Ο «διάσημος διασώστης» με τις πολυδαίδαλες σχέσεις με διάφορες σκοτεινές ΜΚΟ δεν χάνει ευκαιρία να στηρίζει έναν από τους βασικούς πυλώνες της τουρκικής προπαγάνδας εναντίον της Ελλάδας: «Το Γιουνανιστάν παραβιάζει το Διεθνές Δίκαιο κάνοντας push backs και δολοφονώντας μετανάστες». Πώς θα έχανε τη μοναδική ευκαιρία-πρόσκληση πάσα του Στ. Κούλογλου να υποστηρίξει ενώπιον επιτροπής του Ευρωκοινοβουλίου ότι το ελληνικό Λιμενικό… «πετάει ανθρώπους στη θάλασσα» και ότι η Ελλάδα μαζί με την Ιταλία και τη Μάλτα συμμετέχουν σε… «εγκληματικό δίκτυο»; Τα άκουσε ο Σουλτάνος κι αγαλλίασε η ψυχή του.

Αυτός ο άκρως αμφιλεγόμενος ακτιβιστής, που πουλάει «ανθρωπισμό με το κιλό», όπως φαίνεται, τη δουλειά του κάνει. Ομως, ο Στ. Κούλογλου, που τον προσκάλεσε και τον κοιτούσε με θαυμασμό και άφωνος να βρίζει σκαιά τη χώρα του, ποια δουλειά κάνει; Χρειάστηκαν 2-3 μέρες όχι για να αποδοκιμάσει, έστω εκ των υστέρων, το ανθελληνικό παραλήρημα του «διασώστη», αλλά για να μιλήσει απλώς για κάποιες… «φραστικές υπερβολές». Οχι να αποδοκιμάσει ευθέως την τερατολογία του Ιάσονα. Στο μεταξύ, ο ΣΥΡΙΖΑ απέφυγε να πάρει καθαρή θέση για τις ύβρεις εναντίον των γυναικών και των ανδρών του Λ.Σ. που κατηγορήθηκαν ευθέως για δολοφονίες και της χώρας (μας)-μέλος «εγκληματικού δικτύου». Αντιθέτως, επιφανή στελέχη του, όπως οι Ν. Ηλιόπουλος, Π. Σκουρλέτης, Χρ. Σπίρτζης, Μ. Χατζηγιαννάκης και Γ. Μπουρνούς, δεν είχαν το παραμικρό πρόβλημα να τον υποστηρίξουν και να τον αντιμετωπίσουν περίπου ως «ήρωα». Αυτοί τι δουλειά κάνουν;

Ο Ιάσονας, ο οποίος παρ’ ολίγον να βραβευτεί από την ΠτΔ (κάποια στιγμή δεν πρέπει να αποσαφηνιστεί πλήρως ποιος είχε τη φαεινή ιδέα;), είναι φανερό ποια δουλειά κάνει. Και επειδή με τη σοβαρή αντιμετώπιση του μεταναστευτικού έχουν πέσει οι δουλειές της άλλοτε μεγάλης μπίζνας των διακινητών και των ΜΚΟ, προφανώς διαμαρτύρεται έντονα για τα κεσάτια που περνά ο «κλάδος». Ο ΣΥΡΙΖΑ όμως, ως αξιωματική αντιπολίτευση στην ελληνική Βουλή, ποια ακριβώς δουλειά κάνει; Και μάλιστα την περίοδο που ο τουρκικός αναθεωρητισμός και η έξαλλη ανθελληνική προπαγάνδα του Ερντογάν έχουν ξεπεράσει κάθε όριο; Δίνει κάποια μάχη ιδεών; Η μεταναστευτική πολιτική του υπήρξε μια τραγωδία που αποδοκιμάστηκε παταγωδώς το 2019. Το «υπάρχουν σύνορα στη θάλασσα;», το «λιάζονται και εξαφανίζονται», τα λασπόνερα της Ειδομένης, το κολαστήριο της Μόριας και οι «στενοί δεσμοί» με τις ΜΚΟ των διακινητών καταδικάστηκαν αμετάκλητα από τον ελληνικό λαό. Συνεχίζει, απλώς, να πουλάει «fake ανθρωπισμό» και ανούσιο δικαιωματισμό σε μια μικρή μειοψηφία της κοινωνίας; Κακό το κεφαλιού του. Ολοι ξέρουν πια.

