Ο βασικός λόγος για τον οποίο ο Α. Τσίπρας δεν θέλει μακράς διάρκειας προεκλογική συζήτηση είναι γιατί δεν έχει «υλικό» για μία «μεγάλη συζήτηση». Δεν έχει πρόγραμμα, δεν έχει ρεαλιστική πρόταση για τη διακυβέρνηση της χώρας, δεν έχει σχέδιο για την αλλαγή του κράτους και δεν έχει την άνεση του σύντομου χρόνου για να ξεμπερδέψει με το ηττημένο παρελθόν του. Ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως έχει αποδειχθεί τα 4 τελευταία χρόνια, δεν αντέχει σε προγραμματική σύγκρουση, ούτε σε παρατεταμένη σύγκρουση επιχειρημάτων ή συγκρίσεων των πεπραγμένων των δύο τελευταίων κυβερνήσεων.

Αντιθέτως, ο Κ. Μητσοτάκης, ξέροντας ότι θα υπάρξει σύγκριση των πεπραγμένων και των σχεδίων για το μέλλον της χώρας, επιδιώκει μία εκτενή και αναλυτική συζήτηση εφ’ όλης της ύλης. Η τραγωδία των Τεμπών, όπως και η τραγωδία στο Μάτι, δεν ήρθαν για να φύγουν. Εγιναν για να μείνουν. Ασφαλώς θα αποτελέσει σημαντική παράμετρο των εκλογών της 21ης Μαΐου, αλλά δεν μπορεί να είναι το αποκλειστικό κριτήριο για τη διαμόρφωση του εκλογικού αποτελέσματος. Οι εκλογές δεν θα είναι μονοθεματικές, όπως επιθυμεί, π.χ., η Κουμουνδούρου.

Και δεν θα είναι, γιατί ναι μεν ο πόνος, το πένθος και η οργή σκέπασαν όλη την κοινωνία. Οχι μόνο εκείνους που προσπάθησαν να επιδοθούν σε ψηφοθηρία επί πτωμάτων. Αλλά και γιατί τα μεγάλα προβλήματα της κοινωνίας δεν εξαφανίστηκαν με τη μεγάλη τραγωδία. Επομένως, η οικονομία, η ακρίβεια, η ανάπτυξη, τα εθνικά θέματα, η αλλαγή του κράτους, η βελτίωση του βιοτικού επιπέδου, η εξασφάλιση καλύτερων νοσοκομείων και σχολείων χωρίς ελλείψεις, η ταχύτερη απόδοση Δικαιοσύνης και η ενίσχυση του γεωπολιτικού ρόλου της χώρας θα εξακολουθήσουν να είναι σημαντικά κριτήρια για την ψήφο των πολιτών μίας χώρας, η οποία, όσο κι αν προόδευσε τα τελευταία 4 χρόνια, δεν παύει να είναι μία ταλαιπωρημένη κοινωνία από τη δεκαετία των Μνημονίων, αλλά και από τα αλλεπάλληλα κύματα εξωγενών κρίσεων που ακολούθησαν.

Ο σκεπτόμενος πολίτης ασφαλώς θα τα ζυγίσει όλα. Με πιο καθαρό μυαλό και χωρίς να χρειαστεί να θάψει τα συναισθήματά του. Ο χρόνος βοηθά. Οσο κι αν οι καιροί είναι «περίεργοι» και ταραγμένοι. Το πρωί της 1ης Μαρτίου ξημέρωσε φέρνοντας μαζί με την τραγωδία κι ένα νέο πολιτικό τοπίο. Οπως έδειξαν και τα δύο κύματα των πρώτων δημοσκοπήσεων, δεν ήρθαν τα πάνω κάτω. Η φθορά άγγιξε περισσότερο την κυβέρνηση, όπως ήταν λογικό και αναμενόμενο. Αλλά κατέταξε τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ στα «συστημικά κόμματα». Ο ουρανός σκοτείνιασε και η σκέψη θόλωσε. Αλλά η ζωή δεν σταμάτησε, ούτε σταματά. Εχει χθες, έχει σήμερα, έχει αύριο για καθέναν και καθεμία. Εχει, όμως, και παιδιά, όπως και τον κόσμο στον οποίο θα ζήσουν.

Ισως οι πιο κρίσιμες εκλογές των τελευταίων δεκαετιών είναι μία δύσκολη εξίσωση. Αλλά με γνωστούς τούς «αγνώστους». Και όπως η φύση απεχθάνεται τα κενά, έτσι και μία ταλαιπωρημένη κοινωνία απεχθάνεται την αβεβαιότητα και την αστάθεια. Το παιχνίδι μόλις άρχισε. Και η σχετικά μακρά προεκλογική περίοδος θα είναι βασανιστική για όσους δεν έχουν να πουν πολλά.

