Ο αιφνιδιασμός είναι πλήρης αφού όλοι μέχρι τότε θεωρούν βέβαιο πως ο πρόεδρος του κόμματος, σε μια προσπάθεια συμβιβασμού των εσωκομματικών τάσεων, έχει δώσει τα χέρια για τη θέση αυτή στον πρώην ευρωβουλευτή και ιστορικό στέλεχος της παράταξης Μιχάλη Παπαγιαννάκη.

Μέχρι τότε, ο Αλέξης Τσίπρας είναι γνωστός αποκλειστικά στο στενό κομματικό ακροατήριο ως πρώην γραμματέας της νεολαίας του Συνασπισμού (199-2003) και μέλος της πολιτικής γραμματείας του κόμματος. Η ενασχόλησή του με τα κοινά ξεκινά με την ένταξή του στην ΚΝΕ το 1988, ενώ ξεχωρίζει στις μαθητικές κινητοποιήσεις της περιόδου 1990-1991 κατά του νόμου του υπουργού Παιδείας Βασίλη Κοντογιαννόπουλου. Συμμετέχει στις καταλήψεις της εποχής, ενώ αποτελεί μέλος της επιτροπής μαθητών που συνομιλεί με την κυβέρνηση για το ζήτημα.

Είναι η εποχή που δίνει τις πρώτες του συνεντεύξεις όπως η γνωστή με την Άννα Παναγιωταρέα στην τηλεόραση του ΑΝΤΕΝΝΑ, όπου ως “οργισμένος” νέος δηλώνει πως θέλει ν’ αποτελεί δικαίωμα των μαθητών “…να μπορούμε να κρίνουμε εμείς αν κάποια ώρα θα θελήσουμε να λείψουμε από το μάθημα”. Λιγότερο γνωστή όμως είναι μια άλλη του συνέντευξη τον Ιανουάριο του 1991 στο περιοδικό “Ρήξη” του Γιώργου Καραμπελιά, στην οποία περιγράφει πως ονειρεύεται το ιδεατό σχολείο :“Μελλοντικά θα ήθελα ένα σχολείο στο οποίο η προσωπικότητα των μαθητών θα ήταν εξίσου σημαντική με αυτή των καθηγητών.

Οι κατακλυσμιαίες αλλαγές που συντελούνται μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης και του ανατολικού μπλοκ, οδηγούν στο διαχωρισμό Συνασπισμού–ΚΚΕ με τον φοιτητή, πλέον, στη σχολή Πολιτικών Μηχανικών του ΕΜΠ Τσίπρα να εγκαταλείπει την ΚΝΕ για να δραστηριοποιηθεί στο φοιτητικό κίνημα μέσα από τις τάξεις αριστερών σχημάτων που πρόσκεινται στον Συνασπισμό. Ήδη όμως οι πολιτικές του φιλοδοξίες ασφυκτιούν στον φοιτητικό μικρόκοσμο, με αποτέλεσμα όταν τον ξανασυναντάμε τον Μάρτιο του 1996 ως άγνωστο νέο στο ρεπορτάζ της εφημερίδας “Βήμα” για την “αντεπανάσταση των νέων”, να του τίθεται το ερώτημα αν είναι προτιμότερο να υπάρχουν λίγα μεγάλο κόμματα ή πολλά μικρά, ο Αλέξης Τσίπρας να απαντά με τρόπο που ταιριάζει στις πρόσφατες πολιτικές εξελίξεις :

“Σημασία έχει τι θέλουν να εξυπηρετήσουν τα κόμματα και όχι αν είναι πολλά ή λίγα. Θεωρώ πάντως ότι αν έχουμε έναν πολυκερματισμό κομμάτων, τα οποία όμως στο σύνολό τους δεν λένε τίποτα το διαφορετικό, δεν αλλάζει τίποτα. Θεωρώ όμως ότι αν κάποιες απόψεις είναι λίγο διαφορετικές μεταξύ τους και υπάρχει δυνατότητα συμμαχιών να γίνεται. Όχι, επειδή πρέπει σώνει και καλά να υπάρχουν μεγάλα κόμματα, αλλά επειδή νομίζω ότι οι πιο μεγάλοι σχηματισμοί δίνουν μια άλλη δυναμική. Αν έχεις έναν πολιτικό φορέα που εκφράζει κάποια ιδανικά, είναι υγεία”.