ΤΟ αντικυβερνητικό μένος του ΣΥΡΙΖΑ και η τυφλή πολιτική του τον παρασύρουν σε ολέθρια λάθη. Η ελληνική κοινωνία, ευτυχώς, είναι ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένη απέναντι στον τουρκικό αναθεωρητισμό και συσπειρώνεται γύρω από μια κυβέρνηση, η οποία εκπέμπει ταυτοχρόνως μηνύματα σοβαρότητας, ψυχραιμίας, αλλά και αποφασιστικότητας. Ο Ιάσονας και η πολιτική κάλυψή του από τον ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα απ’ αυτά τα ολέθρια λάθη. Και μάλιστα σχετικά κοντά στις εκλογές.

ΑΙΧΜΗ

Γ.Γ. ΤΟΥ ΝΑΤΟ Ή FAN ΤΟΥΡΚΙΑΣ;

Ασφαλώς σε συνθήκες πολέμου και συνταρακτικών αλλαγών απαιτούνται λεπτοί χειρισμοί, προκειμένου να σφυραλατηθεί η ενότητα της Δύσης και του ΝΑΤΟ απέναντι στον σχιζοφρενικό αναθεωρητισμό του Πούτιν. Δεν είναι «λεπτός», όμως, ο χειρισμός του Γ. Στόλτενμπεργκ και σίγουρα δεν αρμόζει σε γ.γ. του ΝΑΤΟ, την ώρα που η Τουρκία βάζει βέτο στην ένταξη της Σουηδίας και της Φιλανδίας στη Συμμαχία και καθιστά διάτρητες σχεδόν όλες της κυρώσεις της Δύσης απέναντι στον άφρονα εισβολέα στην Ουκρανία. Δεν είναι καν «χειρισμός» το να λέει μέσα σε αυτές τις συνθήκες που έχουν προκαλέσει παγκόσμια κρίση ότι είναι «αποδεκτές οι ανησυχίες της Τουρκίας για την ένταξη Σουηδίας και Φιλανδίας στο ΝΑΤΟ». Ή ότι «κανένας άλλος νατοϊκός σύμμαχος δεν έχει υποφέρει περισσότερο από τρομοκρατικές επιθέσεις από την Τουρκία»! Αλήθεια; Η τρομοκρατική επίθεση της Τουρκίας στην Κύπρο, η οποία εξελίχθηκε σε κατοχή, τι είναι; Προφανώς ανάξια λόγου για τον Νορβηγό πολιτικό, ο οποίος είναι και ο 13ος γ.γ. του ΝΑΤΟ. Ο κ. Στόλτενμπεργκ, που διετέλεσε πρωθυπουργός της Νορβηγίας τις περιόδους 2000-2001 και 2005-2013, δεν έχει κρύψει ποτέ τα φιλοτουρκικά αισθήματά του. Ενώ έχει ανυψώσει σε άλλα επίπεδα τον ισαποστακισμό όταν υπάρχει κατάφωρη παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου από την Τουρκία και διαφωνία μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Φταίει ο στρεβλός «διεθνισμός» του, που διαμορφώθηκε όταν ως νεαρός μαρξιστής-λενινιστής πετούσε πέτρες στην αμερικανική πρεσβεία την ώρα που τελείωνε ο πόλεμος στο Βιετνάμ; Απειροι ήταν όσοι, δικαίως, εναντιώθηκαν στον πόλεμο στο Βιετνάμ. Φταίει ότι παραμένει προσκολλημένος στην παλιά νατοϊκή αντίληψη για το ρόλο της Τουρκίας; Ποιος ξέρει. Αυτό, όμως, που καταλαβαίνουν όλοι είναι ότι με τέτοια μονομερή και προκλητική στάση ούτε η Δύση ούτε το ΝΑΤΟ μπορούν να παραμείνουν ενωμένοι. Κάνοντας τα στραβά μάτια στον τουρκικό αναθεωρητισμό ναρκοθετεί τον πυρήνα του ΝΑΤΟ και της Δύσης. Ευτυχώς, όμως, η θητεία του τελειώνει σύντομα.

ΑΜΒΕR ALERT…

Οταν ανακοινώθηκαν ως αναπληρωτές εκπρόσωποι Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, παρουσιάστηκε ως κάτι καινοτόμο, που σηματοδοτούσε την ανανέωση και τη διεύρυνση. Ο λόγος για τον Αλ. Νικολαΐδη, που προερχόταν από τον ΣΥΡΙΖΑ, την Τάνια Καραγιάννη, προερχόμενη από το ΠΑΣΟΚ, και τον Στ. Καλπάκη, προερχόμενο από τη ΔΗΜ.ΑΡ. Εδώ και μήνες, όμως, οι αναπληρωτές είναι κυριολεκτικά εξαφανισμένοι-παραμερισμένοι. Αφήνοντας όλο το επικοινωνιακό πεδίο στον φανατικό και ακραίο Ν. Ηλιόπουλο. Η εξαφάνισή τους συνιστά άραγε ομολογία κι άλλων αποτυχημένων επιλογών; Είναι επιβεβαίωση του Ευ. Τσακαλώτου ότι ο Α. Τσίπρας έχει πρόβλημα με την επιλογή των συνεργατών του; Ή ο Ν. Ηλιόπουλος είναι ο μόνος που μπορεί να εκφράσει τη γραμμή του «νέου ΣΥΡΙΖΑ»; Μόνο η «σταθερή παρέα» του έβδομου ορόφου της Κουμουνδούρου ξέρει την απάντηση. Η οποία όμως, όπως ακούγεται, δεν είναι σίγουρο ότι θα διατηρήσει και τον Κάζα ντι Παπέλ-Ν. Ηλιόπουλο στη θέση του. Απόλυτη επίγνωση…

Η μεγάλη διαφορά στο υπ. Προστασίας του Πολίτη

Εντονη και σαφής έχει γίνει η μεγάλη διαφορά στην αποτελεσματικότητα του ΥΠΠΟ από τη στιγμή που ο Μ. Χρυσοχοΐδης παρέδωσε τη σκυτάλη στον Τ. Θεοδωρικάκο. Μπορεί οι περσινές καταστροφικές πυρκαγιές να ήταν η τελική αφορμή για την αντικατάσταση του Μ. Χρυσοχοΐδη, όμως στο Μ. Μαξίμου ήξεραν ότι ο τομέας της ασφάλειας ήταν αυτός στον οποίο η κυβέρνηση ήταν ανακόλουθη με τις προεκλογικές δεσμεύσεις της. Πέραν κάποιων κινήσεων εντυπωσιασμού στα Εξάρχεια, ο τέως υπουργός είχε να επιδείξει μικρό έργο. Με την τοποθέτηση του Τ. Θεοδωρικάκου στην Κατεχάκη άρχισαν να «τρέχουν» πολλά «κολλημένα» προγράμματα. Η ΕΛ.ΑΣ. βγήκε στους δρόμους, αναβαθμίστηκε η εκπαίδευση των αστυνομικών, τέθηκε σε εφαρμογή η διάταξη να μην κλείνουν οι δρόμοι λόγω λίγων διαδηλωτών, εξιχνιάστηκε γρήγορα σειρά σημαντικών υποθέσεων, τελείωσαν πολυετείς καταλήψεις σε σχολές και μειώθηκε η εγκληματικότητα. Και το σημαντικότερο, προχώρησε η λεγόμενη «πανεπιστημιακή αστυνομία», η οποία είναι έτοιμη να διασφαλίσει την τάξη και την ασφάλεια απέναντι στους επαγγελματίες μπαχαλάκηδες των ΑΕΙ. Επί Χρυσοχοΐδη ήταν κάτι σαν το γεφύρι της Αρτας. Επί Θεοδωρικάκου είναι γεγονός.