Άννα Παναγιωταρέα

Πού πας, καημένε Καραμήτρο...

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, δηλώνοντας «παίρνω το ρίσκο», επέλεξε τη σταθερότητα. Αλλωστε, είναι αμέτρητες φορές που είχε δηλώσει ότι θα ολοκληρώσει την τετραετία, όπως ορίζει το Σύνταγμα. Φυσικά ο Τσίπρας, προπετής και λαϊκιστής, έκανε δηλώσεις που τον εκθέτουν: Ηταν βέβαιος ότι ο Μητσοτάκης θα πάει σε εκλογές. Αλλά πιο βέβαιος ότι αυτός θα είναι ο νικητής, ανακαλώντας το γνωστό ανέκδοτο: «Πού πας, καημένε Καραμήτρο»… προφανώς για να μας διασκεδάσει. Φαίνεται να μην έχει ολοκληρωμένη εικόνα τι γίνεται γύρω του, αλλά ούτε και εικόνα από τις μετρήσεις..

Σωτήρες ημών «των αναξιοπαθούντων»

Η αποφράς επέτειος της 5ης Ιουλίου θα διδάσκεται ως μελέτη περίπτωσης, όχι μόνον στα τμήματα της σύγχρονης Πολιτικής Ιστορίας αλλά και σε εκείνα των Πολιτικών Επιστημών. Επειδή αυτή ήταν η ultima επιχείρηση Τσίπρα για την επιστροφή Ελλάδας στη δεκαετία του 1960!.

Τι να ξεχάσουμε;

Αναρωτήθηκε στην ομιλία του, στη Βουλή, ο Τσίπρας γιατί θυμόμαστε το παρελθόν, ενώ αυτός μιλά για το παρόν και το μέλλον. Θα έπρεπε, κατά τη γνώμη του, να είχαμε ξεχάσει τις πιο τρομακτικές μέρες, από Μεταπολιτεύσεως, που έζησε η Ελλάδα..

Πίσω από την κουρτίνα...

Υπάρχουν δύο γνωμικά που ο Αλεξης Τσίπρας, αν και συχνά-πυκνά θυμάται την καταγωγή του από ένα χωριό της Αρτας, ουσιαστικά αγνοεί το νόημά τους, παρόλο που τα βρίσκει συνεχώς μπροστά του..

Μονόδρομος...

Πόσο πιο ξεκάθαρα, πιο ευανάγνωστα, πρέπει να πει ο πρωθυπουργός ότι οι εκλογές θα γίνουν στο χρόνο που ορίζει το Σύνταγμα; Είναι δικαίωμά του να προκηρύξει τις εκλογές, αν εκείνος κρίνει ότι αυτό απαιτεί το εθνικό συμφέρον της χώρας αλλά, βλέπετε, τουλάχιστον, από Μεταπολιτεύσεως και εντεύθεν, οι εκλογές γίνονταν με γνώμονα την προσφορότερη συγκυρία για το κόμμα που ασκούσε τη διακυβέρνηση. .

Κυβερνητικές επιλογές με ...απόδοση δικαιοσύνης

Η επιλογή των δικαστών Ισίδωρου Ντογιάκου και Ευαγγελίας Νίκα για τη θέση του νέου εισαγγελέα του Αρειου Πάγου και αντιστοίχως του προέδρου του Συμβουλίου Επικρατείας θεωρήθηκε ως απόφαση της κυβέρνησης να διατηρηθεί ηρεμία στην ομαλή λειτουργία της Δικαιοσύνης..

Μα, εντελώς τυφλή;

Δεν θα μάθουμε ποτέ ποιος ήταν εκείνος ή με εντολή τίνος ενεπλάκησαν οι δέκα πολιτικοί αντίπαλοι του Τσίπρα στο «μεγαλύτερο σκάνδαλο από της συστάσεως του ελληνικού κράτους»; Δεν θα μάθουμε ποτέ πώς έφτασε ο Παπαγγελόπουλος και η Τουλουπάκη να ενοχοποιήσουν δέκα πολιτικούς αντιπάλους της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ; Δεν έχουν το δικαίωμα και οι δέκα πολιτικοί που καθυβρίστηκαν, απειλήθηκαν οι οικογένειές τους, καταγγέλθηκαν, να μάθουν με ποια στοιχεία στήθηκαν οι δέκα κάλπες στη Βουλή, ό,τι πιο ανέντιμο και απεχθές έχει συμβεί από Μεταπολιτεύσεως ως σήμερα στην πολιτική ζωή της χώρας..

Κόρακες...

Το βούλευμα απαλλαγής των πολιτικών και δικαστικών πρωταγωνιστών της σκευωρίας Νοβάρτις εναντίον των δέκα εξεχόντων πολιτικών αντιπάλων του Τσίπρα επανέφερε στην καθημερινότητά μας την παλαιά, διάχυτη αντίληψη «κόρακας, κοράκου μάτι δεν βγάζει»..

Πότε χαίρεται ο λύκος;

Δεν έχουμε φαίνεται θέματα επείγοντα και πιεστικά, ώστε οι βουλευτές όλων των κομμάτων να ασχολούνται με το αν θα προκηρύξει ο πρωθυπουργός εκλογές και μάλιστα, μετά βεβαιότητος, τη 18η Σεπτεμβρίου. Αντιλαμβανόμαστε την αγωνία της επανεκλογής τους, αλλά ας μην απέχουν και της πραγματικότητας. Μπορεί να λέμε «αν ήμουν εγώ σαράντα μέρες πρωθυπουργός, θα άλλαζα τον εκλογικό νόμο, θα έδιωχνα όσους δημόσιους υπαλλήλους δεν εξυπηρετούν τους πολίτες, κι όσους δεν κάνουν για υπουργοί». Αλλά δεν κάνουμε όλοι για όλες τις δουλειές. Οπότε, ας αναγνωρίσουμε δύο πράγματα:.

Η Πλάκα δεν είναι της... πλάκας

Δεν κοιμάται κανείς στην Πλάκα, από τότε που ζέσταναν κι έγιναν ανέφελες οι νύχτες. Η έντονη μουσική αλλά και οι ρόδες από τα καροτσάκια των τουριστών πάνε κι έρχονται. Δεν υπάρχει -χωρίς υπερβολή- υπόγειο ή γκαρσονιέρα ή δήθεν αποκαταστημένο νεοκλασικό που να μην είναι σε βραχεία μίσθωση. .