Ηττοπάθεια
Ο πρόεδρος Ζελένσκι υπενθύμισε ότι όταν άρχισε η ρωσική εισβολή στα τέλη Φεβρουαρίου, οι περισσότεροι άνθρωποι που συζητούσαν μαζί του, του τόνισαν ότι δεν πίστευαν πως η Ουκρανία μπορεί να αντιμετωπίσει τη Ρωσία. Ο γραμματέας του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας και Αμυνας Oλέξι Ντανίλοφ ανέφερε ότι η Δύση εκτιμούσε ότι το Κίεβο έχει σχεδόν μηδενικές πιθανότητες επιτυχίας. Οι απόψεις των ειδικών περί τη Ρωσία διαμόρφωσαν και επηρέασαν τους δυτικούς πολιτικούς με δύο τρόπους.
» Πρώτον, από την κρίση του 2014, οι περισσότεροι ρωσολόγοι αντιτάχθηκαν στην αποστολή όπλων από τη Δύση στην Ουκρανία. Σε μια έρευνα του «Foreign Affairs», τον Φεβρουάριο του 2022, υπάρχει η εξής ερώτηση: «Πρέπει οι Ηνωμένες Πολιτείες να εξοπλίσουν την Ουκρανία;». Δεκαοχτώ ειδικοί διαφώνησαν και μόνο εννέα συμφώνησαν με την αποστολή όπλων. Ισχυρίστηκαν ότι η αποστολή όπλων στην Ουκρανία θα ήταν «μια πραγματικά, πολύ κακή ιδέα». Ο Μάικλ Κόφμαν δήλωσε ότι «για τις ΗΠΑ, ο εξοπλισμός της Ουκρανίας θα μπορούσε να είναι ένα θανάσιμο λάθος» ενώ ο Σάραπ έγραψε στο «Foreign Policy» ότι η αποστολή όπλων δεν θα είχε καμία διαφορά ούτως ή άλλως, καθώς η Ουκρανία θα ηττηθεί από τη Ρωσία.
Ο Σάραπ συνέχισε καλώντας σε δυτική αυτοσυγκράτηση (την οποία οι Ουκρανοί και άλλοι -μεταξύ των οποίων και ο υπογράφων- θεώρησαν ως κατευνασμό) έναντι της Ρωσίας και ότι η Ουκρανία θα πρέπει να συμφωνήσει σε εδαφικούς συμβιβασμούς, ακρωτηριάζοντας την εδαφική της ακεραιότητα (μεταξύ των οποίων και αρκετοί ανεκδιήγητοι στη χώρα μας). Οι «ρεαλιστές» έκαναν υπερβολικές εκτιμήσεις για τη στρατιωτική ισχύ της Ρωσίας και υποβάθμισαν τις πιθανότητες της Ουκρανίας, σε ομιλίες που κατά καιρούς είχαν οριενταλιστικό χαρακτήρα. Γράφοντας στους «Financial Times», ο «ρεαλιστής» Γιούτζιν Ρούμερ ισχυρίστηκε ότι ο εξοπλισμός της Ουκρανίας διακινδύνευε ένα άλλο περιστατικό «Black Hawk Down» τύπου Σομαλίας και ούτως ή άλλως η Ουκρανία πρέπει να καταλάβει ότι δεν μπορεί να νικήσει και θα έχει τεράστιες επιπτώσεις σε βάρος τους!
