Η Ελλάδα αναβαθμίζεται στον συμμαχικό σχεδιασμό. Οι χειρισμοί του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη και του Νίκου Δένδια ήσαν και είναι προς τη σωστή κατεύθυνση. Οι επικρίνοντες αυτούς πέραν της γεωπολιτικής ημι-ασχετοσύνης τους, επιδεικνύουν απλά «κριτική για την κριτική». Δεν έχουν ιδέα προς τα πού κινούνται οι παγκόσμιες και ευρωπαϊκές εξελίξεις, παρά την αρκετά πυκνή ομίχλη σε όλα τα δρώμενα. Χαρακτηρίζονται από έλλειψη σοβαρών, αξιόπιστων και «εκ βαθέων» πληροφοριών, εμμονικές αντιλήψεις, αχαλίνωτη μεμψιμοιρία και πολιτικάντικες ανεδαφικές και ανυπόστατες θεωρίες, πολλές εκ των οποίων είναι συνωμοσιολογικές και ατεκμηρίωτες. Η υποστήριξη που παρέχουν στη Μόσχα είναι επιεικώς επικίνδυνη, ενώ δεν αντιλαμβάνονται ότι ο Πούτιν θα τελειώσει… και η «αντίδρασή» τους χαρακτηρίζεται από κομπλεξικό αντιδυτισμό.
Στήριξη σε Κίεβο
Η Ελλάδα εκτιμάται από τον υπογράφοντα ότι σε διπλωματικό και στρατιωτικό πλαίσιο θα πρέπει να συνεχίσει να υποστηρίζει πολύ δυνατά το Κίεβο. Αν απαιτηθεί και συμφωνηθεί με νέες αποστολές όπλων, να εκμεταλλευτεί τη δυναμική εξέλιξη και τον ρόλο των βάσεων σε Λάρισα/110ΠΜ και Αλεξανδρούπολη, μέσω των επανδρωμένων αεροχημάτων MQ-9 REAPER, με διευρυμένη ακτίνα δράσης, καθώς και τη συνδρομή στην ενίσχυση των αμερικανικών και συμμαχικών δυνάμεων προς Βουλγαρία, Ρουμανία Ουκρανία, Γεωργία, Μολδαβία.
Αυτό σημαίνει προώθηση και περαιτέρω διασύνδεση με την Αμερικανική Διοίκηση Ευρώπης (EUCOΜ) που εδρεύει στη Στουτγάρδη (εξειδίκευση της Διευθέτησης ΓΕΕΘΑ-ΕUCOM που έχει υπογραφεί εδώ και 13 μήνες) και με νατοϊκά εξειδικευμένα προγράμματα. Επιπλέον, μεταξύ άλλων, πρέπει να επικεντρωθούμε σε τομείς όπως η ανθρώπινη ασφάλεια σε αστικό περιβάλλον, η ασφάλεια στον υγειονομικό τομέα, η κυβερνοασφάλεια/τεχνητή νοημοσύνη, η επισιτιστική ασφάλεια, η ναυτική ασφάλεια και η αντιμετώπιση της 4ης προς 5ης γενιάς υβριδικών απειλών. Εμφαση θα πρέπει να δοθεί στη συλλογή και ανάλυση των εμπειριών από τους πρόσφατους πολέμους, τις μάχες σε κατοικημένους τόπους, την επιστημονικοποίηση στη συλλογή πληροφοριών, την καθολική αναβάθμιση της στρατιωτικής διπλωματίας κ.λπ.
Ελληνοτουρκικά: Στρατιωτικοποίηση στο Λιβυκό Πέλαγος
Το τουρκο-λιβυκό μνημόνιο περί θαλασσίων ζωνών δεν φθάνει να το χαρακτηρίζουμε ως παράνομο, ανεδαφικό, ανύπαρκτο, εκτρωματικό και αποκύημα φαντασίας. Πέραν της επίκλησης του διεθνούς δικαίου, θα το βρούμε μπροστά μας σε πιθανότατα επερχόμενες προβληματικές εμπλοκές. Δεν είναι απαραίτητα πολεμικές. Η τυχόν στρατιωτικοποίηση στο Λιβυκό Πέλαγος, σε συνδυασμό με την τραγική εσωτερική κατάσταση στη Λιβύη, θα μας απασχολήσουν αρκετά προσεχώς.
Απεγκλωβισμός
Δεν φθάνουν τα νομικά επιχειρήματα αφού οι αναθεωρητισμοί δεν τα σέβονται. Σε αυτό το ζήτημα καλό θα ήταν να εμπλέξουμε μηχανισμούς διαχείρισης κρίσης του ΝΑΤΟ και να απεγκλωβιστούμε επιτέλους και από τις δυο παράνομες οντότητες και επικίνδυνα αρτηριοσκληρωτικές, σε Τρίπολη και Βεγγάζη/Τομπρούκ (εννοώ τους Ντμπέιμπα και Σαλέχ–Χαφτάρ).
Η χώρα μας θα πρέπει δυναμικά να υποστηρίξει τον Σενεγαλέζο νέο εκπρόσωπο των Ηνωμένων Εθνών για τη βορειοαφρικανική χώρα και να αναζητήσει καθαρούς και έστω ειλικρινείς νέους πολιτικούς και τεχνοκράτες στην αραβική χώρα για στήριξη στο μέλλον της Λιβύης (υπάρχουν τέτοιοι και στην κεντρική Ευρώπη, που γνωρίζω).
Οι επισκέψεις του Νίκου Δένδια σε 5-6 αφρικανικές χώρες είναι πολύ ουσιώδεις, αλλά πέραν αυτών μπορούμε να ανοίξουμε «πόρτες και παράθυρα» σε παναφρικανικές και υποπεριφερειακές αφρικανικές συγκλισιακές οντότητες (που μέχρι στιγμής δεν έχουμε κάνει). Πάνω στα αρχικά χνάρια του Νίκου Δένδια μπορούμε να κινηθούμε σε θέματα περιβαλλοντικά, ανθρωπιστικά, εκπαιδευτικά, καταπολέμησης υβριδικών απειλών και πολλά άλλα (που λόγω χώρου δεν παραθέτω). Είναι ώρα για τη σύσταση ενός κέντρου αριστείας για κράτη του παγκόσμιου Νότου, επικεντρωμένου σε «ειδικά θέματα»…
Ελληνοτουρκικά: Η αμυντική βιομηχανία της Τουρκίας
Η εντυπωσιακή και ταχύτατη ανάπτυξη της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας θα πρέπει να μας διατηρεί σε αγρυπνία. Ο βαλλιστικός πύραυλος Tayfun που πρόσφατα δοκιμάστηκε έστειλε μηνύματα στη χώρα μας και όχι μόνο. Η εγχώρια αμυντική βιομηχανία της Τουρκίας έχει πάρα πολλές δυνατότητες και πρέπει να ληφθεί πολύ σοβαρά υπόψη από την πλευρά μας. Αυτοί που ισχυρίζονται τα αντίθετα είναι εκτός πραγματικότητας και μόνο αν δεις τα εργοστάσια και εργαστήρια της αμυντικής βιομηχανίας σε Μερτζιφόν, Ικόνιο, Εσκί Σεχίρ, Μαλάτεια, θα διαπιστώσεις τι ακριβώς συμβαίνει. Από τον μικρόκοσμο του καθιστικού σου δεν βλέπεις την πραγματικότητα.
Η Αγκυρα προχωρά με άλματα και έχει φτάσει να κατασκευάζει το 80%-85% των τουρκικών όπλων. Εστω και αν σε αυτά υπάρχουν ορισμένες βασικές ελλείψεις. Με τον Ερντογάν να ανακοινώνει αύξηση των αμυντικών δαπανών στα 26 δισ. ευρώ, η τουρκική αμυντική βιομηχανία εργάζεται σε πάνω από 700 διαφορετικά προγράμματα, με επιθετικά και αμυντικά όπλα, στρατιωτικό υλικό και λογισμικό, ενώ πουλάει όπλα σε πολλά κράτη του Τρίτου Κόσμου αλλά και του ΝΑΤΟ.
Το ελικοπτεροφόρο/ειδικό σκάφος αμφίβιων επιχειρήσεων Anadolu είναι σε φάση τελικών δοκιμών. Θα είναι ένα σύγχρονο πλωτό κέντρο διοίκησης και θα προστατεύεται από αυτόνομα USV. Σε αυτά να προσθέσουμε το σχέδιο για την παραγωγή του μίνι υποβρυχίου STM-500, που μας το παρουσίασαν ως κατάλληλο για θάλασσες όπως το Αιγαίο και οι ακτές της Κρήτης και της Κύπρου.
Στο συγκεκριμένο πλοίο θα βρίσκονται στο κατάστρωμα 40-50 DRONES αφού η Τουρκία ετέθη εκτός του προγράμματος συμπαραγωγής των αεροσκαφών πέμπτης γενιάς F-35. Επιπλέον κατασκευάζει το δικό της πολεμικό αεροσκάφος TFX.
Η Ελλάδα παρακολουθεί τις εξελίξεις, όμως η αμυντική μας βιομηχανία είναι σχεδόν ανύπαρκτη, παρά τις τελευταίες προμήθειες αεροναυτικών συστημάτων. Την τελευταία τριετία γίνονται δυναμικές προσπάθειες, αλλά βρισκόμαστε αρκετά πίσω και χρειάζεται εντατικοποίηση.
Ροή Ειδήσεων 
