Το φετινό καλοκαίρι ο Βορειοδυτικός Καναδάς κατακάηκε από τις δασικές πυρκαγιές, αλλά δεν είναι αυτός ο κύριος λόγος που ο «ωραίος» πρωθυπουργός, Τζάστιν Τριντό, έχει πάρει την κατιούσα. Απλώς πέφτει κι αυτός θύμα του αναπόδραστου νόμου των εκλογικών κύκλων και της φθοράς που συνοδεύει κάθε πρωθυπουργό. Ιδίως όταν αθετεί βασικές του εξαγγελίες.

Γόνος πολιτικής οικογένειας με προοδευτική ιδεολογία -συγκεκριμένα του πρώην πρωθυπουργού, Πιέρ Τριντό, μιας καναδικής εκδοχής του Μιτεράν και του Ανδρέα Παπανδρέου-, ο Τζάστιν Τριντό ευτύχησε να γίνει πρωθυπουργός στα 43, την ίδια χρονιά με τον Αλέξη Τσίπρα (2015). Τότε οι «New York Times» έπεφταν στα πόδια του χαρακτηρίζοντάς τον «δεύτερο Τζον Κένεντι και νέο ηθικό ηγέτη του ελεύθερου κόσμου». (Ο Ομπάμα έφευγε και ο Τραμπ ερχόταν.)

Ομως, ο χρόνος δεν αποδείχθηκε σύμμαχος του «ωραίου Τζάστιν» και η εξουσία συνέτεινε στην απομάγευσή του. Αν και πολέμιος της κλιματικής αλλαγής, ενέκρινε έναν πετρελαιαγωγό 4,5 δισ. δολαρίων. Απογοήτευσε το προοδευτικό ακροατήριό του λόγω της ταύτισης με τις ΗΠΑ σε θέματα Μέσης Ανατολής και Λατινικής Αμερικής. Τέλος, αντί να συμβάλει στη μείωση των κοινωνικών ανισοτήτων, το χάσμα πλούσιων-φτωχών διευρύνθηκε επί των ημερών του και οι παρεμβάσεις του περιορίστηκαν σε παρακάλια προς τους CEO μεγάλων διατροφικών αλυσίδων να ρίξουν λίγο τις τιμές, θυσιάζοντας ένα κλάσμα των υπερκερδών τους.

Το κακό για τους Καναδούς είναι ότι ο Συντηρητικός αντίπαλος του Τριντό στις εκλογές, Πιέρ Πουαλιέβρ, είναι ένα κακέκτυπο του Τραμπ, που κόπτεται μεν για το «λαό», αλλά έχει πρώτη προτεραιότητα τις ιδιωτικοποιήσεις. «Δύσμοιρε Καναδά», αναφώνησε ως εκ τούτου ο γνωστός στη χώρα συγγραφέας, σχολιαστής και καθηγητής δημοσιογραφίας, Αντριου Μιτροβίκα.