης: Τραγουδούν τους μεγάλους συνθέτες από 23 Νοεμβρίου
Το μπαλέτο στη Ρωσία ήταν πάντα πολύ σημαντικό. Από την εποχή των τσάρων ήταν πολύ δημοφιλές. Η αυτοκρατορική οικογένεια πάντα πατρονάριζε το μπαλέτο και έδινε μεγάλη προσοχή σ’ αυτό. Είναι γεγονός ότι το θέατρο Μπολσόι έχει εγκαινιασθεί σε μια τελετή στέψης του αυτοκράτορα. Κατά τη διάρκεια της σοβιετικής περιόδου της ιστορίας και πάλι το μπαλέτο ήταν μια σημαντική μορφή τέχνης. Από πολλές απόψεις χρησίμευσε ως μέσο ιδεολογίας και προώθησης. Σήμερα, επίσης, το κράτος υποστηρίζει τις κορυφαίες ομάδες της χώρας. Μπορεί το μπαλέτο να μην προβάλλεται ιδιαίτερα στην τηλεόραση, όμως, δίνονται πολλές παραστάσεις χορού σε αίθουσες, ενώ παρουσιάζεται το μπαλέτο και σε ζωντανές εκπομπές στο Διαδίκτυο. Η κατάσταση γενικά είναι καλή και υποστηρικτική για το μπαλέτο.
Ζείτε με μια βαλίτσα στο χέρι. Σας αρέσει αυτή η ζωή; Το συνεχές ταξίδι;
Υπάρχουν διαφορετικές περίοδοι στη ζωή μου. Πράγματι κάνω πολλά ταξίδια για τις παραστάσεις, όμως, υπάρχουν και περίοδοι που μένουμε στη φυσική μας σκηνή χωρίς μετακινήσεις. Τα ταξίδια είναι πάντα ευχάριστα, καθώς αποτελούν μια απόδραση από την καθημερινότητα και τη ρουτίνα. Το επάγγελμά μας είναι γοητευτικό και γι’ αυτό το λόγο. Σου δίνει την ευκαιρία μέσα από τις παραστάσεις να ταξιδέψεις και να γνωρίσεις πολλές χώρες και τους πολιτισμούς τους.
Χώρος και χρόνος για προσωπική ζωή, οικογένεια υπάρχουν;
Ο χρόνος ενός χορευτή είναι καταστροφικά ανύπαρκτος για οικογένεια. Είναι μια από τις κακές συνέπειες του επαγγέλματος. Ελπίζω ότι όταν θα σταματήσω να χορεύω, θα καταφέρω να αναπληρώσω το χαμένο χρόνο.
Ποια είναι τα όνειρά σας; Πώς φαντάζεστε τον εαυτό σας μερικά χρόνια μετά;
Ονειρεύομαι να είμαι υγιής για να μπορώ να χορεύω, πλούσιος και ευτυχισμένος.
Η παράσταση στο Μέγαρο Μουσικής περιλαμβάνει αποσπάσματα από τα σπουδαιότερα έργα στην ιστορία του κλασικού χορού: Λίμνη των Κύκνων, Ζιζέλ, Κουρσάρος, Σπάρτακος, Ωραία Κοιμωμένη, Ρωμαίος και Ιουλιέτα!
Info: Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, Αίθουσα «Χρήστος Λαμπράκης», 20, 21 Μαΐου, ώρα έναρξης 20.30. Εισιτήρια από 32-100 ευρώ. Προπώληση: Ταμεία του Μεγάρου Μουσικής και στην Ομήρου 8 και στο www.megaron.gr – Τηλεφωνικές κρατήσεις στο 210 7282 333
Δέσποινα Σαββοπούλου
[email protected]
Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου