της Δρος. Άννας Κωνσταντινίδου*

Ένας από τους καλύτερους επικοινωνιολόγους που έχει αυτήν την στιγμή η Ελλάδα, ο Γιώργος Φλέσσας και που προσκαλείται να διδάξει σε ανώτατες στρατιωτικές σχολές. Δεν θα ξεχάσω σε μία από τις διαλέξεις του, όταν στους εκπαιδευόμενους αξιωματικούς ανέφερε παραδείγματα που έχουν γίνει πλέον αστικοί μύθοι στη χώρα μας, που κάθε άλλο παρά στηρίζονται σε πραγματικά γεγονότα κι όμως είτε αποτέλεσαν το έρεισμα ώστε ελληνικά πολιτικά κόμματα να χάσουν κρίσιμες εκλογικές διαδικασίες είτε να αμαυρωθεί η υστεροφημία Ελλήνων πολιτικών ανδρών. Και πότε είχαν παραχθεί και κυριότατα ευρέως διακινηθεί αυτοί οι “μύθοι”, αυτές οι φήμες; Όταν όλα τα σπίτια των Ελλήνων είχαν έστω και μία ασπρόμαυρη τηλεόραση. Η δύναμη της εικόνας που μεταδίδει μία είδηση και που φυσικά ακόμα και η ανάγκη να διαψευστεί από τον θιγόμενο, είναι αδιαφιλονίκητη, καθώς έχει πράξει το “έργο” της η προπαγάνδα. Πολλώ δε μάλλον τον 21ο αιώνα που οι τηλεπικοινωνίες αποτελούν το υποπόδιο της άμυνας και της ασφάλειας.

Πολλοί πιο κατάλληλοι επιστήμονες από εμένα με γνωστικό αντικείμενο που αφορά την “κοινωνιολογία” των ΜΜΕ έχουν αναφερθεί στο σκέλος της προπαγάνδας που φυσικά μέσω των ΜΜΕ και των μέσων κοινωνικής δικτύωση μπορεί μέχρι και να κρίνει “από τα αποδυτήρια” την έκβαση είτε ενός πολέμου είτε μίας οποιαδήποτε κρίσης που απασχολεί σε μαζικό επίπεδο ένα σύνολο Κρατών, κοινωνιών ή απλά και μόνο έναν λαό…

… εδώ και δεκαετίες, ήδη από την ίδρυση του εβραϊκού κράτους το 1948, και παρά το γεγονός ότι ο συγκεκριμένος κόσμος με την συγκεκριμένη εθνοθρησκευτική ταυτότητα έζησε το στυγερό έγκλημα της γενοκτονίας μέσω του ολοκαυτώματος λίγα χρόνια νωρίτερα από τη διαμόρφωση της πολιτειακής οντότητάς του, εντούτοις ο αντισημιτισμός μετεξελίχθηκε…σε κίνημα. Πολύ σκληρή η διατύπωση της τελευταίας πρότασης που αναγράφω, όμως τόσο μα τόσο αληθινής. Γιατί;

Τι είναι το κίνημα αρχικά πρέπει να αναλογιστούμε. Είναι μία ενέργεια (πολιτική, κοινωνική κτλ) που αποσκοπεί να επηρεάσει μαζικά ένα σύνολο. Ο αντισημιτισμός, δηλαδή η μεθοδευμένη προσπάθεια επικριτικής στάσης εναντίον των Εβραίων, είναι μία κυρίαρχη συνθήκη που όλες αυτές τις δεκαετίες κυριαρχεί. Και παρά το γεγονός ότι στοχοποιεί έναν λαό, παρόλα αυτά είναι μία κατάσταση άκρως αποδεκτή ακόμα και από τα κράτη.

Γιατί; Διότι πολύ απλά, ένας λαός στοχοποιείται προκειμένου να αναδειχθεί ένας άλλος λαός… και μάλιστα ως θύμα. Τα δίπολα σε όλο το εύρος των επιστημών, είναι αυτά που καθορίζουν τις νόρμες… από το πώς λειτουργεί το διεθνές σύστημα μέχρι το πώς λειτουργεί εσωτερικά μία κοινωνία (λχ. γηγενής, μετανάστης).

