Γράφει ο Μιχάλης Μαρδάς 

Λονδίνο, 2 Σεπτεμβρίου 1666

Εχει μείνει στην ιστορία ως η «Μεγάλη Πυρκαγιά του Λονδίνου». Ξεκίνησε από τις 2 Σεπτεμβρίου και διήρκησε μέχρι τις 5 του ίδιου μήνα το 1666. Η φωτιά ξέσπασε αρχικά στον φούρνο του Τόμας Φάρινερ, κάποια στιγμή μετά τα μεσάνυχτα της Κυριακής 2 Σεπτεμβρίου· λόγω των εύφλεκτων υλικών επεκτάθηκε γρήγορα στη δυτική πλευρά της πόλης, η οποία σύντομα είχε παραδοθεί στις φλόγες. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Φάρινερ ήταν ο αρτοποιός του Βασιλιά και η γυναίκα του ήταν το πρώτο θύμα της φωτιάς.

Τα πυροσβεστικά μέσα της εποχής, κατεδαφίσεις και αναχώματα, ήταν μάλλον ανεπαρκή για το μέγεθος της πυρκαγιάς. Όταν τα συνεργεία άρχισαν να κατεδαφίζουν τα φλεγόμενα κτήρια, η φωτιά – τροφοδοτούμενη από τους ισχυρούς ανέμους – είχε βγει εκτός ελέγχου, κατακαίγοντας κατά τη διάρκεια της νύχτας ένα μεγάλο μέρος της πόλης.  Την επόμενη μέρα η φωτιά είχε προχωρήσει στο μεγαλύτερο μέρος του Λονδίνου, καταστρέφοντας τον παλαιό καθεδρικό του Αγίου Παύλου και πλέον απειλούσε το παλάτι του Καρόλου Β΄. Η φωτιά κατέστρεψε την παλιά πόλη, αφαιρώντας άγνωστο αριθμό ζωών και αφήνοντας άστεγους τους 70.000 από τους 80.000 κατοίκους της πόλης.

Θεσσαλονίκη, 5 Αυγούστου 1917

100 χρόνια συμπληρώνονται φέτος από την μεγάλη φωτιά της Θεσσαλονίκης το 1917 που άλλαξε την τότε φυσιογνωμία της πόλης. Όλα ξεκίνησαν το μεσημέρι της 5^ης Αυγούστου από ένα φτωχικό σπίτι προσφύγων στην διεύθυνση Ολυμπιάδος 3, στην συνοικία Μεβλανέ μεταξύ του κέντρου και της Άνω Πόλης. Η φωτιά με βάση την προανάκριση που  έγινε προκλήθηκε από σπίθα της φωτιάς μιας κουζίνας, που έπεσε σε παρακείμενη αποθήκη με άχυρο.

Οι δύο γυναίκες που ήταν στο σπίτι πέρασαν από δίκη αλλά αθωώθηκαν. Αρχικά η πυρκαγιά ακολούθησε δύο κατευθύνσεις, προς το Διοικητήριο μέσω της οδού Αγίου Δημητρίου και προς την αγορά μέσω της Λέοντος Σοφού. Ο άνεμος δυνάμωσε και η πυρκαγιά ακόμη πιο γρήγορα κατέβηκε στο κέντρο της πόλης. Τα ξημερώματα της επόμενη μέρας  ο άνεμος άλλαξε κατεύθυνση και τα δύο μέτωπα της πυρκαγιάς κατέστρεψαν όλο το εμπορικό κέντρο. Το βράδυ σταμάτησε η εξάπλωσή της. Στην πόλη δεν υπήρχε οργανωμένη πυροσβεστική υπηρεσία και ανέλαβαν δράση οι συμμαχικές δυνάμεις.

Το απόγευμα της πρώτης ημέρας της πυρκαγιάς, ένα γαλλικό τμήμα ανατίναξε με δυναμίτιδα τρία σπίτια δίπλα από το διοικητήριο με σκοπό να δημιουργήσει μια ζώνη ασφάλειας περιορίζοντας το ύψος και την ποσότητα της καύσιμης ύλης, αλλά δεν συνέχισε και αποχώρησε, αφήνοντας την φωτιά να συνεχίσει τον δρόμο της. Το επόμενο πρωί δύο βρετανικές πυροσβεστικές αντλίες σταμάτησαν την πυρκαγιά κοντά στην Λευκό Πύργο. Αξίζει να σημειωθεί πως σε αντίθεση με του Βρετανούς που με αυτοθυσία προσπάθησαν να βοηθήσουν πολλές ήταν οι καταγγελίες για την διαγωγή των Γάλλων στρατιωτών οι οποίοι βρήκαν την ευκαιρία να κάνουν πλιάτσικο.

