της Δρος. Άννας Κωνσταντινίδου*

Η ενεργή Ομογένειά μας στις ΗΠΑ είναι επιβεβλημένο να θέσει στην επιτροπή εξωτερικών υποθέσεων και άμυνας του Κογκρέσου το ζήτημα της Κύπρου ως την άλλη όψη του νομίσματος που ακούει στο όνομα «αναθεωρητική Τουρκία», προκειμένου ένα ακόμα βροντερό επιχείρημα για τη μη πώληση προς αυτήν των F16.

Οφείλουμε να καταθέσουμε αυτό, ότι η Κύπρος μπορεί να μην είναι μέλος του ΝΑΤΟ, όμως η Τουρκία με την Κατοχή του συγκεκριμένου νησιού παραβιάζει τα άρθρα 1,2 και 6 του Καταστατικού του οργανισμού. Και ιδίως το άρθρο 6, όπου γίνεται αναφορά ακόμα και στις αποικιοκρατικές κτήσεις των μελών της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας. Μπορεί το Καταστατικό να συνομολογήθηκε το 1949, όμως αφού δεν υπάρχει αναθεώρηση, σημαίνει ότι ένα μέλος του ΝΑΤΟ  καταστρατήγησε το συγκεκριμένο άρθρο και έκανε ένοπλη επίθεση και κατοχή σε έδαφος που προστατεύεται από μέλη του οργανισμού.

Και ακόμα κι αν υποτεθεί ότι βάσει των Συνθηκών που ορίζουν την Τουρκία ως μία εκ των τριών εγγυητριών δυνάμεων, εντούτοις υφίσταται το άρθρο 8 πάλι του Καταστατικού του ΝΑΤΟ, που αναφέρει ρητώς: “Έκαστον των Μερών δηλοί ότι ουδεμία των ήδη εν ισχύι διεθνών υποχρεώσεων μεταξύ αυτού και οιουδήποτε ετέρου Μέρους ή οιασδήποτε τρίτης Δυνάμεως, αντίκειται προς τας διατάξεις της παρούσης Συνθήκης”…

Δυστυχώς, κάθε χρόνο την ίδια ημέρα, ακούμε τα ίδια ευχολόγια που στην πραγματικότητα, εάν από μεριάς της Ελλάδας και της Κύπρου δεν ληφθούν σοβαρές αποφάσεις για τη ριζική μεταβολή του Κυπριακού και την αντιμετώπισή του σε νέα δεδομένα, απλά θα αποδεικνύεται μία ανερμήνευτη στάση αναβλητικότητας ενός ζητήματος που κάθε άλλο παρά συμβαδίζει με τη διεθνή έννομη τάξη.

Το Ουκρανικό έδωσε στη Διεθνή Κοινότητα και τη Διεθνή Διπλωματία το πάτημα και κυρίως δίνει σε εμάς, Ελλάδα και Κύπρο, το πάτημα να μπει σε νέα τροχιά το Κυπριακό στην πραγματική διάσταση του γεγονότος που είναι η εισβολή και η κατοχή.

Στα διεθνή fora και τις διαπραγματεύσεις που τίθενται ανάμεσα στις εμπλεκόμενες πλευρές το θέμα που εξετάζεται είναι το αποτέλεσμα, δηλαδή της λύσης, χωρίς να αγγίζεται καθόλου επί της ουσίας το πραγματικό “περιστατικό” που είναι η Κατοχή και Εισβολή… Και αυτό είναι το πρώτο λάθος της Διπλωματίας του Ελληνισμού… “Κάθεσαι στο τραπέζι και θέτεις την Εισβολή και Κατοχή”… Το δεύτερο βήμα είναι η εξέταση μίας λύσης… Εάν η Τουρκία δεν αποδεχτεί ότι είναι εισβολέας, αποσύροντας τα κατοχικά στρατεύματα σε συγκεκριμένο deadline, δεν πας στο δεύτερο βήμα.

Η Κύπρος, όπως αντιλαμβανόμαστε, δεν είναι μία εθνική/εθνοτική υπόθεση… αλλά καθίσταται μία ευρωπαϊκή, αλλά κυρίως αμερικανική υπόθεση, μια και όπως προανέφερα υπάρχει παραβίαση του Καταστατικού του ΝΑΤΟ.

Ειδικότερα, στο άρθρο 8 του Καταστατικού της Στρατιωτικής Συμμαχίας γίνεται ευκρινώς λόγος για τις περιοχές -εδάφη που προστατεύονται από αυτήν ως αποικιοκρατικές κτήσεις μελών της Συμμαχίας και φυσικά μέσα σε αυτές εντάσσεται τόσο η Κύπρος όσο και η πλειοψηφία των αραβικών πολιτειακών μορφωμάτων της Μέσης Ανατολής.

Επί της ουσίας, η Κύπρος, αλλά και η Αίγυπτος αποτελούν προστατευόμενα μέλη του ΝΑΤΟ.

Και αφού, και όπως το είδαμε με τη Φινλανδία και τη Σουηδία ως απτά παραδείγματα και χωρίς να είναι ανάγκη κάποιος να γνωρίζει τι λέει το Καταστατικό του Θεσμού, καθώς χρειάζεται ομοφωνία απόφασης για προσχώρηση μίας χώρας στον Οργανισμό, ωστόσο η Κύπρος είναι το έδαφος εκείνο που δύο μάλιστα άρθρα του Καταστατικού, το 6 και το 8 την κατοχυρώνουν ως χώρα με σαφή αναφορά.

Καθώς υφίστανται τα άρθρα 10 και 11 που αναφέρουν ότι οι αποφάσεις του Θεσμού “περνούν” από την Αμερική, η Κύπρος είναι πεδίον δόξης λαμπρόν, ώστε η επιτροπή εξωτερικών υποθέσεων και άμυνας του Κογκρέσου να θέσει την παράμετρο στη βάση των άρθρων,  6 και 8 να τεθεί (γιατί όχι) ως παρατηρητής του νατοϊκου θεσμού.

Βέβαια, πάλι η τελική απόφαση έγκειται στα μέλη του Συμφώνου της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας, αλλά και μόνο που θα μπει στο τραπέζι της διαβούλευσης η Κύπρος ως χώρα υπό ένταξη ανεξαρτήτως της θεσμικής της μορφής, αυτομάτως “ηττάται” η Τουρκία. Συγχρόνως, σήμερα είναι η προγραμματισμένη επίσκεψη του Ερντογάν στα Κατεχόμενα για να εγκαινιάσει το αεροδρόμιο της Τύμπου. Υφίσταται δε, μέσω της σημερινής αρθρογραφίας  κατά πόσο τα ΗΑΕ θα “παίξουν” το παιχνίδι του Ερντογάν για έμμεση αναγνώριση των Κατεχομένων με το προεδρικό αεροσκάφος να φτάνει με απευθείας πτήση από το Αμπού Ντάμπι στο παράνομο αεροδρόμιο.

Αρχικά να πούμε, ότι βάσει της διεθνούς νομοθεσίας και της αναθεωρημένης Συνθήκης του Eurocontrol το 1997, οι πτήσεις σε αεροδρόμια του Κατεχόμενου τμήματος κρίνονται παράνομα και ως εκ τούτου υφίσταται συγκεκριμένη διαδικασία για την επίσκεψη του ψευδοκράτους, εναερίως. Οπότε, κάθε άλλο παρά είναι απλή η προσέγγιση και μάλιστα χωρών που δεν το έχουν αναγνωρίσει επίσημα στον ΟΗΕ.

Συγχρόνως, οι Εμιρατιανοί καθώς και μετά τις χθεσινές Συμφωνίες που υπέγραψαν με το τουρκικό κράτος, αγοράζοντας δημόσια περιουσία, αποδεικνύουν ποιος είναι το αφεντικό της υπόθεσης και κατ’ ουσίαν ποιος επιβάλλει τους κανόνες. Οπότε, κάθε άλλο παρά οι Άραβες θα μπούνε σε μία κατάσταση που θα τους εκθέσει απέναντι στη Διεθνή Κοινότητα και δη τώρα, που ο Ερντογάν έχει περάσει σε δυσμένεια..

* Η Άννα Κωνσταντινίδου είναι Ιστορικός- Διεθνολόγος, Διδάκτωρ Δημοσίου Δικαίου & Πολιτικής Επιστήμης της Νομικής Σχολής ΑΠΘ, Επιστημονική Συνεργάτιδα του ΑΠΘ, διδάσκουσα στην Ανώτερη Διακλαδική Σχολή Πολέμου (ΑΔΙΣΠΟ) και τη Σχολή Εθνικής Άμυνας (ΣΕΘΑ).

Ειδήσεις σήμερα