Μιλάμε φυσικά για το ειδησεογραφικό πρακτορείο Reuters δημιούργημα του Πολ Τζούλιους Ρόιτερ, ο οποίος στις 25 Φεβρουαρίου του 1899 σε ηλικία 78 ετών πέθανε άφησε, όμως  μια μεγάλη παρακαταθήκη.

Γράφει η Σοφία Βαλσάμη

Στο νέο τεύχος του ET Magazine στο EleftherosΤypos.gr με αφορμή το θάνατο του Πολ Τζούλιους Ρόιτερ ανατρέχουμε στην ιστορία του ειδησεογραφικού πρακτορείου Reuters και πως έφτασε να κυριαρχεί σε όλο τον κόσμο.

Ποιος ήταν ο Πολ Τζούλιους Ρόιτερ

Ο Πολ Τζούλιους Ρόιτερ γεννήθηκε στις 21 Ιουλίου 1816 στο Κάσελ της Γερμανίας από οικογένεια Εβραίων. Ο πατέρας του ήταν ραβίνος και το αρχικό του όνομα ήταν Ισραέλ Μπέρε Γιοσαφάτ.

Στις 29 Οκτωβρίου του 1945 εγκαταστάθηκε προσωρινά στο Λονδίνο και έλαβε την ονομασία Ιωσήφ Γιοσαφάτ, ενώ το Νοέμβριο του ίδιου χρόνου ασπάστηκε το χριστιανικό δόγμα σε τελετή στον γερμανικό λουθηρανικό ναό του Αγίου Γεωργίου αλλάζοντας το όνομά του σε Πάουλ Τζιούλιους Ρόιτερ

Μια εβδομάδα μετά, στις 23 Νοεμβρίου παντρεύτηκε στο Βερολίνο την Ίντα Μαρία Ελίζαμπεθ Κλεμεντίν Μάγκνους. Έπειτα από την αποτυχημένη Επανάσταση του 1848 έφυγε από τη Γερμανία και πήγε στο Παρίσι, όπου εργάστηκε στο πρακτορείο ειδήσεων του Σαρλ-Λουί Αβάς (Charles-Louis Havas), το μελλοντικό Agence France Presse ως μεταφραστής, έχοντας φιλοδοξία ότι θα μπορέσει κάποια στιγμή να φτιάξει το δικό του ειδησεογραφικό πρακτορείο. Αυτό άλλωστε ήταν και το μεγάλο του όνειρο…

Η πρώτη του απόπειρα έγινε τον Οκτώβριο του 1849, αλλά δεν στέφθηκε με επιτυχία. Δεν κατάφερε να χρησιμοποιήσει το τηλεγραφικό καλώδιο καθώς την αποκλειστική χρήση του είχε ο συμπατριώτης του Μπέρναρντ Γουλφ. …

Η καριέρα του ουσιαστικά άρχισε όταν εγκαταστάθηκε στο Άαχεν όπου διέθετε ένα μικρό κατάλογο πελατών για την οικονομική ειδησεογραφική υπηρεσία. Ως πρώτο μέσο για τη μεταφορά των οικονομικών ειδήσεων  χρησιμοποιούσε τον σιδηρόδρομο.

Οι Γάλλοι την άνοιξη του 1850 έθεσαν σε λειτουργία την κρατική τηλεγραφική γραμμή μεταξύ Παρισιού και Βρυξελλών με τον Ρόιτερ να χρησιμοποιεί ταχυδρομικά περιστέρια για να γεφυρώσει τα υπόλοιπα 100 μίλια μεταξύ Βρυξελλών και Άαχεν. Μάλιστα αυτά ξεπερνούσαν σε ταχύτητα την ταχυδρομική αμαξοστοιχία κατά 7 ώρες, κάτι που έκανε τον Ρόιτερ να ξεχωρίζει μεταξύ των αντιπάλων του.