Μάλιστα ο στρατηγός Σαράιγ διέταξε τον τουφεκισμό δύο στρατιωτών του που συνελήφθησαν να πουλούν κλεμμένα κοσμήματα. Οι πληγέντες από την πυρκαγιά υπολογίστηκαν σε περίπου 72.500. Η αναφορά προς την κυβέρνηση του προϊσταμένου της Διεύθυνσης Θυμάτων Πυρκαϊάς Αλεξάνδρου Πάλλη, αναφέρει ξεχωριστά τους πυροπαθείς των τριών κοινοτήτων της Θεσσαλονίκης: 50.000 Εβραίοι, 12.500 Ορθόδοξοι και 10.000 μουσουλμάνοι.

Οι ελληνικές αρχές δημιούργησαν 100 παραπήγματα για την στέγαση 800 οικογενειών. Οι βρετανικές αρχές τρεις καταυλισμούς με 1300 σκηνές όπου στέγασαν 7.000 άστεγους. Οι γαλλικές αρχές έστησαν καταυλισμό για 300 οικογένειες, και η Ένωση Γαλλίδων Κυριών μικρότερη κατασκήνωση 100 οικογενειών. 5000 άτομα μεταφέρθηκαν δωρεάν με τρένο και εγκαταστάθηκαν στην Αθήνα, τον Βόλο και την Λάρισα. Οι ελληνικές αρχές έστησαν κέντρα διανομής που μοίραζαν δωρεάν ψωμί σε 30.000 άτομα ενώ Αμερικανικός, ο Γαλλικός και ο Αγγλικός Ερυθρός Σταυρός διένειμαν τρόφιμα.

Η συγκεκριμένη πυρκαγιά κατέστρεψε το 32% της συνολικής έκτασης της Θεσσαλονίκης. Η περιοχή που κάηκε ήταν μεταξύ των οδών Αγίου Δημητρίου, Λέοντος Σοφού, Νίκης, Εθνικής Αμύνης, Αλεξάνδρου Σβώλου, Εγνατία (από Αγίας Σοφίας), Αγίου Δημητρίου. Αυτή η περιοχή στα επίσημα έγγραφα αναφέρεται ως «πυρίκαυστος ζώνη» και στις λαϊκές διηγήσεις τα «καμένα». Μεταξύ των κτιρίων που κάηκαν ήταν το Ταχυδρομείο, το Τηλεγραφείο, το Δημαρχείο, οι εταιρείες Ύδρευσης και Φωταερίου, η Οθωμανική Τράπεζα, η Εθνική Τράπεζα, οι αποθήκες της Τράπεζας Αθηνών, ο ναός του Αγίου Δημητρίου και άλλοι δύο ορθόδοξοι ναοί, το Σαατλή Τζαμί και άλλα έντεκα τεμένη, η Αρχιραββινεία με όλο το αρχείο της και 16 από τις 33 συναγωγές. Επίσης καταστράφηκαν 4.096 από τα 7.695 καταστήματα αφήνοντας άνεργους το 70% των εργαζομένων. Αξίζει να σημειωθεί πως ακόμη και σήμερα ο αριθμός των νεκρών είναι αδιευκρίνιστος καθώς πάρα πολλοί αγνοούμενοι δεν βρέθηκαν ποτέ και έχει καταγραφεί ο θάνατος πέντε Γάλλων στρατιωτών που ήταν σε μία ταβέρνα την ώρα του κακού.

Γαλλία, 19 Αυγούστου 1949

Στις 19 Αυγούστου του 1949, 82 διασώστες έχασαν τη ζωή τους σε μεγάλη πυρκαγιά στο διαμέρισμα Λαντ της νοτιοδυτικής Γαλλίας. Πυροσβέστες, εθελοντές και 23 στρατιωτικοί του 33ου Συντάγματος Πυροβολικού του Σατελρό παγιδεύτηκαν σε ένα τεράστιο «πύρινο σύννεφο», που προκάλεσε η αιφνίδια αλλαγή της κατεύθυνσης αλλά και της έντασης των ανέμων. Η φωτιά διήρκησε  μέχρι τις 25 Αυγούστου

Ελλάδα, 2007 

77 άνθρωποι έχασαν την ζωή τους από τις πρωτοφανείς δασικές πυρκαγιές που κατάκαψαν 250.000 εκτάρια. Οι περιοχές οι οποίες επλήγησαν αφορούσαν τους νομούς Μεσσηνίας, Αρκαδίας, Ηλείας, Αχαΐας, Λακωνίας, Αργολίδος, Κορινθίας, Αττικής και Ευβοίας, Φθιώτιδος με το νομό Ηλείας να δέχεται το πιο εκτεταμένο και φονικό πλήγμα.  Μέχρι τις 30 Αυγούστου κάηκαν 1.500 σπίτια και μείναν 6.000 άστεγοι. Το ύψος των καταστροφών φθάνει τα πέντε δισεκατομμύρια Ευρώ. Η φωτιά έκαψε 4,5 εκατομμύρια ελαιόδεντρα καθώς και 60.000 ζωντανά (πρόβατα και κατσίκες).

Οι περιοχές οι οποίες επλήγησαν, αφορούσαν τους νομούς Μεσσηνίας, Ηλείας, Αχαΐας, Αργολίδος, Κορινθίας, Αττικής και Ευβοίας με το νομό Ηλείας να δέχεται το πιο εκτεταμένο και φονικό πλήγμα. Οι φωτιές της περιόδου του Αυγούστου, οι οποίες κορυφώθηκαν ιδιαίτερα μετά την 23η Αυγούστου, δηλαδή λίγες μέρες μετά την προκήρυξη πρόωρων βουλευτικών εκλογών από τον πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή, αποτέλεσαν συνέχεια πλειάδας πυρκαγιών οι οποίες έπληξαν την Ελλάδα, από τα τέλη Μαΐου και συνεχίστηκαν καθ’ όλη τη διάρκεια του καλοκαιριού.

Ο συνδυασμός του θερμότερου χειμώνα των συγχρόνων μετεωρολογικών καταγραφών, με λίγες βροχοπτώσεις και ενός ιδιαίτερα θερμού καλοκαιριού, με σημαντική ενίσχυση των ανέμων αποτέλεσαν σημαντικό παράγοντα της έξαρσης των πυρκαγιών. Τόσο ο τότε πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής όσο και μέρος της αντιπολίτευσης, επισήμαναν ένα οργανωμένο σχέδιο εμπρησμών το οποίο τέθηκε σε ισχύ.

Ρωσία, 2010

Στα τέλη του Ιουλίου 2010 μια σειρά εκατοντάδων πυρκαγιών ξέσπασαν σε όλη την Ρωσία, κυρίως στις δυτικές περιοχές της χώρας, σαν συνέπεια υψηλών θερμοκρασιών (σύμφωνα με τους ειδικούς πρόκειται για το πιο καυτό καλοκαίρι στη ρωσική ιστορία) και στην ξηρασία της περιοχής. Οι πυρκαγιές έπληξαν έκταση 3 εκατ. εκταρίων. Σκοτώθηκαν 60 άνθρωποι και κάηκαν περίπου 2,5 χιλ. κατοικίες.

Οι δασικές πυρκαγιές έπληξαν στα δυτικά και ζώνες μολυσμένες από ραδιενέργεια  σε έκταση 40,000 στρεμμάτων, σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιεύτηκαν στην ιστοσελίδα της ρωσικής υπηρεσίας επιτήρησης των δασών. Στον κατάλογο περιλαμβάνεται η περιοχή του Μπριάνσκ, νοτιοανατολικά της Μόσχας και οι συνοριακές περιοχές με τη Λευκορωσία και την Ουκρανία, όπου 28 δασικές πυρκαγιές κατέκαψαν 2,690 στρέμματα. Αυτή η ζώνη έχει μολυνθεί από την πυρηνική καταστροφή του Τσερνόμπιλ, το 1986.