» Ο δεύτερος τρόπος με τον οποίο οι εμπειρογνώμονες διαμόρφωσαν τη σκέψη των πολιτικών ήταν η υποκίνηση των φόβων για επανάληψη της καταστροφής του αφγανικού στρατού μετά την απόσυρση των ΗΠΑ από το Αφγανιστάν. Πεπεισμένοι ότι η Ουκρανία θα ηττηθεί γρήγορα, οι συμβουλές των ρωσολόγων επηρέασαν τις δυτικές κυβερνήσεις και το ΝΑΤΟ να εξετάσουν μόνο το ενδεχόμενο αποστολής στρατιωτικού εξοπλισμού κατάλληλου για αντάρτικο και πόλεμο εναντίον μιας κατοχικής δύναμης. Δυτικοί εμπειρογνώμονες πίστευαν ότι οι Ρώσοι είχαν μεταρρυθμίσει τον στρατό τους αφού είχε τόσο άσχημη απόδοση κατά την εισβολή του Αυγούστου του 2008 στη Γεωργία. Μετρούσαν επίσης τον αριθμό των ταγμάτων του ρωσικού στρατιωτικού εξοπλισμού και υπέθεταν απλοϊκά ότι θα συντρίψουν τον μικρότερο ουκρανικό στρατό. Οι Ρώσοι πολιτικοί και οι δυτικοί «ειδικοί» ήταν και οι δύο πεπεισμένοι ότι η Ρωσία θα έπαιρνε γρήγορα τον έλεγχο των ουρανών πάνω από την Ουκρανία. Δυτικοί εμπειρογνώμονες πίστευαν ότι η Ρωσία είχε ισχυρές δυνάμεις ασφαλείας ενός εκατομμυρίου, οι οποίες θα νικούσαν γρήγορα μια πιο αδύναμη και λιγότερο έμπειρη Ουκρανία.
Οπως είδαμε, όμως, τους πρώτους οκτώ μήνες του πολέμου, ο ρωσικός στρατός έχει αποδειχθεί πολύ πιο αδύναμος απ’ ό,τι φανταζόντουσαν.
Απορία
Γράφοντας για «αχαλίνωτες» παρανοήσεις για τη ρωσική στρατιωτική δύναμη, η φίλη ρωσολόγος Ορίτσια Λούσεβιτς, επικεφαλής του Ουκρανικού Φόρουμ, διερωτήθηκε: «Γιατί οι ειδικοί συνεχίζουν να υπερεκτιμούν τη ρωσική δύναμη και να υποτιμούν τις στρατιωτικές δυνατότητες της Ουκρανίας και πώς μπορούν να αποφύγουν να το κάνουν ξανά;».
Κατά τους πρώτους έξι μήνες του πολέμου, οι ρωσικές δυνάμεις στην Ουκρανία δεν έδειξαν στοιχεία ενοποιημένης διοίκησης, δεν πέτυχαν ποτέ την αεροπορική υπεροχή και δεν έχουν ακόμη πραγματοποιήσει επιχειρήσεις συνδυασμένων όπλων. Επιπλέον, ο ρωσικός στρατός δεν διαθέτει κρυπτογραφημένα συστήματα επικοινωνιών, γεγονός που διευκολύνει τους Ουκρανούς να εντοπίζουν και να επιτίθενται στις θέσεις τους.
Την επίθεση στο Μαγδεμβούργο καταδικάζει ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος
Ο υπογράφων με συνεχές μπαράζ άρθρων στην εφημερίδα μας ως και συνεχών συνεντεύξεων σε ΜΜΕ (εξωτερικού και εσωτερικού) πάντοτε τόνιζε ότι η Ουκρανία θα νικήσει. Το είδαμε στο Κίεβο, στο Σούμι, στο Τσερνίχιβ, στο Χάρκοβο, στο Λίμαν… και προσεχώς έρχεται η Χερσώνα.
ΠΟΡΕΙΕΣ ΑΝΤΙΘΕΤΕΣ
«Κράτος μαφίας» η Ρωσία, βήματα μπροστά η Ουκρανία
Ο πόλεμος στην Ουκρανία φέρνει μια κάθετα δομημένη Ρωσία με υποκείμενο πληθυσμό ενάντια σε μια οριζόντια δομημένη Ουκρανία που αποτελείται από μάχιμους πολίτες. Κατά τη διάρκεια των 22 χρόνων που ο Βλαντιμίρ Πούτιν κυβερνά τη Ρωσία ως πρόεδρος και πρωθυπουργός, έχει εκ νέου σοβιετοποιήσει τη χώρα, έχει υποθάλψει τον μιλιταρισμό, προώθησε μια θρησκευτική λατρεία του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου και του Ιωσήφ Στάλιν και κατέστρεψε την κοινωνία των πολιτών και τις εθελοντικές ομάδες.