Όμως, εν προκειμένω, και εννοώ για την στοχευμένη επίθεση εναντίον των Εβραίων, όπου γης, και παρά το γεγονός ότι οι διαστάσεις που έχει πάρει ο αντισημιτισμός είναι άκρως επικίνδυνος για την επιβίωση και διαβίωση αυτών των ανθρώπων, εντούτοις όπως αναφέραμε, λαμβάνει τη διάσταση ενός κινήματος που τεχνηέντως διαμορφώνει προς τα έξω, στις μάζες δηλαδή, την επιδαψιλευση ότι προστατεύεται ένας άλλος λαός…

… ενώ υφίσταται η επιστημονική γνώση, που ωστόσο επίτηδες δεν προβάλλεται προς τα έξω ή εν μέρει προβάλλεται προς τα έξω (όχι μόνο τώρα, αλλά ήδη από το 1948), ωστόσο ως αποδεικνύεται όλες αυτές τις δεκαετίες, κατ’ ουσίαν έπρεπε να “εφευρεθεί” ένας αστικός μύθος με πολιτικές διαστάσεις, ώστε η Μέση Ανατολή να είναι πάντοτε υπό τον έλεγχο και τον προστατευτισμό των ισχυρών διπόλων που σχηματίζεται σε Ανατολή και Δύση προκειμένου την κατίσχυση σε έναν νευραλγικό χώρο που κινεί την διεθνή οικονομία, το διεθνές εμπόριο, την ενέργεια…

… Δεν ξέρουμε, πώς θα εκτυλίσσονταν και εξελίσσονταν τα πράγματα, εάν τελικά ο Άγγλος (τότε ΥπΕξ μετά πρωθυπουργός) Ήντεν είχε κατορθώσει να πείσει τους Άραβες το 1939 να φτιάξουν το Παλαιστινιακό κράτος, με ένα εβραϊκό κράτος όχι απλά να μην βρίσκεται στον ορίζοντα ίδρυσης, αλλά η Συμφωνία Μπάλφουρ να έχει εκπέσει ήδη από τον μεσοπόλεμο…

… ενδεχομένως, σήμερα η διεθνής κοινότητα να μιλούσε για “καημένους Εβραίους” κι όχι για “καημένους Παλαιστινίους”. Ο “μύθος ενός λαού που δεν μπορεί να δημιουργήσει την εστία του” καλά κρατεί, καθώς σεναριογραφήθηκε σε ένα γεγονός φαινομενικά ορθό και για αυτό και καλά θα κρατεί. Γιατί; Διότι, οι διεθνείς σχέσεις και η διπλωματία πάντα θα πρέπει να στηρίζονται σε ένα θύμα. Και φυσικά, τα ευρωπαϊκά περιβάλλοντα που γέννησαν το διαφωτισμό, αλλά και την αποικιοκρατία μια χαρά βολεύτηκαν στο μύθο που τα ίδια “γέννησαν” για να ξεπλύνουν τα αδικήματα της αποικιοκρατικής συμπεριφοράς τους. Οι “κακοί Εβραίοι” που δεν αφήνουν τον “καημένο παλαιστινιακό λαό” να δημιουργήσει την εστία του… Όμως, δεν ακούμε ποτέ οι κακοί Άγγλοι, οι κακοί Γάλλοι, οι κακοί Ισπανοί, οι κακοί Πορτογάλοι, οι κακοί Ιταλοί , οι κακοί Βέλγοι , οι κακοί Γερμανοί που όλοι αυτοί “γέννησαν” την αποικιοκρατία, αλλά διαμόρφωσαν και τον “αστικό μύθο” ότι φταίνε οι Εβραίοι για την μη ίδρυση παλαιστινιακής εστίας..

…Γιατί δεν ακούμε αυτούς τους χαρακτηρισμούς; Η απάντηση βρίσκεται σε ένα από τα κορυφαία βιβλία που γράφτηκαν και αφορούν και το Μεσανατολικό, αυτό του Mark Mazower, Σκοτεινή Ήπειρος -ο Ευρωπαϊκός 20ος αι.

