Οι εργαζόμενοι στον δημόσιο τομέα οι οποίοι καθόλου δεν επηρεάζονται από το εργασιακό νομοσχέδιο το οποίο συζητείται αυτές τις ημέρες στη Βουλή προχώρησαν, με αποφάσεις των συνδικαλιστικών ηγεσιών τους, σε κινητοποιήσεις που στρέφονταν σε βάρος όσων υποτίθεται ότι υπερασπίζονταν. Ετσι, οι εργαζόμενοι που έπρεπε να πάνε στη δουλειά τους υποχρεώθηκαν να πληρώσουν ταξί ή να χρησιμοποιήσουν τα αυτοκίνητά τους σε συνθήκες πλήρους κυκλοφοριακής συμφόρησης, καθώς τα συγκοινωνιακά μέσα δεν λειτουργούσαν.
Αλλά και επί της ουσίας του νομοσχεδίου, το δήθεν 13ωρο δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα. Η διευθέτηση του χρόνου εργασίας μπορεί να γίνει μόνο με τη σύμφωνη γνώμη του εργαζομένου, ενώ ο εργοδότης απαγορεύεται να προχωρήσει σε καταγγελία της σύμβασης στην περίπτωση που δεν γίνει αποδεκτό το αίτημά του.
Οι εργαζόμενοι του Δημοσίου, με την ασφάλεια που τους παρέχει το εργασιακό τους καθεστώς, υποχρέωσαν εκατοντάδες χιλιάδες εργαζομένους σε μια δύσκολη εργασιακή ημέρα. Και οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα όχι μόνο δεν απήργησαν, αφού η ΓΣΕΕ δεν προκήρυξε απεργία, αλλά απηύδησαν από την κίνηση στους δρόμους και την ταλαιπωρία.
Το νομοσχέδιο του υπουργείου Εργασίας, το οποίο εντάσσεται στο πλαίσιο ευρωπαϊκής οδηγίας, έρχεται να εκσυγχρονίσει τις εργασιακές σχέσεις και να διευκολύνει τους εργαζομένους. Και βεβαίως δεν έχει σχέση με τα συνθήματα περί δήθεν εργασιακού «Μεσαίωνα» που ακούμε. Αλλά είναι ο συνδικαλισμός που εκ του ασφαλούς ταλαιπωρεί τους εργαζομένους.