Η αναγνώριση στο Λονδίνο

Ωστόσο ο Ρόιτερ έμεινε χωρίς δουλειά όταν το Βερολίνο και το Παρίσι συνδέθηκαν με ενσύρματο τηλέγραφο. Ετσι μαζί με τη σύζυγό του πήγαν στον Λονδίνο και άνοιξαν ξανά την οικονομική ειδησεογραφική υπηρεσία τους. Η εταιρεία μπορεί να λειτουργούσε, όμως, δεν είχε πελάτες. Η αιτία δεν ήταν άλλη από το γεγονός ότι όλες οι αγγλικές εφημερίδες είχαν δικούς τους ανταποκριτές στο εξωτερικό. Τον Νοέμβριο του 1851 ωστόσο, ήρθε η επανάσταση μεταξύ Αγγλίας και Ευρώπης με την πρώτη επιτυχή τηλεγραφική σύνδεση μεταξύ Ντόβερ και Καλαί και ο Ρόιτερ άρχισε αμέσως τις επενδύσεις του στον Τύπο.

Αρχικά έκανε συμφωνία με το Χρηματιστήριο του Λονδίνου για ειδήσεις από τις ηπειρωτικές αγορές και ακολούθησαν τραπεζίτες και χρηματιστές. Είχε γίνει πλέον γνωστός και μέσα σε ένα χρόνο, σχεδόν όλα τα μεγάλα εμπορικά κέντρα της Ευρώπης θεωρούσαν τον Ρόιτερ τον πράκτορά τους για τις ειδήσεις στο Λονδίνο.

Υπήρχε, ωστόσο, και η αντίθετη πλευρά με τον διευθυντή των Times να θεωρεί «απώλεια χρόνου» την τηλεγραφική γραμμή της Μάγχης με τη ίδια στάση να κρατούν και οι περισσότερες διευθυντές των λονδρέζικων εφημερίδων που δεν ήθελαν συνεργασία με τον Πολ Τζούλιους Ρόιτερ.

Το κλίμα άρχισε να αλλάζει το 1856 με τον αρχισυντάκτη της Morning Advertiser να πείθεται να δοκιμάσει δωρεάν, για δύο εβδομάδες, την τηλεγραφική του υπηρεσία. Αν η συνεργασία τον άφησε ικανοποιημένο θα πλήρωνε μηνιαία συνδρομή 30 στερλίνων. Τελικά ενθουσιάστηκε, έκλεισε τη συμφωνία και ακολούθησαν κι άλλες εφημερίδες του Λονδίνου στην υπογραφή συμβολαίου με τον Ρόιτερ για την αγορά της τηλεγραφικής υπηρεσίας.

Το πρώτο τηλεγράφημά του δημοσιεύθηκε στις 8 Οκτωβρίου 1858 με υπογραφή «το γραφείο του κ. Ρόιτερ».
Ηταν θέμα χρόνου να πειστούν και οι Times κάτι και το οποίο και έγινε. ‘Ύστερα από έξι εβδομάδες υπέγραψαν με τον Ρόιτερ, ο οποίος στο μεταξύ είχε ανεβάσει την τιμή της συνδρομής σε 100 λίρες.

Να σημειωθεί μάλιστα ότι λίγο μετά ο Ρόιτερ είχε και την πρώτη του μεγάλη δημοσιογραφική επιτυχία. Ζήτησε από νωρίς το κείμενο του λόγου που θα εκφωνούσε ο Ναπολέων Γ’ στη γαλλική εθνοσυνέλευση. Επρόκειτο για κάτι που περίμενε με ανυπομονησία όλη η Ευρώπη, καθώς κυκλοφορούσαν πολλές φήμες ότι η Γαλλία θα βοηθήσει τον Καβούρ να διώξει τους Αυστριακούς από την Ιταλία….

Ο Ναπολέων συμφώνησε υπό την προϋπόθεση να μην μεταδοθεί τίποτα μέσω Μάγχης, πριν αρχίσει την ομιλία του, κάτι το οποίο αργότερα ονομάστηκε «εμπάργκο».

