ΑΠΟΚΟΡΥΦΩΜΑ η ΔΕΘ του 2014, τότε που ο Αλέξης Τσίπρας είχε παρουσιάσει το περιβόητο Πρόγραμμα Θεσσαλονίκης. Με το ψευδοαφήγημα «κατάργηση Μνημονίου με έναν νόμο και ένα άρθρο» δημιούργησε αυταπάτες στην κοινωνία, η οποία λίγους μήνες αργότερα βρέθηκε αντιμέτωπη με τον κίνδυνο του Grexit και τον τεράστιο λογαριασμό του τρίτου και αχρείαστου, όπως αποδείχθηκε, Μνημονίου. Τα χρόνια των εύκολων υποσχέσεων έχουν περάσει. Μπορεί ο διάδοχος Τσίπρα, ο Στέφανος Κασσελάκης, να συνεχίζει την ίδια λαϊκιστική ρητορική, αλλά έχει πια ξεπεραστεί από την πραγματικότητα.

Ο Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ έχει καταφέρει να υλοποιήσει τη «μεταρρύθμιση» της ΔΕΘ. Τόσο ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης όσο και ως -εδώ και πέντε χρόνια- πρωθυπουργός έχει αποφύγει κάθε είδους εξαγγελίες που θα εντυπωσίαζαν τα πλήθη, αλλά θα ήταν δίχως αντίκρισμα στην πραγματικότητα. Πρόκειται για μια σημαντική μεταρρύθμιση νοοτροπίας. Μπορεί να μην ακούγονται θαύματα, αλλά υπάρχουν συγκεκριμένα και μετρήσιμα αποτελέσματα, βήμα βήμα και χρόνο με τον χρόνο. Γι’ αυτό και η πλειοψηφία των πολιτών δίνει ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβερνητική πολιτική. Απαιτούνται ρεαλισμός, σχέδιο και δουλειά, για να μπορέσει η χώρα να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τις προκλήσεις σε όλα τα μέτωπα.

ΕΤΣΙ, ΕΙΝΑΙ αναμενόμενο πως όσα κι αν ακούγονται όσα και αν γράφονται, δεν πρόκειται να ακουστούν ούτε φέτος μεγάλα λόγια από τον πρωθυπουργό. Οι πολίτες περιμένουν να ακούσουν ότι θα συνεχιστούν με ακόμα μεγαλύτερη αποφασιστικότητα οι κυβερνητικές μεταρρυθμίσεις και πως θα μπει τέλος στο ράλι τιμών, στον πληθωρισμό της απληστίας, που επιβαρύνει τη μεσαία τάξη και τα ευάλωτα νοικοκυριά. Και για τους ευάλωτους η κυβέρνηση έχει δημιουργήσει ένα δίχτυ ασφαλείας με επιδόματα, αλλά η μεσαία τάξη για μια ακόμη φορά μένει, λόγω εισοδηματικών κριτηρίων, εκτός.

ΕΧΕΙ ΕΡΘΕΙ η ώρα το φετινό ρεαλιστικό και κοστολογημένο κυβερνητικό «πακέτο» της ΔΕΘ να κινείται προς την κατεύθυνση στήριξης της μεσαίας τάξης, των οικογενειών με παιδιά. Τώρα που «χτίζεται» αυτό το πακέτο, το οικονομικό επιτελείο οφείλει να βάλει κάτω τους αριθμούς και να βρει τα κατάλληλα μέτρα που μπορούν να χρηματοδοτηθούν από την υπεραπόδοση της οικονομίας, από το πλεόνασμα και τα υπερέσοδα στη φορολογία.

ΣΥΜΦΩΝΑ με τη φετινή έκθεση του ΟΟΣΑ, το 38,5% του μισθού των εργαζομένων το απορροφούν οι φόροι και οι εισφορές. Η κατάσταση δεν είναι δραματική, καθώς ο μέσος όρος στις 38 χώρες του ΟΟΣΑ βρίσκεται στο 34,8%. Υπάρχει, όμως, ένα ακόμα σημαντικό πρόβλημα και αυτό αφορά στις οικογένειες με παιδιά. Η επιβάρυνση σε άμεσους φόρους και εισφορές βρίσκεται στο 37,1%, όταν ο αντίστοιχος μέσος όρος στις χώρες του ΟΟΣΑ είναι στο 25,7%. Δηλαδή, στα υπόλοιπα κράτη υπάρχει σημαντική ελάφρυνση στον οικογενειακό προϋπολογισμό. Στόχος πρέπει να είναι να προσεγγίσουμε τον μέσο όρο των χωρών του ΟΟΣΑ και αυτό μπορεί να επιτευχθεί με ένα μίγμα φοροελαφρύνσεων, που θα απευθύνεται σε αυτήν την κοινωνική ομάδα.