… Όλα τα κράτη, τα βολεύει ο αντισημιτισμός, δυστυχώς… διότι όχι μόνο ξεπλένουν -και εννοώ τις ισχυρές δυνάμεις – τα αδικήματά τους που τα έχουν βαπτίσει “ειρηνευτικές επεμβάσεις” (θυμόμαστε Ρουάντα και πρώην Γιουγκοσλαβία, αλλά και πόσες άλλες σήμερα) … αλλά κυρίως, ειδικά οι ΗΠΑ και οι μεγάλες ευρωπαϊκές δυνάμεις που η οικονομία τους διαμορφώθηκε και εν πολλοίς στηρίζεται στους Εβραίους επιχειρηματίες, θέλουν να ελέγχουν μέσω της στοχοποίησης έναν λαό για ευνόητους λόγους. Επειδή, οι Εβραίοι όπου αναπτύχθηκαν, λειτούργησαν ως μία συμπαγής ομάδα, όπως άλλωστε έπραξαν και πράττουν οι Έλληνες και οι Αρμένιοι, προκειμένου να διασφαλίσουν το πολιτισμικό αποτύπωμά τους…

… και αυτό που γράφω διαρκώς, είναι ότι τα βιβλία μπορεί να είναι μία καλή πηγή γνώσης, όμως τα αρχεία είναι αυτά που αναδεικνύουν τις αλήθειες … όσοι θέλουμε την αλήθεια, ψάχνουμε αρχεία και πλέον στον καιρό του διαδικτύου μεγάλες βιβλιοθήκες είναι ψηφιοποιημένες…

… και ας μην αυταπατώμαστε, ο αστικός μύθος του “λαού που δεν μπορεί να φτιάξει την εστία του” και φυσικά αναφέρομαι στους αυτοαποκαλούμενους Παλαιστινίους, ας το δούμε κι ως ένα άλλοθι των Γάλλων και Βρετανών ή πιο σωστά ως τύψεις που τους βαραίνουν για το πώς συμπεριφέρθηκαν ως αποικιοκράτες στους Άραβες …

… και θα κλείσω με κάτι που αναδεικνύει τον αστικό μύθο περί αιώνιας αντιπαλότητας Εβραίων και Αράβων, που ωστόσο για κάποιες δεκαετίες οι ισχυροί τον έκαναν πραγματικότητα… Διαβάζουμε στην αυτοβιογραφία του Αμπντέλ Γκαμάλ Νάσερ, Η Φιλοσοφία της Επανάστασης: “… Πριν λίγους μήνες διάβασα στον “Ισραηλινό Παρατηρητή” ορισμένα άρθρα του που με αφορούσαν και που έγραψε ένας Ισραηλινός αξιωματικός, ο Yordhan Kohen. Αναφέρεται στη γνωριμία μας κατά τις συναντήσεις μας και τις συσκέψεις μας σχετικά με την ανακωχή (ενν. τον πόλεμο του 1948): “Το θέμα που συζητούσε πάντα μαζί μου ο Νάσερ -αναφέρει- ήταν η πάλη του Ισραήλ κατά των Άγγλων, ο τρόπος της οργάνωσης της μυστικής μας αντίστασης στην Παλαιστίνη, καθώς και πώς μπορέσαμε να κινητοποιήσουμε την παγκόσμια κοινή γνώμη με το μέρος μας και εναντίον τους”…

… απλά θα πω, ότι τα λόγια του Ισραηλινού αξιωματικού αποτυπώνουν την πραγματικότητα… Οι εβραϊκοί και αραβικοί πληθυσμοί είχαν καταστεί τα πιόνια της αέναης μεταξύ τους διαμάχης, των ανασφαλων -υποτιθέμενων – ισχυρών (κυρίως δυτικών) κρατών…

ΥΓ… και η σημερινή αντισημιτική προπαγάνδα, ακόμα και στην Ελλάδα -υποτίθεται από σοβαρά ειδησεογραφικά μέσα- καλά κρατεί…

*Η Άννα Κωνσταντινίδου είναι Ιστορικός- Διεθνολόγος, Διδάκτωρ Δημοσίου Δικαίου Πολιτικής Επιστήμης της Νομικής Σχολής ΑΠΘ, Επιστημονική Συνεργάτιδα του πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας (Θεσμοθετημένο Εργαστήριο Περιβαλλοντικής Τεχνολογίας πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας), διδάσκουσα στην Ανώτερη Διακλαδική Σχολή Πολέμου (ΑΔΙΣΠΟ) και τη Σχολή Εθνικής Άμυνας (ΣΕΘΑ).