Επιστρέφοντας στην επίμαχη εσωκομματική σύγκρουση υποψηφιοτήτων για τον δήμο Αθήνας, ο Αλέκος Αλαβάνος υπερασπίζεται με πάθος την παράτολμη επιλογή παρά τις αντιδράσεις που φτάνουν στα όρια της ρήξης. Παρότι η εφημερίδα της παράταξης “Αυγή” αναφέρει ότι η υποψηφιότητα Τσίπρα “έγινε αποδεχτή από τη μεγάλη πλειοψηφία των μελών του οργάνου, ενώ ευνοϊκά αντιμετωπίζεται από τις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ”, τα πράγματα δεν είναι καθόλου έτσι.

“Ανανεωτικοί”, στους οποίους ανήκει ο Αλαβάνος, και Αριστερό Ρεύμα που στηρίζει την υποψηφιότητα Παπαγιανάκη συγκρούονται σφοδρότατα στα κομματικά παρασκήνια με τους δεύτερους μάλιστα να κάνουν λόγο για “κινηματικό λάιφ στάιλ” και κατέβασμα δεύτερης παράλληλης υποψηφιότητας, κάτι που θα λειτουργούσε διαλυτικά στις έτσι κι αλλιώς ρευστές ισορροπίες του κόμματος της πολυσυλλεκτικής αριστεράς. Σε συνέντευξή του στα ΝΕΑ ο Μιχάλης Παπαγιαννάκης εκφράζει δημόσια τη δυσαρέσκεια του για το προεδρικό “άδειασμα” ανατρέχοντας στη λατινική ρήση “pacta sunt sernada” (Οι συμφωνίες πρέπει να τηρούνται), θυμίζει ότι μόλις ένα χρόνο πριν είχε στηρίξει την εκλογή Αλαβάνου στην ηγεσία του κόμματος, αποσύρει τελικά την υποψηφιότητά του διαρρέοντας ότι “Δεν θα γίνω καραγκιόζης. Δεν θέλω μικρότητες”, ενώ σε κατ΄ ιδίαν συνομιλίες μιλά για “προδοσία”.

Το πολύ υψηλό ποσοστό για τη δυναμική του κόμματος που λαμβάνει ο τριαντάρης και άφθαρτος Τσίπρας στις δημοτικές εκλογές του Οκτωβρίου του 2006, μοιάζει να δικαιώνει πολιτικά το ρίσκο του Αλέκου Αλαβάνου. Όμως η ταχύτατη άνοδος του πρώτου στην κεντρική πολιτική σκηνή, η μεταπήδηση του ηγεσία του κόμματος δύο χρόνια μετά. και η ρήξη των δύο ανδρών το 2010 που οδηγεί στην απόφαση Αλαβάνου για αποχώρηση από τον ΣΥΡΙΖΑ κάνει τον δεύτερο να αναθεωρήσει την επιλογή του για το επίμαχο “χρίσμα”. Λίγα χρόνια αργότερα μάλιστα μιλά για λάθος, χρησιμοποιεί κι αυτός με τη σειρά του τη λέξη “προδοσία” λέγοντας χαρακτηριστικά πως “Ακόμα και ο Ιησούς έπεσε έξω για τον Ιούδα”… όμως ο Αλέξης Τσίπρας είναι πλέον παντοδύναμος στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, ακολουθεί η χρεωκοπία της χώρας και την συνέχεια την γνωρίζουμε όλοι…

Ειδήσεις σήμερα

Βουλή: Η πρώτη εμφάνιση του Αλέξη Τσίπρα μετά την παραίτηση – Τα χαμόγελα με τον Ανδρουλάκη και η «βόμβα» της Γεροβασίλη

Η ένσταση, το όπλο (υπό όρους) κατά των «Σπαρτιατών» – Τι λέει στον ΕΤ ο Παναγιώτης Λαζαράτος

Στον ΣΥΡΙΖΑ τρέχουν να προλάβουν τη ΔΕΘ – Το παρασκήνιο της Πολιτικής Γραμματείας

Τα σχέδια της νέας κυβέρνησης Μητσοτάκη