Δεν χρησιμοποιείται, αλλά το καθιερώνουμε εμείς, δημοσιογραφική αδεία, «διεκδικώντας» το… σχετικό copyright.

Ο SOTHOTUS είναι ένας κορυφαίος πολιτειακός παράγων, που διαθέτει στην πράξη μεγαλύτερη ισχύ από τον αντιπρόεδρο των ΗΠΑ. Γι’ αυτό και η αναμπουμπούλα της καθαίρεσης του Ρεπουμπλικανού Κέβιν Μακάρθι από το ίδιο του το κόμμα προκάλεσε αίσθηση όχι μόνο στην Αμερική, αλλά σε όλο τον κόσμο. Τέτοια πράγματα δεν έχουν ξαναγίνει στην αμερικανική ιστορία.

Μπορεί όμως να είναι προπομπός χειρότερων καταστάσεων, σε ένα έθνος που έζησε τον τελευταίο του εμφύλιο το 1865, αλλά δείχνει να διανύει φάση βίαιων τεκτονικών αλλαγών στη φυσιογνωμία του.

Βάσει του γραπτού και εθιμικού Συνταγματικού Δικαίου, ο SOTHOTUS δεν είναι απλώς ο κυρίαρχος του μεγαλύτερου νομοθετικού σώματος των ΗΠΑ (435 μέλη έναντι 100 της Γερουσίας). Είναι πρακτικά ο αρχηγός του κόμματος της πλειοψηφίας στο σώμα και στο Κογκρέσο, ικανός να προωθεί ή να μπλοκάρει την ατζέντα της κυβέρνησης και του Λευκού Οίκου, να «συμμαζεύει» το κόμμα του επιβάλλοντας ποινές, να συγκαθορίζει με δυο λόγια την εφαρμοστέα πολιτική εντός και εκτός των ΗΠΑ.

Τυπικά το αντίπαλο κόμμα τον ανταγωνίζεται αλλά στην πράξη τον σέβεται, όπως σέβεται ο ίδιος τον επικεφαλής του κόμματος της μειοψηφίας.

Σημαντικό ρόλο παίζει βέβαια και η προσωπικότητα του SOTHOTUS. Π.χ. η προηγούμενη πρόεδρος της Βουλής, Δημοκρατική Νάνσι Πελόζι, αναδείχθηκε με το σπαθί της «αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης» απέναντι στον Τραμπ, σηκώνοντας το βάρος της αντιπαράθεσης μαζί του εντός και εκτός Καπιτωλίου.

Ο μεταβατικός SOTHOTUS των Ρεπουμπλικανών την εκδίωξε κακήν-κακώς από το γραφείο της, με έναν αγενέστατο τρόπο, έμπλεο συμβολισμών. Ηταν σαν να της έλεγε: «Φύγετε οι χαρισματικοί statesmen (stateswoman, εν προκειμένω) για να έρθουμε οι τσαμπουκάδες της πολιτικής». Πόσο χάος αντέχει ακόμα η Αμερική;