Ούτε βέβαια να περιλαμβάνει όλους τις κωδικούς των σουπερ μάρκετ, ανάμεσα τις οποίους υπάρχουν και προϊόντα που μόνο οι πιο ευκατάστατοι καταναλωτές έχουν την πολυτέλεια να αγοράσουν. Με αυτά τα δεδομένα, ο σκοπός για τον οποίο δημιουργήθηκε επιτυγχάνεται πλήρως και κάθε ημέρα που περνά γίνονται και βελτιωτικές κινήσεις, όπως τώρα με τη βελτίωση του διακριτικού σήματος. Οι βελτιωτικές κινήσεις γίνονται όχι μόνο από το υπουργείο, αλλά και από τις επιχειρήσεις που ανοίγουν τη βεντάλια των προσφορών.

Σύμφωνα με μελέτη του ΙΕΛΚΑ, την πρώτη εβδομάδα εφαρμογής του μέτρου αγόρασαν από το καλάθι του νοικοκυριού 4 τις 10 καταναλωτές. Κάποιος θα μπορούσε να εστιάσει στους 6 που δεν έσπευσαν να ψωνίσουν από αυτό, αλλά το πραγματικό ενδιαφέρον κρύβεται στο προφίλ των καταναλωτών που στράφηκαν σε αυτό: Το κοινό που επέλεξε να αγοράσει κάποιο ή κάποια από τα προϊόντα από το καλάθι του νοικοκυριού έχει 12% χαμηλότερη εβδομαδιαία δαπάνη στο σούπερ μάρκετ, άρα πρόκειται για καταναλωτές με μεγαλύτερη εισοδηματική ανάγκη που κάνουν χαμηλότερες δαπάνες στο σούπερ μάρκετ. Αυτό από μόνο του κάνει την πρωτοβουλία επιτυχημένη.

Επιπλέον, ένα 18% του κοινού επισκέφθηκε κάποιο κατάστημα σούπερ μάρκετ διαφορετικό από αυτό που συνήθως πηγαίνει για να βρει προϊόντα από το καλάθι του νοικοκυριού. Το στοιχείο αυτό είναι σαφής ένδειξη ότι ο κόσμος που έχει ανάγκη ψάχνει και βρίσκει τα φθηνότερα προϊόντα. Ταυτόχρονα, οι μετακινήσεις των καταναλωτών λειτουργούν ως κίνητρο ανταγωνισμού για τις επιχειρήσεις ώστε να ρίξουν και άλλο τις τιμές. Την ίδια στιγμή, το ζωηρό ενδιαφέρον του κόσμου μετατρέπεται σε πίεση προς το αρμόδιο υπουργείο να εντάξει και άλλους κλάδους στην εν λόγω πρωτοβουλία, για παράδειγμα τα κρεοπωλεία και τα αρτοποιεία. Τι καταλαβαίνουμε λοιπόν από τις πρώτες ημέρες λειτουργίας του μέτρου; Οτι γκρινιάζουν για δήθεν αποτυχημένη πρωτοβουλία όσοι δεν αγοράζουν από το καλάθι του νοικοκυριού. Ισως επειδή δεν το έχουν ανάγκη.