Στην Ουκρανία συνέβη το αντίθετο, σε καθέναν από αυτούς τους τομείς. Η Ουκρανία έχει υποστεί αποσοβιετισμό σχεδόν από τα τέλη της δεκαετίας του 1980 ως και αποκομμουνισμό από την ιστορική επανάσταση της Ευρωμαϊντάν του 2013-2014, έχει δυσφημίσει τον Στάλιν ως αρχιτύραννο, μεταπήδησε από τον ρωσικής έμπνευσης και τυπολατρείας στρατιωτικό εορτασμό του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου στον εορτασμό του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και έχτισε μια δυναμική κοινωνία των πολιτών και εθελοντικό κίνημα.
Οι Ουκρανοί έχουν οργανώσει τρεις λαϊκές επαναστάσεις από το 1990 για να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους. Η τελευταία επανάσταση της Ρωσίας ήταν πάνω από εκατό χρόνια πριν. Αλλά ίσως το μεγαλύτερο λάθος ήταν να αγνοήσουν τον αντίκτυπο της πρωτοφανούς διαφθοράς στη στρατιωτική αποτελεσματικότητα της Ρωσίας.
Στασιμότητα
Η Ρωσία περιγράφεται για πρώτη φορά ως «κράτος μαφίας» πριν από πολύ καιρό, όπως το 2010, από έναν Ισπανό δικαστή που ερευνούσε τις σχέσεις μεταξύ του ρωσικού κράτους και του ρωσικού οργανωμένου εγκλήματος. Η Ρωσία έχει μείνει στάσιμη με κάθε ουσιαστικό τρόπο από τότε, ειδικά στη διαφθορά και στην περιφρόνηση και τον κυνισμό των ελίτ προς τον ρωσικό πληθυσμό.
Ο ρωσολόγος Κόφμαν ήταν πεπεισμένος ότι η Ρωσία θα εισβάλλει και η Ουκρανία θα ηττηθεί. Τέτοια άρθρα έδειξαν τον βαθμό στον οποίο οι δυτικοί ειδικοί πίστευαν στη μυθολογία της ρωσικής στρατιωτικής ισχύος, αγνοώντας τις διαβρωτικές επιπτώσεις τριών δεκαετιών στασιμότητας και διαφθοράς στην επιχειρησιακή αποτελεσματικότητα του ρωσικού στρατού. Οι παράγοντες που συζητήθηκαν παραπάνω επηρέασαν τις απαισιόδοξες προβλέψεις για μια ουκρανική ήττα που υποστήριξαν το Πεντάγωνο, οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες, οι Γερμανοί και οι Δυτικοευρωπαίοι πολιτικοί ως και οι πλείστες «ομάδες σκέψης». Ο Watling και ο Reynolds γράφοντας το «The Plot to Destroy Ukraine» που δημοσιεύτηκε εννέα ημέρες πριν από την εισβολή, περιέγραψαν μια μεγάλη λίστα με νίκες που θα σημείωνε η Ρωσία σε περίπτωση εισβολής και καμία από τις οποίες δεν έχει πραγματοποιηθεί. Περιέγραψαν την Ουκρανία ως διεφθαρμένη, βαθιά διχασμένη, με «ευρεία διείσδυση» στην ουκρανική πολιτική και κυβέρνηση των Ρώσων πρακτόρων…
Η διαφθορά νίκησε τον Κόκκινο Στρατό
Για όποιον παρακολουθεί στενά τον πόλεμο, τα στοιχεία αυτής της διαφθοράς είναι τεράστια και συγκλονιστικά, από τη χρήση απαρχαιωμένων μερίδων τροφίμων, την προμήθεια σοβιετικών ιατρικών σκευασμάτων, την έκδοση όπλων που χρονολογούνται από τον πόλεμο της δεκαετίας του 1980 στο Αφγανιστάν, τις ανεπαρκείς προμήθειες επιμελητείας για στρατεύματα στο πεδίο, την κλοπή των καλύτερων μερίδων τροφίμων, τανκ κ.λπ. που προμήθευαν στα στρατεύματα της πρώτης γραμμής από τα οποία είχε αφαιρεθεί οτιδήποτε πολύτιμο.
Η διαφθορά έχει διαβρώσει τις λεγόμενες υπηρεσίες ασφαλείας της Ρωσίας, καθιστώντας αμφίβολο αν μπορούμε ακόμα να τις περιγράψουμε ως υπηρεσίες πληροφοριών. Τα κεφάλαια που διατέθηκαν για επιχειρήσεις πληροφοριών στην Ουκρανία «κλάπηκαν» από τη μυστική υπηρεσία FSB και τους συγκεκριμένους Ουκρανούς συνομιλητές τους. Επιπλέον, οι Ουκρανοί συνομιλητές της FSB απλά είπαν ότι ήθελαν να ακούσουν για τους «μικρούς Ρώσους» που ήθελαν να υποδεχθούν τον ρωσικό στρατό ως απελευθερωτές. Οπως τόνισαν παρατηρητές του ρωσικού στρατού στην Ουκρανία, οι επιτόπιες στρατιωτικές και μυστικές αναφορές γίνονταν όλο και πιο υπερβολικές καθώς αποστέλλονταν στην ιεραρχία ασφαλείας μέχρι να φτάσουν τελικά στο γραφείο του Πούτιν. Κανείς τελικά δεν ήθελε να μεταφέρει άσχημα νέα σε έναν δικτάτορα. Σε αυτό προστίθεται το γεγονός ότι σχεδόν κανένας από τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής, τους δημοσιογράφους, τις δεξαμενές σκέψης ή τους ακαδημαϊκούς της Μόσχας δεν καταλάβαινε την Ουκρανία επειδή όλοι τείνουν να βλέπουν τους Ουκρανούς μέσα από ξεπερασμένα ρωσοκεντρικά ιμπεριαλιστικά εθνικιστικά στερεότυπα.
Αυτό εξηγεί ξεκάθαρα γιατί η δύναμη εισβολής της Ρωσίας ήταν μόνο 175.000, αλλά είχε ως αποστολή να καταλάβει μια μεγάλη χώρα με δυνάμεις ασφαλείας εκείνη την εποχή που ήταν υπερδιπλάσιες. Ενώ η διαφθορά στη Ρωσία αγνοήθηκε, η διαφθορά στην Ουκρανία ήταν τάχα υπερβολική και παρουσιάστηκε ως παράγοντας που καθιστούσε την Ουκρανία ένα αδύναμο κράτος. Η διαφθορά στην Ουκρανία δεν είχε καμία σχέση με τη σταθερότητα και την εθνική ενότητα του κράτους ή την πατριωτική δέσμευση του Zελένσκι να την υπερασπιστεί. Στο μεταξύ, ορισμένοι Αμερικανοί που δείχνουν το δάχτυλό τους στη διαφθορά στην Ουκρανία και αλλού, καλό θα ήταν να παραγγείλουν στην «Amazon» το σπουδαίο βιβλίο του Casey Michel με τίτλο «American Kleptocracy: How the U.S. Create the World’ s Greatest Money Laundering Scheme in History».
