Ας υποθέσουμε, επίσης, ότι ξεκινούν οι εργασίες αποκατάστασης και πως μετά από δύο-τρία χρόνια ολοκληρώνονται. Το Ολυμπιακό Στάδιο θα είναι και πάλι… ολοκαίνουριο σαν το 2004. Κανείς δεν θα φοβάται μήπως του πέσει ο… ουρανός στο κεφάλι. Και θα μπορεί πλέον να φιλοξενήσει αθλητικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις.

ΥΠΑΡΧΕΙ ενδιαφέρον από κάποιον για να το χρησιμοποιεί; Ή θα καταλήξει πάλι ρημαδιό;

ΓΙΑΤΙ μια μικρή χώρα είμαστε, ξέρουμε πάνω-κάτω ποιοι θα μπορούσαν να το χρησιμοποιούν. Ο Ολυμπιακός και η ΑΕΚ έχουν δικά τους γήπεδα. Αν όλα προχωρήσουν βάσει χρονοδιαγραμμάτων, και ο Παναθηναϊκός το 2026 θα έχει αποκτήσει ένα ολοκαίνουριο γήπεδο. Η εθνική ομάδα ποδοσφαίρου δεν έχει νόημα να παίζει στο τεράστιο Ολυμπιακό Στάδιο μεταξύ συγγενών και φίλων. Μεγάλες διοργανώσεις στίβου αναλαμβάνει η χώρα μας κάθε μία δεκαετία. Μεγάλες συναυλίες τύπου Coldplay ή Guns ‘n’ Roses άντε να γίνονται μία-δύο κάθε χρόνο.

ΑΡΑ το ερώτημα είναι ποιο είναι το σχέδιο αξιοποίησης του Ολυμπιακού Σταδίου; Τόσο του κεντρικού γηπέδου όσο και των υπόλοιπων αθλητικών εγκαταστάσεων; Και δεν είναι μόνο το, προφανώς, τεράστιο κόστος αποκατάστασης του στεγάστρου Καλατράβα, αλλά και τα υψηλά κόστη ετήσια συντήρησης, για κάτι, μάλιστα, που κανείς δεν ξέρει αν θα χρησιμοποιείται ή απλά θα βρίσκεται εκεί για να το κοιτάμε.

ΑΡΓΗΣΑΜΕ πολύ σαν χώρα, σαν κράτος. Πέρασαν είκοσι χρόνια για να δοθεί το κλειστό μπάσκετ του ΟΑΚΑ στον Παναθηναϊκό, το ΣΕΦ στον Ολυμπιακό και το γήπεδο Ανω Λιοσίων στην ΑΕΚ. Αν δεν προχωρούσαν οι συμβάσεις παραχώρησης, το πιθανότερο είναι πως και αυτά τα γήπεδα κάποια στιγμή θα κατέρρεαν. Οπως το κλειστό της άρσης βαρών στη Νίκαια και άλλες ολυμπιακές εγκαταστάσεις.

ΟΙ κυβερνήσεις δεν προνόησαν πριν από το 2004 για το μέλλον των αθλητικών εγκαταστάσεων που κόστισαν δισεκατομμύρια ευρώ. Εστω και τώρα, πρέπει να υπάρξει ένας ολοκληρωμένος σχεδιασμός για την αξιοποίηση. Δεν έχει νόημα το κράτος να πετάει λεφτά σε ένα πηγάδι δίχως πάτο.

ΣΤΟ τραπέζι έπεσε και η ιδέα να ξηλωθεί το στέγαστρο Καλατράβα. Σίγουρα δεν πρόκειται για κάτι που ακούγεται ωραίο στα αυτιά. Σημασία έχει όμως να δούμε ρεαλιστικά την κατάσταση. Αν δεν υπάρχει πιθανότητα να επενδυθούν ιδιωτικά κεφάλαια μέσω σύμβασης παραχώρησης του Ολυμπιακού Σταδίου, ίσως, δεν έχει νόημα να δαπανηθούν κάποια εκατοντάδες εκατομμύρια χωρίς αντίκρισμα.

Ο,ΤΙ είναι να γίνει, όμως, πρέπει να γίνει μέσα στους επόμενους μήνες. Πρέπει να ληφθούν άμεσα οι αποφάσεις. Και αυτές οι αποφάσεις να μη λογαριάζουν το πολιτικό, αλλά το οικονομικό κόστος για το κράτος και τους πολίτες.