Αν είστε σαν τους περισσότερους ανθρώπους, κατά πάσα πιθανότητα είστε… πολύ απασχολημένοι με το να τρώτε την πίτσα κι όχι με το να σκέφτεστε πώς έφτασε στο τραπέζι της κουζίνας σας. Αφού φάτε και πλέον δεν… μπορείτε ούτε να σκεφτείτε το φαγητό, έρχεται ο δεύτερο γύρος σκέψεων. Μήπως έπρεπε να φάτε λιγότερα κομμάτια; Και κυρίως και πάνω απ’ όλα… γιατί αφού η πίτσα είναι στρογγυλή έρχεται σε τετράγωνο κουτί;
Γιατί η πίτσα είναι στρογγυλή;
Ο πρόγονος της πίτσας γεννήθηκε στην αρχαία Αίγυπτο, όπου ανακαλύφθηκε το ζύμωμα του ψωμιού. Ήταν ένα είδος στρογγυλής πίτας που στο σχήμα και στο χρώμα θύμιζε τον ηλιακό δίσκο. Ψηνόταν σε πυρωμένες πέτρες κι αργότερα στο φούρνο. Και οι Έλληνες έτρωγαν ένα είδος στρογγυλής πίτσας που αποκαλούσαν μάζα, ενώ οι Ρωμαίοι μαγείρευαν πίτες ζυμαρικών που ονόμαζαν πλακέντα και όφα. Η τελευταία παρασκευαζόταν από κριθάρι και νερό. Στις θρησκευτικές τελετές των πρώτων χριστιανικών χρόνων χρησιμοποιούνταν άζυμα ψωμιά σε κυκλικό σχήμα.
Γύρω στο έτος 1000 άρχισαν να μιλούν για picea (ψωμί λεπτό και στρογγυλό, αρτυσμένο με λάδι ή λαρδί και βότανα). Λίγο αργότερα η λέξη picea έγινε πίτσα, αλλά το σημερινό κλασικό σχήμα της το οφείλουμε στους φουρνάρηδες της Νάπολης του 18ου και 19ου αιώνα καθώς και στην εισαγωγή της ντομάτας από την Αμερική.
Η στρογγυλή φόρμα με τα χοντρά και ανασηκωμένα άκρα επέτρεπε στην πίτσα να διπλώνεται σε τρίγωνο για να συγκρατεί τη στρώση της ντομάτας και να διατηρείται ζεστή, ώστε να την τρώει κάποιος στο δρόμο.
Γιατί, οι πίτσες δεν έρχονται σε στρογγυλά κουτιά;
Ο βασικότερος λόγος είναι επειδή η βιομηχανία πίτσας δεν ενδιαφέρεται πραγματικά να «αλλάξει» τη βιομηχανία του κουτιού. Τα χαρτοκιβώτια κατασκευάζονται συνήθως με άκρες (δηλαδή τετράγωνα ή ορθογώνια) επειδή μπορούν να κατασκευαστούν από ένα ενιαίο κομμάτι χαρτιού, καθώς και να στοιβάζονται πιο εύκολα. Το πλεονέκτημα της κατασκευής ενός στρογγυλού κουτιού πίτσας θα ήταν κυρίως αισθητικό. Δεν πρόκειται να εξοικονομήσει χώρο σε σχέση με ένα τετράγωνο κουτί.
Ορισμένες αλυσίδες έχουν παίξει με το συμβατικό σχήμα του κουτιού πίτσας. Η Domino’s έχει ένα εξαπλό σχέδιο με κωνικές μπροστινές άκρες που αποσκοπεί στη μείωση του χαρτονιού που χρησιμοποιείται και στον περιορισμό του αποτυπώματος άνθρακα της εταιρείας.
Η πίτσα δεν ερχόταν πάντα σε τετράγωνο κουτί. Τη δεκαετία του 1800, οι πωλητές του δρόμου μετέφεραν πίτες σε φορητά μεταλλικά δοχεία, τα οποία τις κρατούσαν ζεστές. Όταν η πίτσα άρχισε να γίνεται όλο και πιο δημοφιλής στη μεταπολεμική Αμερική, οι πιτσαρίες χρησιμοποιούσαν ένα μόνο κομμάτι χαρτόνι ως στήριγμα και στη συνέχεια έβαζαν την πίτσα σε μια χάρτινη σακούλα.
Τελικά, το χαρτόνι βρήκε μια λεπτή ισορροπία μεταξύ της διατήρησης της θερμότητας χωρίς να παγιδεύει την υγρασία.