ΑΙΧΜΗ

ΠΟΣΑ ΑΠΙΔΙΑ ΠΙΑΝΕΙ Ο ΣΑΚΟΣ ΤΟΥ;

Με το που άκουσε την ημερομηνία των εκλογών, ο Α. Τσίπρας άρχισε τις εξυπνάδες και την εκ του ασφαλούς γαλαντομία. Το πρώτο που έκανε ήταν να «προκαλέσει» τον Κ. Μητσοτάκη σε ντιμπέιτ. Νομίζοντας ότι έτσι δείχνει υπεροχή. Προφανώς, όπως δεν κατάλαβε ότι το γαλλικό περιοδικό «Le Point» τον χλεύαζε και δεν τον θεωρούσε μεταρρυθμιστή, δεν έχει σκεφτεί και τι μπορεί να γίνει, αν βρεθεί ενώπιος ενωπίω με τον Κ. Μητσοτάκη σε ένα ντιμπέιτ. Η ατάκα του πρώην χαρισματικού όμως φούσκωσε τα στήθη της «παρέας» του, όπως προχθές, που έκαναν like στην ατυχή ανάρτησή του…

Το δεύτερο που έκανε ήταν να φανεί μεγαλόθυμος λέγοντας ότι ακόμα κι αν έπαιρνε αυτοδυναμία, θα προτιμούσε το σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας! Δηλαδή ήταν σαν να έλεγε ότι αν ήταν ο Μπιλ Γκέιτς θα έκανε περισσότερες αγαθοεργίες απ’ όσες ο Μπιλ. Θα μπορούσε όμως ποτέ ο Α. Τσίπρας να ήταν ο Μπιλ Γκέιτς; Θα μπορούσε, όσο ακριβώς μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να πάρει αυτοδυναμία…

Δεν απέφυγε όμως και τη μεγαλοπρεπή γκάφα, στην προσπάθειά του να σκανδαλολογήσει. Παρότι ο ΣΥΡΙΖΑ απέχει από τις ψηφοφορίες στη Βουλή, κατέθεσε τροπολογία. Πάει καλά θα πει κανείς. Η τροπολογία του όμως (ζητά τη συμπλήρωση του «πόθεν έσχες») κατατέθηκε σε νόμο που έχει… καταργηθεί! Δηλαδή κατέθεσαν τροπολογία στο ν. 3213/2003, ο οποίος έχει καταργηθεί με την ψήφιση του ν. 5026/2023! Και το ακόμα πιο ωραίο είναι ότι ο νέος νόμος συμπεριλαμβάνει ό,τι ζητά ο ΣΥΡΙΖΑ με την τροπολογία του… Αν ο Α. Τσίπρας συνεχίσει να βαδίζει στον γνωστό δρόμο, εξυπνάδες-τζάμπα παροχές-σκανδαλολογία και γκάφες από άγνοια, δεν είναι δύσκολο να εκτιμήσει κανείς πόσα απίδια θα πιάσει ο εκλογικός σάκος του.

Μπούμερανγκ

Μέχρι και στελέχη της Κουμουνδούρου βρήκαν άστοχη τη δήλωση του Α. Τσίπρα περί νέας «αποστασίας». Και δεν το έκρυβαν χθες στις κατ’ ιδίαν συνομιλίες τους. Οχι τόσο από εκτίμηση στο πρόσωπο του Κ. Μητσοτάκη, αλλά επειδή είναι γνώστες της ρήσης «δεν μιλάνε για σχοινί στο σπίτι του κρεμασμένου». Και θυμούνται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ -μετά τη ρήξη με τον Π. Καμμένο για τη Συμφωνία των Πρεσπών-, τους τελευταίους μήνες της κυβερνητικής θητείας του, το 2019, τους πέρασε με «αποστάτες»: 4 βουλευτές που πήρε από τους ΑΝ.ΕΛ., την κ. Μεγαλοοικονόμου, που την πήρε από τον κ. Λεβέντη, την κ. Παπακώστα, που την πήρε από τη Ν.Δ., τον κ. Δανέλλη, που τον πήρε από το Ποτάμι, και τον κ. Θεοχαρόπουλο, που τον πήρε από το ΚΙΝ.ΑΛ. μέσω της ΔΗΜ.ΑΡ. Ούτε λίγο ούτε πολύ, 8 βουλευτές, με τον Π. Καμμένο να φωνάζει τότε για «εξαγορά»…

ΑΠΟΡΙΕΣ -1

Μήπως πρέπει να συμμετάσχει στις έρευνες για το κύκλωμα των Πακιστανών τρομοκρατών και ο κ. Μπαλαούρας, που μιλάει καλά πακιστανικά;

ΑΠΟΡΙΕΣ -2

Ο «λογαριασμός που δεν βγαίνει», για τον οποίο μίλησε ο Α. Τσίπρας, είναι ο λογαριασμός της «προοδευτικής κυβέρνησης»;

ΑΠΟΡΙΕΣ -3

Ποιο κορυφαίο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, που προέρχεται από το βαθύ ΠΑΣΟΚ, έχει ανησυχίες τις τελευταίες μέρες για ένα σπίτι που έχει σε Κυκλαδονήσι;