Σκλήρυνση κατά πλάκας, ψωρίαση, διαβήτης 2, ρευματοειδής αρθρίτιδα, κοιλιοκάκη και φυσικά οι θυρεοειδίτιδες είναι μερικά από τα νοσήματα, που έχουν ως σημείο αναφοράς τη διαταραχή του ανοσοποιητικού συστήματος και την έκφραση αυτής στο εκάστοτε όργανο στόχο.

Ας εξετάσουμε λοιπόν τη σχέση της διατροφής με τα αυτοάνοσα νοσήματα σκεφτόμενοι με απλή λογική… Είναι αυτονόητο ότι η ποιότητα των τροφίμων που καταναλώνονται παίζει καθοριστικό ρόλο στην εύρυθμη λειτουργία του αμυντικού συστήματος, με δεδομένο ότι μέσω αυτών παρέχονται όλα τα δομικά συστατικά που θα θωρακίσουν αποτελεσματικά τις ανοσοποιητικές λειτουργίες.

Για να καταλάβετε το πόσο σημαντική είναι η διατροφή για την εξέλιξη του ανθρώπινου αμυντικού συστήματος αρκεί να σκεφθείτε το εξής:

Όταν γεννιέται ένα παιδί είναι γνωστό ότι το ανοσοποιητικό του σύστημα βρίσκεται σε σημείο «μηδέν» και για το λόγο αυτό προφυλάσσεται σε ένα εντελώς προστατευμένο περιβάλλον. Η ανάπτυξη και ωρίμανση του ανοσοποιητικού του θα επέλθει, όπως είναι φυσικό, μέσα από την τροφή που καταναλώνει και που για τους πρώτους μήνες αποτελεί το μητρικό, ή το συνθετικό (εμπλουτισμένο σε θρεπτικές ουσίες) γάλα για τις μητέρες που δεν μπορούν να θηλάσουν τα παιδιά τους.

Και οι δύο τύποι γάλακτος, της αποκλειστικής δηλαδή μορφής τροφής για τα νεογέννητα βρέφη, είναι ανώτατης βιολογικής αξίας και προσφέρουν (κυρίως το μητρικό) μία πλειάδα θρεπτικών συστατικών που είναι αναγκαία για να λειτουργήσουν ως δομικά συστατικά στο σχηματισμό των ειδικών μηχανισμών άμυνας των παιδιών.

Αυτόν δηλαδή της τροφοδότησης του οργανισμού με τα απαραίτητα θρεπτικά συστατικά υψηλής βιολογικής αξίας που είναι αναγκαία για την ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος και την ευρύτερη προστασία της υγείας του παιδιού που μεγαλώνει.

Το ίδιο ακριβώς φαινόμενο συμβαίνει και σε όλα τα στάδια της ζωής του ανθρώπου. Η σωστή διατροφή σε κάθε περίπτωση και σε κάθε ηλικία συμβάλει στη θωράκιση του ανοσοποιητικού συστήματος, ενώ η λανθασμένη στην αποδιοργάνωσή του.

Επομένως, καταλαβαίνετε πόσο σημαντικό είναι όλοι οι άνθρωποι να ακολουθούν με συνέπεια μία ειδική «ανοσοπροστατευτική» διατροφή. Ταυτόχρονα όμως, αντιλαμβάνεστε και το χρέος που έχουν οι διάφορες ιατρικές ειδικότητες που εμπλέκονται με τα αυτόανοσα νοσήματα να εφιστούν την προσοχή του ασθενούς τους αναφορικά με την δέουσα προσοχή που πρέπει να επιδεικνύει στη διατροφή του και ως επακόλουθο να τον παραπέμπουν σε ειδικό διατροφολόγο προκειμένου να του διορθώσει και να βελτιώσει καθοριστικά τις διατροφικές του συνήθειες.

Αυτοάνοσα και Βιταμίνη D

Έχει πλέον αποδειχθεί ότι η ανεπάρκεια της βιταμίνης D επιφέρει σημαντικές επιπτώσεις στην επικράτηση των αυτοάνοσων ασθενειών. Πιο συγκεκριμένα, σημαντικές συσχετίσεις έχουν παρουσιαστεί για τη Σκλήρυνση Κατά Πλάκας, τη θυρεοειδίτιδα Hashimoto, τη ψωρίαση, την κοιλιοκάκη, τη νόσο Crohn, τη ρευματοειδή αρθρίτιδα και το σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1.

Όχι μόνο η επίπτωση, αλλά και οι εξάρσεις (ώσεις) των αυτοάνοσων νοσημάτων (π.χ. της σκλήρυνσης κατά πλάκας, της ρευματοειδούς αρθρίτιδας, της ινομυαλγίας του συστηματικού ερυθηματώδους λύκου κλπ.) εντείνονται όταν τα επίπεδα της βιταμίνης D στο αίμα είναι χαμηλά.

*Από τον Δημήτρη Γρηγοράκη
Κλινικό Διαιτολόγο- Διατροφολόγος,PhD • Επιστημονικό Διευθυντή ΛΟΓΩ ΔΙΑΤΡΟΦΗΣ