Ο πρόεδρος του Μεξικού, Πένια Νιέτο, υποδέχθηκε με ικανοποίηση την τηλεφωνική παρέμβαση του Ισπανού πρωθυπουργού υπέρ μιας λογικής διευθέτησης των διαφορών της μεγάλης κεντροαμερικανικής χώρας με την κυβέρνηση Τραμπ. Γι’ αυτό όχι μόνο το Λαϊκό Κόμμα αλλά και οι συγκυβερνώντες Σοσιαλιστές επαίνεσαν την πρωτοβουλία του Ραχόι, καλώντας τον να μη χάσει την ευκαιρία να αναβαθμίσει το διεθνή ρόλο της χώρας με τα ατού που διαθέτει στη Mercosur και την Ενωση Αμερικανικών Κρατών, ελέω των ιστορικών δεσμών της με τη Λατινική Αμερική.

Την ίδια ώρα, οι Podemos κινδυνεύουν να κοπούν στα δύο, δεδομένου ότι στο συνέδριο του επόμενου Σαββατοκύριακου (11-12 Φεβρουαρίου) ο Πάμπλο Ιγκλέσιας και το νούμερο 2 Ινίγο Ερεχόν κονταροχτυπιούνται σε έναν αγώνα εξουσίας με προσωπικά χαρακτηριστικά. Ανάλογα προβλήματα αντιμετωπίζουν όμως και οι Ισπανοί Σοσιαλιστές, στους οποίους άναψε φωτιές η εξαγγελία του Πέδρο Σάντσες ότι θα διεκδικήσει εκ νέου την ηγεσία τον Μάιο με στόχο να διακόψει την κυβερνητική συνεργασία με το Λαϊκό Κόμμα. Ας σημειωθεί παρεμπιπτόντως ότι το PSOE παραμένει τρίτο πίσω από τους Podemos στις δημοσκοπήσεις. Η τελευταία έρευνα της Invymark δείχνει το Λαϊκό Κόμμα να προηγείται με 34,1%, ακολουθούμενο από τους Unidos Podemos με 22,9%, τους Σοσιαλιστές με 20,6% και τους κεντρώους Ciudadanos -που στηρίζουν επίσης την κυβέρνηση Ραχόι- με 11,7%.

«Εκβιαστικό δημοψήφισμα»

«Ο Πάμπλο Ιγκλέσιας υποβαθμίζει το συνέδριο των Podemos σε δημοψήφισμα ανάμεσα σε “δύο ηγεσίες”», έγραψε δηκτικά η «El Mundo» και έχει απόλυτο δίκιο. Το βράδυ της Τετάρτης ο χαρισματικός γενικός γραμματέας και το νούμερο 2 στην ιεραρχία Ινίγο Ερεχόν -επίσης πανεπιστημιακός και στενός φίλος του αρχηγού εδώ και 14 χρόνια- υπέβαλαν χωριστά ψηφοδέλτια για την ηγεσία, επιβεβαιώνοντας ότι δεν μπορούν να γεφυρώσουν τις διαφορές τους.

Το πόσο επικίνδυνη για την ενότητα του Podemos και τις … φιλοδοξίες του να κερδίσει τις εκλογές του 2020(!) μπορεί να αποβεί η διαμάχη φάνηκε από την παραίτηση του νούμερο 3 του κόμματος, γενικής γραμματέως της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, Καρολίνα Μπεσκάνσα, που τα βρόντηξε δηλώνοντας «πικραμένη» από τη σύγκρουση. Με επιστολή της μάλιστα στα social media κατηγόρησε τα στρατόπεδα Ιγκλέσιας και Ερεχόν ότι «γυρίζουν την πλάτη στο διάλογο».

Πράγματι, οι δύο αντίπαλοι παραδέχθηκαν ότι δεν υπήρξε συμφωνία, γι’ αυτό και κατέθεσαν χωριστά ψηφοδέλτια για τα όργανα. Ο 38χρονος Ιγκλέσιας δεν έκρυψε την πρόθεσή του να κυριαρχήσει απόλυτα στην ηγεσία, τους μηχανισμούς και την ιδεολογία (κατά το πρότυπο του Αλέξη Τσίπρα στον ΣΥΡΙΖΑ), θεωρώντας λογικό να συγκρουστούν «δύο ομάδες, δύο ιδέες και δύο ηγεσίες» για την εξουσία.

