Η οικονομική κρίση της μνημονιακής περιόδου είναι γεγονός ότι οδήγησε τη χώρα πολλά χρόνια πίσω. Οι υποδομές που έπρεπε να γίνουν σταμάτησαν, τα προγράμματα δημοσίων επενδύσεων κουτσουρεύτηκαν, ενώ συνολικά ο κρατικός μηχανισμός αποδυναμώθηκε.
Στοίχημα η διόρθωση των φορολογικών επιβαρύνσεων για τη μεσαία τάξη
Ολα πρέπει να αλλάξουν εδώ και τώρα. Η δημοσιονομική εικόνα της χώρας είναι καλύτερη και η οικονομία έχει τεράστιες δυνατότητες, αρκεί και το κράτος να λειτουργεί σύμφωνα με τις δαπάνες που απορροφά. Οι πολίτες βλέπουν ότι ακόμα και νευραλγικοί τομείς της κρατικής μηχανής είναι αναποτελεσματικοί, ενώ ύστερα από κάθε κρίση διαπιστώνεται ένα βουνό συναρμοδιοτήτων, ένα χάος γραφειοκρατίας και ένας πληθωρισμός αλληλοεπίρριψης ευθυνών για το ποιος τελικά είναι υπεύθυνος ακόμα και για στοιχειώδεις λειτουργίες. Για παράδειγμα, για το πώς θα λειτουργήσουν τα αντλιοστάσια στην Καρδίτσα, ποιος θα περισυλλέξει τα νεκρά ζώα ή ποιος έχει την ευθύνη να δώσει οδηγίες τις ώρες της κρίσης.
Οι αλλαγές αυτές δεν μπορούν να περιμένουν άλλο. Και ήδη ο πρωθυπουργός έχει προαναγγείλει ότι θα εφαρμοστεί ένα νέο σύστημα Πολιτικής Προστασίας, το οποίο πρέπει να συνοδευτεί και από ένα νέο δόγμα σε σχέση με τη λειτουργία του κράτους. Η καταστροφή μπορεί να οφείλεται σε ακραίες και πρωτοφανείς κλιματικές συνθήκες, αλλά όμως η χώρα πρέπει να λειτουργεί σε όλα τα επίπεδα διοίκησης με βάση κανόνες που θα τηρούνται και οι οποίοι θα σέβονται τα λεφτά των φορολογουμένων. Δεν υπάρχει άλλη επιλογή και αυτή είναι η βασική μεταρρύθμιση στην οποία οφείλει να πετύχει η κυβέρνηση Μητσοτάκη.