Ητοι 40.000 στρατός κατέλαβε τη Χερσώνα, καλοεκπαιδευμένος, όπως μας έλεγαν. Τώρα την εγκατέλειψαν αφήνοντας τεράστιο όγκο πολεμικού υλικού -διάβαζε τανκς τεχνολογίας λίγο μετά από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο- και άλλα τεθωρακισμένα που θα πάνε για παλιοσίδερα. Στις ανταποκρίσεις λέγεται ότι Ρώσοι στρατιώτες πέταξαν τις στολές και ενδύθηκαν ακόμη και… σκοτωμένων πολιτών ρούχα, καταφεύγοντας στα περίχωρα, για να γλιτώσουν τη σύλληψη των Ουκρανών, θέλοντας να περάσουν ως Ουκρανοί πολίτες.

Πόση αλήθεια, πόσο ψέμα, σε εμπόλεμη κατάσταση δύσκολη η εξακρίβωση. Οπως και δεν μπορεί να διασταυρωθεί η είδηση ότι ο Μπάιντεν ζήτησε από τον Πούτιν να γίνει η απεμπλοκή των εμπόλεμων και η κοινή επιστροφή τους στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης. Οχι ότι δεν έπαιξε για την απόφαση του Πούτιν σημαντικό ρόλο -αν είναι ακριβής η είδηση για το αίτημα της διαπραγμάτευσης- ο καταποντισμός του «κόκκινου» Τραμπ, ο οποίος έφαγε πολύ ξύλο στις ενδιάμεσες αμερικανικές εκλογές. Οπότε υπάρχει ελπίδα για την παγκόσμια ειρήνη. Και το κυριότερο, εκεί που έβγαιναν τα εξαπτέρυγα του Πούτιν αναγγέλλοντας ότι δεν αποκλείεται κι ένας πυρηνικός όλεθρος, φαίνεται να επικράτησαν ψυχραιμότερες σκέψεις. Τουλάχιστον, αυτό «το σύννεφο» με το βαρύ αποτύπωμά του στην ανθρωπότητα έχει απομακρυνθεί. Η ατμόσφαιρα καθαρίζει.

Και για να μη το ξεχάσω, θυμάμαι εκείνα τα πανό με τα συνθήματα, τις τραγουδιστικές… συγκεντρώσεις, αλλά και τις δηλώσεις των καλλιτεχνών, οι οποίοι μας έλεγαν ότι ήταν με την ειρήνη – λες και όλοι οι άλλοι που υποστηρίζαμε την ανεξαρτησία της Ουκρανίας που δεχόταν την εισβολή είμαστε με τον πόλεμο. Τώρα, λοιπόν -που έγινε επιτακτική η ανάγκη της κατάπαυσης του πυρός, εν όψει του άγριου χειμώνα, με όλες τις επισιτιστικές ανησυχίες-, πού άραγε εξαφανίστηκαν οι… «ποιητές»; Το «γιατί» δεν χρειάζεται ερμηνεία. Η βεβαιότητα της νίκης του Πούτιν-Γολιάθ, καταλήγοντας σε βαριά ήταν από τον Ζελένσκι-Δαυίδ, έκανε πολύ κόσμο να ξανασκεφθεί τις «παντοδυναμίες».

Μπορούμε να ελπίζουμε στην αποκλιμάκωση της έντασης, των πολεμικών ιαχών και δηλώσεων και στην επιστροφή στη συνεργασία των λαών, προς κοινό μας όφελος. Διαβάζοντας στον διεθνή Τύπο τις σχετικές αναλύσεις, σκέφτομαι ότι η χώρα μας βρίσκεται σε προνομιούχα κατάσταση. Ο τουρισμός πήγε καλά δημιουργώντας προσδοκίες και νέες προοπτικές, οι επενδύσεις σημειώνουν ευρωπαϊκό ρεκόρ, ο πληθωρισμός υποχωρεί, όπως και οι τιμές στην ενέργεια. Ο χειμώνας δεν θα είναι τόσο… παγωμένος όσο προδίκαζε ο ΣΥΡΙΖΑ ως νέα Κασσάνδρα. Η κυβέρνηση άντεξε τις πιέσεις και οι πολίτες αντέχουν τη λάσπη που καθημερινά εκτοξεύει ο Τσίπρας, παλιά του τέχνη κόσκινο. Οι παρακολουθήσεις είναι σοβαρό ζήτημα, αλλά φροντίζει να το ευτελίζει η αντιπολίτευση και να δημοσιοποιούνται οι εκβιασμοί! Και οι μετρήσεις; Οπως μου ελέχθη, «ακλώνητος». Ητοι πάμε καλά!