Προηγήθηκαν πέρυσι τον Νοέμβριο δύο σοκαριστικές επιστολές 100 Ισπανών αποστράτων, που καλούσαν τον βασιλιά Φελίπε να επιβάλει στρατιωτική δικτατορία για να αποτρέψει τη «διάλυση του έθνους» από τη σοσιαλκομμουνιστική κυβέρνηση PSOE-Podemos, η οποία μόλις είχε περάσει τον προϋπολογισμό με τις «μιασματικές ψήφους» Βάσκων και Καταλανών αυτονομιστών.

Στη βόρεια πλευρά των Πυρηναίων το πανηγύρι είχε ξεκινήσει νωρίτερα… Στο λυκαυγές της θητείας του, λίγο μετά την παρέλαση της 14ης Ιουλίου το 2017, ο Εμανουέλ Μακρόν υποχρεώθηκε να «παραιτήσει» τον αρχηγό ΓΕΕΘΑ, στρατηγό Πιερ ντε Βιλιέ, όταν ο τελευταίος διαφώνησε δημόσια με την περικοπή των στρατιωτικών δαπανών κατά 850 εκατ. ευρώ και μίλησε απαξιωτικά για τον νεοεκλεγέντα Γάλλο πρόεδρο σε μέλη της Επιτροπής Αμυνας της Βουλής.

Γαλλία: Χακί αντανακλαστικά

Παρόμοια περιστατικά δείχνουν ότι τα τεράστια κοινωνικοοικονομικά προβλήματα που συσσωρεύτηκαν εδώ και μία δεκαετία στον ευρωπαϊκό Νότο έχουν πάρει τόσο υπαρξιακές διαστάσεις, ώστε ξύπνησαν -όχι, βέβαια, με τον καλύτερο τρόπο- τα αντανακλαστικά του έσχατου εγγυητή της εθνικής ασφάλειας, του ίδιου του στρατεύματος.

Και αν το ισπανικό διάβημα αντιμετωπίστηκε ως ένα «σκίρτημα νεοφρανκιστών βρικολάκων» προσκείμενων στο Vox, η γαλλική κοινωνία εισέπραξε πολύ διαφορετικά τις δύο ανοιχτές επιστολές στη δεξιά ιστοσελίδα «Valeurs Actuelles» προς τον Εμανουέλ Μακρόν, η μία στις 21 Απριλίου από 20 απόστρατους στρατηγούς και η άλλη στις 10 Μαΐου από άγνωστο αριθμό εν ενεργεία μόνιμων αξιωματικών (φήμες λένε για 2.000) που υπηρέτησαν στο Αφγανιστάν, στο Μάλι, στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία ή έλαβαν μέρος στις έκτακτες αντιτρομοκρατικές περιπολίες σε γαλλικές πόλεις στο πλαίσιο της επιχείρησης «Sentinelles».

Η εταιρία Harris Interactive ανακάλυψε ότι το 58% των ερωτηθέντων Γάλλων πολιτών δήλωσε ότι συμμερίζεται την αγωνία που εκφράζουν οι απόστρατοι στρατηγοί στην επιστολή τους προς τον πρόεδρο της χώρας, την κυβέρνηση και τη Βουλή για «κίνδυνο διάλυσης της χώρας και εμφύλιου πολέμου» αν το κράτος δεν σκληρύνει τη στάση του απέναντι στον «αυτονομισμό των ισλαμικών κοινοτήτων» και στις «ορδές των προαστίων». Ο πρωθυπουργός, Ζαν Καστέξ, τους καταδίκασε σθεναρά και η υπουργός Αμυνας, Φλοράνς Παρλί, απείλησε με διώξεις τους απείθαρχους, οι οποίοι, ωστόσο, ξεκαθάρισαν ότι δεν επιζητούν πραξικόπημα, αλλά προσπαθούν να επηρεάσουν την πολιτική ατζέντα.

Η αμηχανία, ωστόσο, ανέβηκε στο κατακόρυφο, όταν περίπου 1.000 αξιωματικοί δήλωσαν αλληλέγγυοι με τους αποστράτους και ιδίως όταν «έσκασε» η δεύτερη επιστολή των εν ενεργεία «νεαρών», κατά δήλωσή τους, στρατιωτικών, που κατηγορούν την κυβέρνηση ότι τους στέλνει να πεθάνουν πολεμώντας τον ισλαμικό εξτρεμισμό στην Αφρική, ενώ τον ανέχεται στην πατρίδα.

Αντιδράσεις στη Γαλλία

Το δεύτερο διάβημα φάνηκε να μουδιάζει την πολιτική και τη στρατιωτική ηγεσία, καθώς τόσο ο αρχηγός του γενικού επιτελείου, στρατηγός Φρανσουά Λεκουάντρ, όσο και η παράταξη του Μακρόν επέλεξαν τακτική κατευνασμού, αντί της όξυνσης. Ο Λεκουάντρ κάλεσε τους συγγραφείς της δεύτερης επιστολής να παραιτηθούν από το στράτευμα αν θέλουν να εκφράζουν πολιτική γνώμη (σ.σ.: νωρίτερα ο υπουργός Εσωτερικών, Ζ. Νταρμανέν, και ο επικεφαλής της Ανυπότακτης Γαλλίας, Ζαν-Λικ Μελανσόν, τους είχαν αποκαλέσει «δειλούς», επειδή παρενέβησαν ανώνυμα), χωρίς ωστόσο να τους απειλήσει με απόταξη. Ταυτόχρονα, ο βουλευτής του κυβερνητικού LREM, Ζαν-Μισέλ Φοφέρζ, τους δικαιολόγησε εν μέρει, λέγοντας ότι «αυτοί οι στρατιωτικοί μιλάνε για την ανασφάλεια, τις επαναλαμβανόμενες επιθέσεις κατά θεσμών όπως η Αστυνομία και ο Στρατός (σ.σ.: βλέπε τις πρόσφατες άγριες δολοφονίες ενστόλων από ισλαμιστές στην Αβινιόν και το Ραμπουγέ) και αυτό είναι μια πραγματικότητα που αναγνωρίζουν και οι πολιτικοί». Ο υπουργός Οικονομικών, Μπρουνό Λεμέρ, χαρακτήρισε «αντιπαραγωγικές και χάσιμο χρόνου» αυτές τις «ακροδεξιάς υφής» παρεμβάσεις, διαβεβαιώνοντας πως η κυβέρνηση «ήδη γνωρίζει πως ο ισλαμικός εξτρεμισμός προσπαθεί να διασπάσει τη χώρα και αγωνίζεται να το αποτρέψει».

Ημέρα Αντιναζιστικής Νίκης στη Γαλλία

Σε μια συμβολική χειρονομία καλής θέλησης, ο Μακρόν τίμησε τη στρατιωτική ηγεσία στην Ημέρα της Αντιναζιστικής Νίκης, στις 9 Μαΐου, αν και δύσκολα θα ανταγωνιστεί τη Λεπέν σε αυτό το πεδίο. Η αρχηγός του «Εθνικού Συναγερμού» (RN), που διεκδικεί με αξιώσεις την προεδρία το 2022, έκανε λόγο για «κραυγή συναγερμού ανθρώπων που στέλνονται να πεθάνουν σε πολέμους που δεν είναι δικοί μας και τους οποίους κανένας καλόπιστος δεν μπορεί να κατηγορήσει ότι δείχνουν ανυπακοή στις εντολές της πολιτικής ηγεσίας». Να δούμε αν θα υπάρξει συνέχεια…

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής