Γράφει ο Αθανάσιος Ε. Δρούγος*

Στην έδρα του ΝΑΤΟ ο παλαίμαχος γερουσιαστής της μικρής πολιτείας του Ντελαγουέιρ, ο πρώην αντιπρόεδρος του Ομπάμα και νυν πρόεδρος Τζο Μπάιντεν ήταν ξεκάθαρο ότι ήθελε συγκλίσεις, ήρεμες συζητήσεις, «καναλοποίηση» των επιμέρους ζητημάτων και μία ενισχυμένα παγκοσμιοποιημένη τάση της Συμμαχίας, με έμφαση στη ρωσοκινεζική στάση σε πολλά ζητήματα και παράλληλα προωθώντας τη «συμμαχία των δημοκρατικών κρατών κατά του αυταρχισμού».

1 Ο Αμερικανός πρόεδρος κινείται πάνω σε αυτά που του εισηγούνται τέσσερα κορυφαία στελέχη του (αυτό ακόμα δεν το έχουμε αντιληφθεί εδώ στη χώρα μας αλλά και σε πολλές πρωτεύουσες). Πρόκειται για τον υπ. Εξωτερικών Αντονι Μπλίνκεν, την αναπληρωτή υπ. Αμυνας Κάθλιν Χικς, την αναπληρωτή υπ. Εξωτερικών δρ. Γουέντι Σέρμαν και τον επικεφαλής της CIA, παλαίμαχο πρέσβη και πρώην υφυπουργό Πολιτικών Υποθέσεων στην κυβέρνηση Ομπάμα, Ουίλιαμ Μπερνς. Αυτή είναι η επικεφαλής ισχυρότατη ομάδα της γραφειοκρατίας που κατευθύνει τα πράγματα. Είναι τα «καθαρά μυαλά» της κυβέρνησης των ΗΠΑ και δεν θέλουν να ταραχτούν τα διπλωματικά νερά από τον Αρκτικό μέχρι την Ανατολία. Γι’ αυτό και σε πολλά θέματα των σχέσεων Ουάσιγκτον-Αγκυρας θα είναι ανεκτικοί και δεν πρόκειται για πολλούς και διαφόρους λόγους να… χαστουκίσουν την Τουρκία.

Η συγκεκριμένη ομάδα επικεντρώνεται στα θέματα Ρωσίας, Κίνας και Ιράν ενώ δέχεται εισηγήσεις, εργασίες και μελέτες για πολλά επιμέρους θέματα. Προ ημερών έλαβαν μία μελέτη 11 σελίδων για το τι μπορούν να κάνουν οι ΗΠΑ σήμερα στη Συρία και πώς μπορεί να χρησιμοποιηθεί η Τουρκία.

2 Ολοι τους είναι ευλαβικά-«θρησκόληπτα» και επικεντρωτικά ατλαντιστές. Ως εκ τούτου, πιστεύουν στην εκφρασθείσα από διαδοχικούς γενικούς γραμματείς του ΝΑΤΟ (Ρόμπερτσον, Σέφερ, Ρασμούσεν, Στόλντεμπεργκ) ότι «τα μετωπικά κράτη της Συμμαχίας απέναντι στον βασικό εχθρό και ανταγωνιστή έχουν λίαν υπολογίσιμη αξία». Συνεπώς, Νορβηγία, Πολωνία, βαλτικές χώρες και Τουρκία -βάσει των ανωτέρω- θα πρέπει να προσεχθούν. Ακόμα και όταν συμπεριφέρονται «ημι-συμμαχικά». Π.χ. η συμπεριφορά της Τουρκίας είναι σε πολλές περιπτώσεις εκκεντρική και προβληματική. Αλλά δεν θέλουν να τη στείλουν στη αγκαλιά του Βλαντιμίρ Πούτιν και των αυταρχικών ηγετών του Πεκίνου. Διαβλέπουν ένα μετα-μεταψυχροπολεμικό «πάρε-δώσε» με την Αγκυρα, αν και γνωρίζουν πολύ καλά ότι σε συντριπτικό βαθμό η τουρκική κοινή γνώμη είναι αντιαμερικανική και αντινατοϊκή.

Ακόμα και στον Ψυχρό Πόλεμο (για όσους γνωρίζουν, γιατί οι πλείστοι δεν εμβαθύνουν) υπήρξαν πολλές περιπτώσεις ημι-συμμαχικότητας ή περίεργων συμπεριφορών συμμάχων κρατών. Π.χ. το ότι η Νορβηγία αρνούνταν την αποθήκευση τακτικών πυρηνικών όπλων των ΗΠΑ στο έδαφός της, αμφισβητώντας τη βασική στρατηγική της Συμμαχίας, δηλαδή τη νατοϊκή MC 14/3 του 1967. Το ότι σοσιαλδημοκρατικά κόμματα στη Δυτική Ευρώπη προχωρούσαν σε συνομιλίες-συνεργασίες, π.χ. στη Δυτική Γερμανία το  SPD με τους αλήστου μνήμης Ανατολικογερμανούς ηγέτες για «διαδρόμους αποπυρηνικοποίησης» στον Ελβα. Ο Ανδρέας Παπανδρέου μαζί με τους δικτάτορες Ζίβκοφ και Τσαουσέσκου υποστήριζε επιλογές περί αποπυρηνικοποίησης των Βαλκανίων που ήσαν καθοδηγούμενες από τη Μόσχα προκαλώντας… πονοκεφάλους επί χρόνια στο ΝΑΤΟ. Καμία από τις ανωτέρω χώρες δεν έκανε το βήμα της αποχώρησης από το ΝΑΤΟ. Η Ελλάδα και η Γαλλία την έχουν ζήσει αυτή την επιλογή, που είναι ιδιαίτερα αρνητική, αποσταθεροποιητική και προκαλεί απώλειες…

3 Συμπερασματικά, λόγω των πολλών ανοικτών ζητημάτων και της εμπλοκής της Αγκυρας σε αρκετά περιφερειακά μέτωπα συγκρούσεων σε Μεσοποταμία, Υπερκαυκασία, Μάγκρεμπ, οι Αμερικανοί θα επιδιώξουν να χαλαρώσουν εντάσεις (για κάποιο διάστημα) και να εκμεταλλευτούν την παρουσία της Τουρκίας σε Αφγανιστάν, Καύκασο, Λιβύη, Σαχέλ στο μέτρο που η παρουσία της εξυπηρετεί τον αμερικανοκεντρικό αντιρωσισμό, αλλά και σε επιμέρους στρατιωτικά-τεχνολογικά ζητήματα, όπως στην επιτυχή χρήση των τουρκικών μη επανδρωμένων αεροσκαφών (πρόσφατο δημοσίευμα της γερμανικής Χάντελσμπλαντ).

Ως εκ τούτου -και προς το παρόν- οι επιμέρους διμερείς επιτροπές θα προσπαθήσουν να δουν τι μπορεί να γίνει σε ό,τι αφορά S-400 και F-35, αντιμετώπιση τρομοκρατίας, κουρδικές ανταρτικές ομάδες της Ροτζάβακα. Αρα η Συνοδος του ΝΑΤΟ ήταν εκδηλωτική της ψύχραιμης αντιμετώπισης και επίλυσης των λεπτεπίλεπτων επιμέρους θεμάτων από τη μεριά των ΗΠΑ.

*Ο Δρ Αθανάσιος Ε. Δρούγος είναι Διεθνολόγος-Γεωστρατηγικός Αναλυτής

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής 

Ακολούθησε το eleftherostypos.gr στο Google News και μάθε πρώτος όλες τις ειδήσεις

Ειδήσεις σήμερα