ΧΘΕΣ, ο αρχηγός των Εργατικών σφυροκόπησε τον Βρετανό πρωθυπουργό στο Kοινοβούλιο, ενώ συντριπτική πλειοψηφία των πολιτικών, αλλά και των ΜΜΕ τον… καταχέριασαν, θεωρώντας αυτονόητη και επιβεβλημένη την απάντηση του Ελληνα ομολόγου του.
ΥΠΗΡΞΑΝ, όπως ήταν αναμενόμενο, και κάποιες μικροκομματικές έως ιδεοληπτικές αντιδράσεις στην Ελλάδα. Κάποιοι μίλησαν για «διασυρμό» ή διπλωματικό λάθος. Κάποιοι άλλοι εγκάλεσαν τον πρωθυπουργό γιατί δεν κάνει τον ίδιο «τσαμπουκά» και σε άλλα ζητήματα όπως την Κύπρο, την Αγια-Σοφιά, τον Ερντογάν κ.ά.
ΚΑΤ’ αρχάς δεν είναι ζητούμενο το να έχει η Ελλάδα έναν πρωθυπουργό που κάνει «τσαμπουκάδες» και «μικροεπεισόδια». Το ζητούμενο είναι η χώρα να διαθέτει ισχυρή διπλωματία. Οι χειρισμοί να είναι τέτοιοι, ώστε πέρα από τη «στιγμή» να βλέπουν το μέλλον. Να βελτιώνουν τη θέση της χώρας σε όλα τα μικρά ή μεγάλα θέματα.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, λοιπόν, δεν πήγε στο Λονδίνο για να κάνει «τσαμπουκά». Ακόμα και μετά τον τραγικό χειρισμό του Σούνακ, έδωσε μια αυστηρή απάντηση με ψυχραιμία και ρεαλισμό.
Σύγχυση ταυτοτήτων, απώλεια ισορροπίας
ΠΟΙΟ ήταν το κέρδος για την Ελλάδα από το ψυχροπολεμικό επεισόδιο στο Λονδίνο; Η θετική δημοσιότητα για τα Γλυπτά του Παρθενώνα. Οσα εκατομμύρια και να είχε πληρώσει η χώρα μας για να τρέξει μια διαφημιστική καμπάνια δεν θα είχε κερδίσει τόσα πολλά, όσα το τελευταίο 48ωρο.
ΑΛΛΑ προσοχή. Δεν προκάλεσε ο Κυριάκος Μητσοτάκης το επεισόδιο. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, όμως, χειρίστηκε με εξαιρετικά σωστό τρόπο το «φάουλ» του Ρίσι Σούνακ.
ΑΥΤΟ, λοιπόν, είναι το θέμα: να ξέρεις να αρπάζεις την ευκαιρία. Και να έχεις την ικανότητα να διαχειρίζεσαι αυτή την ευκαιρία με μετριοπάθεια. Με αυτόν τον τρόπο εκθέτεις την απέναντι πλευρά.
ΑΡΑ, ας χαλαρώσουν οι… υπερπατριώτες.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει αποδείξει ότι μπορεί να διαχειρίζεται με επιτυχία όλες τις κρίσεις που κλήθηκε να αντιμετωπίσει. Οταν δίνονται ευκαιρίες καταφέρνει να αναβαθμίζει διεθνώς την Ελλάδα. Με στοχευμένες κινήσεις και δηλώσεις. Από την οικονομία, την πανδημία και το μεταναστευτικό μέχρι την ιστορική ομιλία στο Κογκρέσο και τα Γλυπτά του Παρθενώνα. Προφανώς, όμως, οι «ορκισμένοι» αντίπαλοί του δεν μπορούν να αντέξουν αυτές τις επιτυχίες.