Δημοσίως, τόσο ο πρωθυπουργός όσο και κορυφαίοι υπουργοί της κυβέρνησης επιμένουν στην εξάντληση της τετραετίας, το σενάριο αυτό όμως θα ενεργοποιηθεί σε μία και μόνο περίπτωση. Στην περίπτωση που η διαφορά και τα ποιοτικά στοιχεία των μετρήσεων που θα πάρει στα χέρια του ο Αλέξης Τσίπρας τον Φεβρουάριο, ώστε να λάβει τις τελικές του αποφάσεις, προβλέπουν εκλογική συντριβή για τον ΣΥΡΙΖΑ σε εκλογική αναμέτρηση που θα γίνει μέσα στο 2018.

Στην περίπτωση αυτή, είναι πιθανό ο κ. Τσίπρας και οι επιτελείς του να αλλάξουν ρότα, να αποσυνδέσουν τον εκλογικό συνδυασμό από τους επόμενους σταθμούς στην οικονομία και να αναζητήσουν στο τέλος της κυβερνητικής θητείας την τύχη τους, ελπίζοντας σε αλλαγή δεδομένων. Το 2018 δεν προμηνύεται μία χρονιά ανόδου για τον ΣΥΡΙΖΑ και τον κ. Τσίπρα, όπως αναμένουν, και πάνω σε αυτή την πρόβλεψη έχουν βασίσει όλο τον πολιτικό σχεδιασμό στο Μαξίμου.

Το κυβερνητικό αφήγημα για «καθαρή έξοδο» από τα Μνημόνια τον Αύγουστο του 2018 δεν πείθει την ελληνική κοινή γνώμη, σύμφωνα και με την τελευταία δημοσκόπηση της MRB, όπου το 66% δεν πιστεύει σε «καθαρή έξοδο». Την ίδια στιγμή, ο στόχος της «καθαρής εξόδου» φέρνει αντιπαράθεση στους θεσμούς. Η Κομισιόν προκρίνει το σενάριο για πολιτικούς λόγους ώστε λίγο πριν από την αποχώρησή του ο Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ να «πουλήσει» το ότι η Ελλάδα βγαίνει από το πρόγραμμα. Από την άλλη πλευρά, η ΕΚΤ εκφράζει ανοιχτά τους φόβους της και τους κινδύνους που κρύβει για την ελληνική οικονομία μία τέτοια απόφαση, βγαίνοντας μετά από εννέα χρόνια από το πρόγραμμα.

Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση, που προσπαθεί να «πιαστεί» πολιτικά και επικοινωνιακά από οτιδήποτε μπορεί να δώσει θετική δημοσιότητα έστω και για λίγες εβδομάδες ή ακόμα και ημέρες, επιχειρηματολογεί υπέρ του σεναρίου της «καθαρής εξόδου» για να πουλήσει «απελευθέρωση από τα δεσμά». Ετσι έκανε πριν από λίγους μήνες και για τη συμμετοχή της Ελλάδας στο QE που ποτέ δεν έγινε πραγματικότητα, με τον ίδιο τον πρωθυπουργό να απαξιώνει αυτό που πριν από λίγο καιρό εμφάνιζε ως εθνικό στόχο και «κόκκινη γραμμή» όταν αντιλήφθηκε οριστικά ότι η Ελλάδα δεν θα μπει στο QE.

Tο πολιτικό, οικονομικό αλλά κυρίως κοινωνικό κλίμα που θα διαμορφωθεί την αμέσως επόμενη περίοδο, ο πόλεμος της κυβέρνησης με τους θεσμούς στο εσωτερικό, οι όροι με τους οποίους θα συμφωνηθεί η επόμενη ημέρα του Μνημονίου -ο εκπρόσωπος της Κομισιόν Μαργαρίτης Σχοινάς είπε στο «Ε» ότι «το Μνημόνιο μετά τον Αύγουστο δεν θα είναι όπως το ξέρουμε», δεν είπε ότι δεν θα υπάρχει-, η πορεία των δημοσιονομικών, η αποφυγή πρόσθετων μέτρων είναι κρίσιμες παράμετροι για τις τελικές αποφάσεις του κ. Τσίπρα.

Η κρισιμότερη, όμως, είναι η προοπτική της μείωσης της διαφοράς από τη Ν.Δ. και τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Αν το Μαξίμου τη «βλέπει» μέσα στο 2018, προσβλέποντας στα θετικά μηνύματα από το τέλος του προγράμματος αλλά με γνώση ότι ο θετικός αντίκτυπος στην κοινωνία δεν μπορεί να έχει μεγάλη διάρκεια, τότε οι εκλογές θα γίνουν με κάποια αφορμή μέσα στο 2018.

Αν όχι, τότε ο κ. Τσίπρας εξ ανάγκης θα προσπαθήσει να πάει ως το τέλος της τετραετίας, ελπίζοντας σε αλλαγή κλίματος και παίζοντας διάφορα «παιχνίδια» τακτικής. Από συνέχιση των έκτακτων επιδομάτων με σκοπό την πρόσκαιρη στήριξη κοινωνικών ομάδων ως την ενεργοποίηση σεναρίων όπως διπλές εκλογές τον Ιούνιο του 2019, δηλαδή εθνικές και ευρωεκλογές μαζί, μετάθεση των αυτοδιοικητικών εκλογών κ.λπ.

Ο «Ε.Τ.» απευθύνθηκε σε παλαιότερο, στενό συνεργάτη του κ. Τσίπρα και πρώην βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, που τώρα έχει πάρει τις αποστάσεις του και δεν μετέχει -τουλάχιστον συστηματικά- στα κοινά, για το τι πιστεύει ο ίδιος: «Θυμηθείτε τι έκανε ο πρωθυπουργός το καλοκαίρι του 2015 μετά τη συμφωνία και το δημοψήφισμα. Δεσμευόταν στη Βουλή ότι δεν θα πάει σε εκλογές και από πίσω τύπωνε τα ψηφοδέλτια για τον Σεπτέμβριο», είπε, εκτιμώντας ότι το 2018 θα είναι ο χρόνος των επόμενων, πρόωρων εθνικών εκλογών.

Γιάννης Καμπουράκης
[email protected]
Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου