Στις 25 Φεβρουαρίου, το Ισραήλ πραγματοποίησε πολλαπλές αεροπορικές επιδρομές σε ολόκληρη τη Νότια Συρία, καθώς ο υπουργός Αμυνάς του, Ισραελ Κατς, είπε ότι η χώρα θα ενεργήσει για να αποτρέψει τη Νότια Συρία από το να γίνει «Νότιος Λίβανος».

Η επίθεση έγινε μία ημέρα αφότου η μεταβατική κυβέρνηση της Συρίας ζήτησε από το Ισραήλ να αποσυρθεί από τα εδάφη που κατείχε από τον Δεκέμβριο του 2024 μετά την πτώση του Σύρου προέδρου, καθώς επίσης και αμέσως μετά την απαίτηση του Ισραηλινού πρωθυπουργού, Νετανιάχου, στις 23 Φεβρουαρίου για αποστρατιωτικοποίηση των νοτιοδυτικών επαρχιών Κουνέιτρα, Νταράα και Σουγουέιντα της Συρίας, όπου πριν από την κατάρρευση του καθεστώτος Ασαντ λειτουργούσαν ομάδες που συνδέονται με το Ιράν.

Το Ισραήλ λαμβάνει μέτρα για να επεκτείνει επιθετικά τη ζώνη ασφαλείας του σε όλη τη Νότια Συρία, καθώς η οργάνωση Χαγιάτ Ταχρίρ αλ-Σαμ (HTS), που ανέλαβε προσωρινά την εξουσία, επικεντρώνεται στην εδραίωση του εσωτερικού ελέγχου. Θεωρητικά, η HTS τάσσεται κατά του Ισραήλ, έχει αποκτήσει, ωστόσο, μια πιο ρεαλιστική προσέγγιση από τότε που ανέλαβε τη Συρία, τον Δεκέμβριο του 2024.

Για παράδειγμα, αρνήθηκε να απαντήσει στρατιωτικά κατά του Ισραήλ αφού πραγματοποίησε μαζικές αεροπορικές επιδρομές σε ό,τι απέμεινε από την αεροπορική δύναμη του καθεστώτος Ασαντ και τα βαρέα όπλα. Η HTS διαθέτει μόνο δεκάδες χιλιάδες ελαφρά οπλισμένους μαχητές και καθόλου αεράμυνα μετά την ισραηλινή στρατηγικής σημασίας επιχείρηση τον Δεκέμβριο.

Αλλά το σύνολο της συριακής επικράτειας που θέλει το Ισραήλ να αποστρατιωτικοποιηθεί περιλαμβάνει περίπου 4.000 τετραγωνικά μίλια και πάνω από 1,5 εκατ. ανθρώπους, γεγονός που περιορίζει την ικανότητά του να χρησιμοποιήσει χερσαίες δυνάμεις για να καταλάβει την περιοχή – ειδικά επειδή αντιμετωπίζει εύθραυστες εκεχειρίες με τη Χεζμπολάχ στον Λίβανο και τη Χαμάς στη Γάζα. Ως αποτέλεσμα (το Ισραήλ) χρησιμοποιεί αεροπορικές επιδρομές για να επιβάλει τη νέα, διευρυμένη αποστρατιωτικοποιημένη ζώνη σε μια πιο περιορισμένη γεωγραφικά εκδοχή της μακρόχρονης εκστρατείας του εναντίον του Ιράν κατά τη διάρκεια της εποχής Ασαντ.

Με την HTS να έχει περιορισμένους πόρους και προθυμία να αποφύγει νέες συγκρούσεις, οι μαχητές είναι απίθανο τους επόμενους μήνες  απ να εξαπολύσουν επιθέσεις στο Ισραήλ, αλλά οι απειλές από άλλες ένοπλες οργανώσεις στη Συρία θα παρακινήσουν το Ισραήλ να συνεχίσει τις περιοδικές επιθέσεις εκεί.

Οι μαχητές της HTS εξαπλώνονται επί του παρόντος σε ολόκληρη τη χώρα, αντιμετωπίζουν στοιχεία του καθεστώτος Ασαντ, διατηρούν την καθημερινή ασφάλεια και αντιμετωπίζουν αντίπαλες φατρίες, όπως οι Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις υπό την ηγεσία των Κούρδων στα βορειοανατολικά. Επιπλέον, η HTS επιθυμεί οι δυτικές χώρες, ιδιαίτερα οι ΗΠΑ, να αφαιρέσουν τις κυρώσεις της εποχής Ασαντ που παρεμποδίζουν την οικονομία της Συρίας – κάτι που θα ήταν λιγότερο πιθανό εάν η HTS εμπλακεί σε μια διαρκή σύγκρουση με το Ισραήλ.

Ως αποτέλεσμα, το HTS είναι απίθανο να αντιδράσει στις ισραηλινές στρατιωτικές προκλήσεις και θα επικεντρωθεί περισσότερο στις βασικές ανησυχίες για την ασφάλεια βορειότερα απέναντι στους εναπομείναντες υποστηρικτές του Ασαντ και στις ένοπλες κουρδικές δυνάμεις.

Οι σκληροπυρηνικοί στην προσωρινή κυβέρνηση της Συρίας υπό την ηγεσία της HTS θα επικρίνουν την έλλειψη αντιποίνων στις ισραηλινές επιθέσεις, οδηγώντας σε περαιτέρω πολιτική διάσπαση και εσωτερικές διαιρέσεις, καθώς εξελίσσεται η πολιτική μετάβαση. Η τρέχουσα μεταβατική διαδικασία της Συρίας εξακολουθεί να χαρακτηρίζεται από διχασμούς, με μια διάσκεψη εθνικού διαλόγου στις 24 Φεβρουαρίου που φέρεται να ολοκληρώθηκε για το μέλλον της χώρας με πολύ γενικές γραμμές, αλλά χωρίς σημαντικές πολιτικές τομές μεταξύ των διαφόρων φατριών. Σε αυτό το περιβάλλον, η HTS έχει γίνει ο προεπιλεγμένος κυρίαρχος της χώρας και κινείται προς μια εκτεταμένη μεταβατική διαδικασία που εμφανίζεται όλο και περισσότερο αυταρχική.

Μια εκτεταμένη ισραηλινή στρατιωτική επιχείρηση στη Νότια Συρία, ειδικά αν συνδυαστεί με συνεχείς κυρώσεις από τις ΗΠΑ, θα ωθούσε σταδιακά την προσωρινή κυβέρνηση πιο κοντά σε φατρίες που τάσσονται κατά του Ισραήλ, συμπεριλαμβανομένων ακόμη και της Χεζμπολάχ και του Ιράν. Για να μετριάσει την εσωτερική κριτική σχετικά με τις επαναλαμβανόμενες ισραηλινές στρατιωτικές ενέργειες στη Συρία, η προσωρινή κυβέρνηση πιθανότατα θα κατευνάσει τους σκληροπυρηνικούς ζητώντας απόσυρση του Ισραήλ από τη Νότια Συρία και αποφεύγοντας οποιαδήποτε διαδικασία ομαλοποίησης της σχέσης μαζί του όσο παραμένουν οι ισραηλινές δυνάμεις στη χώρα.

Τα συνεχιζόμενα ισραηλινά πλήγματα σε όλη τη Συρία πιθανότατα θα ενισχύσουν το αντιισραηλινό αίσθημα και θα διαμορφώσουν την εξελισσόμενη εξωτερική πολιτική της Συρίας προς μια πιο απροκάλυπτα αντιισραηλινή στάση. Εάν αυτή η τάση ευθυγραμμιστεί με τη συνεχιζόμενη έλλειψη ουσιαστικής ελάφρυνσης των κυρώσεων από τις ΗΠΑ, η προσωρινή κυβέρνηση της Συρίας και οι φατρίες της είναι όλο και πιο πιθανό να αναζητήσουν εναλλακτικούς εταίρους για συνεργασία στην οικονομία και στην ασφάλεια, συμπεριλαμβανομένων πρώην αντιπάλων, όπως η Χεζμπολάχ και το Ιράν, στους οποίους μπορεί να στραφεί για όπλα και υποστήριξη εν όψει των εκτεταμένων ισραηλινών επιχειρήσεων.

Αλλά με την πρόσφατη ανάμνηση του εμφύλιου πολέμου, η στροφή σε τέτοιους πρώην εχθρούς θα επιδεινώσει τις διαιρέσεις εντός της ίδιας της Συρίας, ιδιαίτερα από σουνιτικές ομάδες που παραμένουν σθεναρά αντίθετες με το Ιράν και τη Χεζμπολάχ, με αποτέλεσμα αυξανόμενους κινδύνους ανανέωσης εμφύλιων συγκρούσεων.