Ακυρώθηκαν στην πράξη οι «θεωρίες» για διαιρέσεις
Ενας άλλος σημαντικός παράγοντας ήταν η ευρέως διαδεδομένη άποψη για το ουκρανικό κράτος ως αδύναμο και βαθιά διχασμένο μεταξύ μιας «φιλορωσικής» και «φιλοδυτικής» Ουκρανίας (αυτή η απόλυτα ανεδαφική άποψη κυριάρχησε και στην Ελλάδα). Τις τελευταίες τρεις δεκαετίες, ο μεγαλύτερος αριθμός άρθρων που δημοσιεύθηκαν στα μέσα ενημέρωσης και από ομάδες προβληματισμού και ακαδημαϊκούς για την Ουκρανία αφορούσε τις περιφερειακές διαιρέσεις και τη χωρισμένη χώρα μεταξύ μιας φιλορωσικής Ανατολής (Ντονμπάς) και της εθνικιστικής, φιλοδυτικής Δύσης. Στη Μόσχα και μεταξύ των δυτικών εμπειρογνωμόνων, οι ρωσόφωνοι της Ουκρανίας θεωρήθηκαν εγγενώς αναξιόπιστοι και πιθανόν να στρέφονταν προς την υποστήριξη της Ρωσίας αν η Μόσχα εισέβαλλε στη χώρα.
«Σοκ και δέος»
Μια ρωσική εισβολή στην Ουκρανία σε στιλ «σοκ και δέος» θα ασκούσε τεράστια πίεση στις περιφερειακές διαιρέσεις της Ουκρανίας, οδηγώντας στον κατακερματισμό του κράτους και την κατάρρευση του ουκρανικού στρατού (όπως στο Αφγανιστάν). Αυτό δεν πραγματοποιήθηκε και ο λόγος για τον οποίο δεν έγινε ήταν επειδή η Ουκρανία δεν ήταν ποτέ μια περιφερειακά διασπασμένη χώρα. Οι ρωσόφωνοι ήταν και είναι Ουκρανοί πατριώτες, δεν υπήρχε ποτέ καμία πιθανότητα ο ουκρανικός στρατός να αποσυντεθεί με τον ίδιο τρόπο όπως ο αφγανικός στρατός. Πολλοί πίστευαν ότι η Ρωσία θα ήταν σε θέση να προωθήσει την πολιτική αστάθεια αναγκάζοντας την Ουκρανία να υποκύψει στη ρωσική πίεση. Η ρωσική στρατιωτική ισχύς και η οικονομική πίεση θα «έσπαζαν τη συνοχή του ουκρανικού κράτους», τόνισαν κάποιοι κάκιστα διαβασμένοι.
Οι δυτικές υπερβολές των περιφερειακών διαιρέσεων της Ουκρανίας ήταν στην πραγματικότητα μια πιο ελαφριά εκδοχή των πιο σκληρών ρωσικών απόψεων για μια τεχνητή Ουκρανία. Η Ουκρανία θεωρήθηκε de facto ως ένα είδος παραρτήματος της Ρωσίας και οι Ρώσοι και οι Ουκρανοί δεν μπορούσαν να διαχωριστούν. Ειδικά οι δυτικοί ιστορικοί (αδιάβαστοι και ανιστόρητοι) θεώρησαν ότι η Κριμαία ήταν πάντα ρωσικό έδαφος, κάτι που θα μπορούσε να συμβεί μόνο αγνοώντας την ιστορία της πριν από την κατάκτηση της Τσαρικής Αυτοκρατορίας το 1783. Εφαρμόζοντας το πώς βλέπουν οι δυτικοί ιστορικοί της Ρωσίας την Κριμαία, όπως είδαν την αρχή της αμερικανικής, καναδικής και αυστραλιανής οντότητας. Οι ιστορίες ξεκινούν με την ίδρυση του Τζέιμσταουν και του Κεμπέκ και την άφιξη του… Κάπτεν Κουκ (απλουστευμένες θεωρητικολογίες).
Ειδήσεις σήμερα
Χώρισαν ενάμιση χρόνο μετά τον γάμο τους – Οριστικό διαζύγιο για πασίγνωστο Έλληνα τραγουδιστή
Ροή Ειδήσεων 
