Κάτι τέτοιο υπαινίσσεται ο ανώτερος σύμβουλος του Atlantic Council στην Ουάσιγκτον, Χάρλαν Ούλμαν, στην τελευταία του ανάλυση στην ιστοσελίδα Hill (όπου Hill o λόφος του Καπιτωλίου). Κατά τον Ούλμαν, αυτή τη στιγμή η Τουρκία μπορεί να έχει αποκτήσει μεγαλύτερη γεωστρατηγική αξία από τις ΗΠΑ, τη Ρωσία και την Κίνα λόγω της γεωγραφικής της θέσης και του ουκρανικού πολέμου.

Πίσω από την άρνηση του Ερντογάν να μπουν η Φινλανδία και η Σουηδία στο ΝΑΤΟ βρίσκεται ο Ρώσος πρόεδρος, που θα κάνει το παν ώστε να πείσει τον Τούρκο να κρατήσει αντίσταση. Εμείς να προσθέσουμε ότι η Τουρκία είναι τόσο πολύτιμη για τους Ρώσους ώστε να της χαρίζουν ένα λαχταριστό κομμάτι της Βόρειας Συρίας, με τον Λαβρόφ να δίνει το ΟΚ στην τουρκική επιχείρηση δημιουργίας ζώνης ασφαλείας 30 χιλιομέτρων εντός του συριακού εδάφους.

Αν του αρέσει του Ασαντ, έχει καλώς. Αν δεν του αρέσει, ξίδι. Κάτι τέτοιο ισοδυναμεί με επέκταση της τουρκικής επικράτειας, η οποία ήδη αυγαταίνει στην Αμμόχωστο, στο ελληνικό FIR του Αιγαίου και Κύριος οίδε πού ακόμη, αν δεν βρεθεί κάποιος να σταματήσει τους Τούρκους.

Κι όταν λέμε Τούρκους δεν εννοούμε μόνο τον Ερντογάν, αλλά και τον Κιλιτσντάρογλου, την Ακσενέρ και την πλειονότητα της αντιπολίτευσης, που όσο πλησιάζουν οι κάλπες μέμφονται τον «σουλτάνο» επειδή δεν έχει καταπιεί ακόμη τα ελληνικά νησιά.

Οι κάλπες θα περάσουν, αλλά οι ψηφοφόροι θα περιμένουν τα «ταξίματα». Εκείνος, πάντως, που θα φρενάρει τους Τούρκους δεν θα είναι ο Μπλίνκεν. Αποδοκίμασε μεν την επιδρομή στη Συρία, αλλά δεν θα κάνει τίποτα για να την εμποδίσει. Για να επιστρέψουμε στον Ούλμαν, η Τουρκία κρατάει και τα κλειδιά της παγκόσμιας επισιτιστικής ασφάλειας, έχοντας τη δυνατότητα να θέσει όρους στη διέλευση πλοίων με ουκρανικά σιτηρά από τον Βόσπορο, ακόμη κι αν συμφωνούσε ο Πούτιν.