Όταν άρχισε να μιλάει ο φάκελος με την ομιλία άνοιξε στο γραφείο του Παρισιού και άρχισε η μετάδοση από την τηλεγραφική γραμμή που είχε νοικιάσει ο Ρόιτερ για μία ώρα. Μέσα σε αυτό το διάστημα, οι μεταφραστές στο Λονδίνο, μετέφραζαν τον λόγο του Ναπολέοντα στα αγγλικά και σε δύο ώρες από την εκφώνηση, η προειδοποίηση του Ναπολέοντα προς την Αυστρία γινόταν γνωστή στο αγγλικό κοινό από τις ειδικές εκδόσεις των εφημερίδων.

Μεγάλη δημοσιογραφική επιτυχία ο θάνατος του Λίνκολν

Το όνομα του Ρόιτερ κυριαρχούσε με το αναγνωστικό κοινό να αναρωτιέται πως καταφέρνει να έχει πληροφορίες από παντού. Είχε πλέον γίνει διάσημος και για έναν ακόμη λόγο. Στα συμβόλαια που υπέγραψε με τις εφημερίδες της εποχής επέβαλε τον όρο να αναγράφεται το όνομά του στο τέλος του άρθρου, ώστε το αναγνωστικό κοινό να γνωρίζει ποιος είναι υπεύθυνος για την συγκεκριμένη πληροφορία.

Από τις μεγαλύτερες δημοσιογραφικές του επιτυχίες ήταν εμφύλιος της Αμερικής. Μάλιστα είχε προνοήσει στέλνοντας από νωρίς εκεί έναν από τους καλύτερούς του ανταποκριτές. Στόχος του ήταν η όσο δυνατόν ταχύτερη μετάδοση των ειδήσεων αν και εκείνη την εποχή τα μόνα μέσα που συνέδεαν τις δύο ηπείρους ήταν τα πλοία που εκτελούσαν το δρομολόγιο Νέα Υόρκη – Σαουθάμπτον.

Μέσω αυτή της σύνδεσης λάμβαναν τις ανταποκρίσεις τους όλες οι άλλες εφημερίδες. Ο Ρόιτερ όμως αποφάσισε να νοικιάσει ένα ιρλανδικό ταχύπλοο και όταν το πλοίο της γραμμής περνούσε από τις ιρλανδικές ακτές, πριν φτάσει στο Σαουθάμπτον, το σκάφος το πλησίαζε και έπαιρνε το σιδερένιο κιβώτιο με τον φάκελο της ανταπόκρισης.

Με αυτό τον τρόπο το κείμενο μεταδιδόταν στην Αγγλία τηλεγραφικώς με τους υπόλοιπους ανταποκριτές να μένουν πίσω κατά 8 ώρες.

Εξαιτίας μάλιστα θαλασσοταραχής ο Ρόιτερ κατάφερε να δώσει κατά δύο μέρες νωρίτερα την είδηση της δολοφονίας του Λίνκολν, στις 14 Απριλίου 1865… Αυτό το γεγονός στάθηκε η αφορμή να αναγνωρίσουν όλοι την αξιοπιστία των ανταποκρίσεών του και να κυριαρχήσει.

Το Σεπτέμβριο του 1871 του αποδόθηκε ο τίτλος του βαρώνου από τον δούκα του Σαξ Κοβούργου-Γκότα, Ερνέστο Β΄.
Ο Πολ Ρόιτερ πέθανε στη βίλα του στην πόλη Νις της Γαλλίας στις 25 Φεβρουαρίου του 1859 και η ταφή του έγινε στο Κοιμητήριο του Δυτικού Νόργουντ στο Λονδίνο.

Μάλιστα για τη ζωή του γυρίστηκε η ταινία της Warner Bros. A Dispatch from Reuter’s (1940). Για να τιμήσει πρακτορείο Reuters την 100η επέτειο από το θάνατο του ιδρυτή του στις 25 Φεβρουαρίου του 1999 θεσμοθέτησε το πανεπιστημιακό βραβείο Ρόιτερ στη Γερμανία (Paul Julius Reuter Innovation Award).

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]