Ο Ιγκλέσιας δεν κρύβει την ανομολόγητη πρόθεσή του να μετατρέψει το Podemos σε ένα αρχηγικό, λαϊκίστικο κόμμα, που θα συνεχίσει να δίνει έμφαση στις κοινωνικές κινητοποιήσεις για την καταπολέμηση της φτώχειας, την αποτροπή των εξώσεων και την αναδιανομή – μολονότι έβαλε οριστικά στο ράφι τις εξαγγελίες για διαγραφές χρέους και κρατικοποίηση των τραπεζών. (Αξίζει πάντως να σημειωθεί ότι με αφορμή την πρόσφατη καταδίκη δύο τραπεζιτών για το σκάνδαλο της Bankia οι Podemos ζήτησαν τη σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής στη Βουλή για το «τραπεζικό Μνημόνιο» 40 δισ. της Ισπανίας του 2011, η οποία απορρίφθηκε από την κυβερνητική πλειοψηφία.)

Ο 33χρονος Ερεχόν από την πλευρά του θέλει ένα κόμμα των μελών και όχι του αρχηγού. Υπερασπίζεται μια πιο «οριζόντια» πολιτική γραμμή που θα προσελκύσει τους σοσιαλιστές ψηφοφόρους, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι «δεν χρειάζεται να κλειστούμε στα αριστερά της πολιτικής σκακιέρας». Ρυθμιστής της μονομαχίας θα είναι η μικρή «αντικαπιταλιστική» τάση που συμφωνεί με τον Ερεχόν στο θέμα της αποκέντρωσης της εξουσίας και με τον Ιγκλέσιας στη συνέχιση της κινηματικής δράσης.

Η υποψηφιότητά του Σάντσες διχάζει τους Σοσιαλιστές

«Δεν είμαι ο ίδιος με τρία χρόνια πριν. Τώρα διαθέτω μεγαλύτερη εμπειρία και είμαι πιο πρόθυμος από ποτέ», τόνισε στο μεταξύ ο 44χρονος Πέδρο Σάντσες, δηλώνοντας αιφνιδιαστικά παρών στο συνέδριο για την εκλογή νέου αρχηγού, που θα γίνει τον Μάιο. Τον Οκτώβριο ο Σάντσες ανατράπηκε από τη δεξιά πτέρυγα του PSOE, που επέλεξε να δώσει ψήφο ανοχής στον Ραχόι για να μη μπει η χώρα σε τρίτη χρονιά ακυβερνησίας.

Δεκάδες βουλευτές διαφώνησαν και διαγράφηκαν, ενώ το PSOE παραμένει έκτοτε ακέφαλο, χωρίς αυτό να το εμποδίζει να ψηφίζει τα κυβερνητικά νομοσχέδια στη Βουλή – όπως έγινε προ ημερών με το «επίδομα ενεργειακής φτώχειας» σε περίπου 3 εκατομμύρια Ισπανούς και το νομοσχέδιο που διευκολύνει την ένταξη των νέων ανέργων σε ευρωπαϊκά προγράμματα απασχόλησης (σημειωτέον ότι παρά την υποχώρησή της στο 18,5%, η ανεργία στην Ισπανία παραμένει δεύτερη υψηλότερη στην Ευρώπη μετά της Ελλάδας).

Ναι μεν ο «αριστερός» Σάντσες αναμένεται να ηττηθεί από την περιφερειάρχη Ανδαλουσίας Σουσάνα Ντίαζ και τον πρόεδρο της Βουλής Πάτσι Λόπες, πλην όμως είναι ικανός να διχάσει το PSOE, όπως έκανε με τους Γάλλους Σοσιαλιστές ο Μπενουά Αμόν, φέρνοντας ένα μέρος της βάσης τους κοντύτερα στο Podemos.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΔΑΤΟΣ

 [email protected]

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου