Σημείο αναφοράς θα είναι η ένταξη του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα με ενεργό ρόλο και χρηματοδότηση, το συντομότερο δυνατό. Πλέον, η εμπλοκή του ΔΝΤ στο τρίτο Μνημόνιο χαρακτηρίζεται από όλους απαραίτητη για να συνεχιστεί το ελληνικό πρόγραμμα.

Οι υπουργοί Οικονομικών της Γερμανίας και της Ολλανδίας αντιμετωπίζουν πιέσεις στο εσωτερικό τους από τα ακροδεξιά κόμματα που κερδίζουν συνεχώς έδαφος. Στο ίδιο μήκος κύματος και η Γαλλία η οποία θα είναι η δεύτερη χώρα της ευρωζώνης που θα μπει σε προεκλογικό κύκλο σε λίγες εβδομάδες από σήμερα. Φινλανδία, Αυστρία και Σλοβακία έχουν επίσης εγκρίνει το ελληνικό πρόγραμμα στα κοινοβούλιά τους και ζητούν να εκπληρωθεί ο όρος για τη συμμετοχή του ΔΝΤ.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, αφού απέτυχε να πείσει την Ελλάδα ότι δεν υπάρχει χρόνος για καθυστέρηση και ότι θα έπρεπε να κλείσει τη δεύτερη αξιολόγηση μέσα στο 2016, τώρα μιλά για πολιτική βούληση που θα πρέπει να δείξει πρωτίστως η Αθήνα, αν θέλει να συνεχίσει να έχει πρόγραμμα χρηματοδότησης και το 2017.

Απαιτήσεις

Οι συνέπειες της συμμετοχής του ΔΝΤ είναι γνωστές. Το Ταμείο από τον περασμένο Σεπτέμβριο μιλά για την ανάγκη περαιτέρω αλλαγών σε ασφαλιστικό, φορολογικό, εργασιακά και δημόσιο τομέα. Δεν δέχεται τις προβλέψεις των Ευρωπαίων για υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης και πρωτογενή πλεονάσματα της τάξης του 3,5% του ΑΕΠ. Ζητούν επίσης άμεσα έστω και την περιγραφή μιας λύσης για την ελάφρυνση του χρέους για μετά το 2018, όταν υποτίθεται ότι η Ελλάδα θα πρέπει να βρίσκεται εκτός του προγράμματος και θα πρέπει να δανείζεται από τις αγορές για να καλύψει τις υποχρεώσεις της.

Παρ’ όλα αυτά, το Ταμείο εκφράζει τη διαφωνία του με το πρόγραμμα που συμφωνήθηκε εδώ και ενάμιση χρόνο μεταξύ Ευρωπαίων και Ελλάδας και ζητά από τότε να ικανοποιηθούν οι απαιτήσεις του πριν συζητηθεί η συμμετοχή του, συναντώντας την άρνηση ακόμη και των Ευρωπαίων, που δήλωναν φανατικά υπέρμαχοι στην ένταξή του. Συνεπώς, αν ήθελε να αποχωρήσει από το ελληνικό πρόγραμμα, είχε όλο το χρόνο να το κάνει. Η αλήθεια είναι ότι το Ταμείο δεν μπορεί και δεν θέλει να αποχωρήσει από το ελληνικό πρόγραμμα όσο η Ελλάδα χρωστάει ακόμη περίπου 12 δισ. ευρώ.

Είναι επίσης ζήτημα γοήτρου για το διεθνή οργανισμό να μην αποχωρήσει μετά από 7 χρόνια και δύο αποτυχημένα Μνημόνια από τη διάσωση της πρώτης χώρας της ευρωζώνης όπου κλήθηκε να δώσει την τεχνογνωσία του.

Το τίμημα

Ποιο θα είναι το τίμημα για τη συμμετοχή του ΔΝΤ; Ολοι γνωρίζουμε πλέον ότι αν το Ταμείο μπει στο ελληνικό πρόγραμμα, θα πρέπει η Ελλάδα να νομοθετήσει μέτρα ύψους 4,5 δισ. ευρώ, όπως έχουν παραδεχθεί τα μέλη του οικονομικού επιτελείου. Μαζί με τα μέτρα ύψους 5,4 δισ. ευρώ, με έμφαση σε άμεσους και έμμεσους φόρους, που έχει ψηφίσει και εφαρμόζει ήδη από τον Μάιο η Ελλάδα, θα έχει υιοθετήσει μέτρα συνολικού ύψους 9,9 δισ. ευρώ σε διάστημα μικρότερο των οκτώ μηνών.

Φυσική συνέπεια θα είναι από την άνοιξη ή το ερχόμενο φθινόπωρο να αρχίσουν να μειώνονται οι προβλέψεις για υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης 2,7% του ΑΕΠ για φέτος και 3,1% το 2018, τις οποίες παραδόξως προσυπογράφει και το Ταμείο, υπό την προϋπόθεση ότι οι Ευρωπαίοι θα συμφωνούσαν σε ένα χαμήλωμα του πήχυ για τα πρωτογενή πλεονάσματα. Κάτι τέτοιο θα έκανε πιο ακριβή τη λύση για την ελάφρυνση του χρέους που έχουν συμφωνήσει σε πολύ γενικές γραμμές από τον περασμένο Μάιο οι Ευρωπαίοι, κάνοντας ακόμη πιο δύσκολη μια αποφασιστική κίνηση στο θέμα αυτό.

Εκτός από το δημοσιονομικό το Ταμείο θα υπογράψει ένα νέο πρόγραμμα για την Ελλάδα υπό την προϋπόθεση ότι θα εξασφάλιζε δεσμεύσεις για πλήρη απελευθέρωση της αγοράς εργασίας, μείωση του Δημοσίου και απελευθέρωσης των αγορών προϊόντων και υπηρεσιών.

Η εναλλακτική

Η εναλλακτική για την κυβέρνηση είναι να προβεί σε ακόμη μια «ρήξη» και να μη δεχθεί τους όρους των Ευρωπαίων και του Ταμείου. Τότε θα πρέπει να πληρώσει τα 6,3 δισ. ευρώ με δικά της μέσα και να περιμένει Ολλανδία, Γαλλία και Γερμανία να ολοκληρώσουν τους εκλογικούς κύκλους, να σχηματιστούν οι νέες κυβερνήσεις και στη συνέχεια, κοντά στον Νοέμβριο, να αποφασίσει για άλλη μια φορά η ευρωζώνη τι θα κάνει με την Ελλάδα. Οι πιο ψύχραιμοι μιλούν για ένα τέταρτο Μνημόνιο, με νέο δάνειο, που θα πρέπει να επικυρωθεί και από τα εθνικά κοινοβούλια. Δεδομένο είναι ότι οι όροι για το τέταρτο συνεχόμενο πακέτο διάσωσης θα είναι πιο σκληροί και η Ελλάδα θα υποχρεωθεί σε συνεχή λιτότητα πολλών ετών, με άγνωστο το χρόνο επιστροφής της στην κανονικότητα.

Οι πιο απαισιόδοξοι απλώς θυμίζουν ότι η διαπραγμάτευση του πρώτου μισού του 2015 υποχρέωσε την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να δημιουργήσει έναν οδηγό για τη συντεταγμένη έξοδο μια ευρωπαϊκής χώρας από τη ζώνη του ευρώ.

ΤΑΣΟΣ ΔΑΣΟΠΟΥΛΟΣ

[email protected]

Διαβάστε περισσότερα στην έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής