Μετά τους βρυχηθμούς, η κλάψα, και τα παρακαλετά. Στη χθεσινή συνεδρίαση της Π.Γ. του ΣΥΡΙΖΑ, τόσο ο Π. Πολάκης όσο και οι Ο. Γεροβασίλη και Θ. Θεοχαρόπουλος έριξαν το γάντι στον Στ. Κασσελάκη να προσφύγει στη βάση του κόμματος για την εκλογή αρχηγού. Ο άλλοτε αγέρωχος Στ. Κασσελάκης δεν σήκωσε το γάντι. Αντιθέτως, επέλεξε κάτι δακρύβρεχτο του τύπου «θεωρώ ότι μια πρόταση μομφής στο πρόσωπό μου πληγώνει και ρευστοποιεί το κόμμα, δεν προσφέρει τίποτα και πληγώνει και τον κόσμο μας». Οσοι ζήτησαν εκλογή από τη βάση, είχαν φροντίσει να ξεκαθαρίσουν στον ακόμα πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ πως πρέπει να αποδεχθεί την πρότασή τους, γιατί η υποβολή πρότασης μομφής στο πρόσωπό του, στην επικείμενη συνεδρίαση της Κ.Ε., είναι που «θα τραυματίσει το κόμμα». Ο Στ. Κασσελάκης κώφευσε και μετά το πέρας της συνεδρίασης ζητούσε από τους βουλευτές «να δεσμευτούν ότι δεν θα φύγουν από την Κοινοβουλευτική Ομάδα» του κόμματος…

Το ότι αυτοαναιρέθηκε, ξεχνώντας τις «γενναίες» προκλήσεις του παρελθόντος του, είναι πραγματικά το ελάχιστα έως καθόλου σημαντικό. Αλλωστε, το έχει κάνει πάρα πολλές φορές, μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα. Ομως, το ότι δεν σήκωσε το γάντι είναι πιο ενδιαφέρον. Το γάντι δεν το σηκώνουν συνήθως δύο κατηγορίες ανθρώπων: αυτοί που είναι βέβαιοι ότι θα χάσουν αν το σηκώσουν κι αυτοί που κουτοπόνηρα σκεπτόμενοι θέλουν να κερδίσουν χρόνο, γιατί κάτι άλλο έχουν στο μυαλό τους. Βεβαίως, το ένα δεν αναιρεί το άλλο. Και εν προκειμένω, μάλλον ισχύουν και τα δύο. Το ότι ο Στ. Κασσελάκης αισθάνεται αδύναμος και ανασφαλής είναι ορατό διά γυμνού οφθαλμού. Το δείχνουν ξεκάθαρα και η γλώσσα του σώματός του και κυρίως αυτά που λέει και κάνει.

Το ενδιαφέρον εστιάζεται στο τι έχει στο μυαλό του να κάνει έως το συνέδριο της 6ης Οκτωβρίου. Δηλαδή σε έναν μήνα. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν εξαερώνεται. Ουσιαστικά έχει εξαερωθεί. Οσοι ασχολούνται μαζί του -εκτός από τους άμεσα ενδιαφερομένους-, ασχολούνται ή για να κάνουν χάζι με τη γελοιοποίησή του ή για να αντλήσουν ικανοποίηση, γιατί έχει το τέλος που του άξιζε. Τι ψάχνει λοιπόν ο Στ. Κασσελάκης στα χαλάσματα του κόμματος που αγόρασε με δίευρα;

Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα πιθανώς να δοθεί πριν το Συνέδριο ή αμέσως μετά την Κ.Ε. του Σαββατοκύριακου. Εμπειρα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ σχεδόν το φωνάζουν πια, πως ο Στ. Κασσελάκης θέλει ένα δικό του κόμμα (όχι τον ΣΥΡΙΖΑ που «υπάρχει» σήμερα), το οποίο όμως θα κρατήσει το ταμείο του ΣΥΡΙΖΑ και την κρατική επιχορήγηση. Τι σημαίνει αυτό; Οτι μπορεί και να μη γίνει το Συνέδριο -τουλάχιστον με την σύνθεση που έχει προγραμματιστεί-αφού θα έχουν μεσολαβήσει άλλες εξελίξεις, αυτή τη φορά με πραγματική πρωτοβουλία του Στ. Κασσελάκη.

Τι θα μπορούσε να κάνει, όπως λένε στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ; Θα μπορούσε π.χ. πριν το Συνέδριο, και ενόσω είναι νόμιμος εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, να κρατήσει τον ΣΥΡΙΖΑ -που κατά τα άλλα θέλει να αλλάξει- μαζί με τους βουλευτές που του έχουν απομείνει και είναι υπεραρκετοί (αρκετοί πάνω από 10) για να έχει Κ.Ο. κι έτσι να διατηρήσει το ταμείο του κόμματος. Αυτό που πιθανώς να ψάχνει είναι πώς θα απαλλαγεί από του «ενοχλητικούς». Και υπ’ αυτή την έννοια η χθεσινή «δραματική» έκκλησή του περί παραμονής των διαφωνούντων βουλευτών στην Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ στην πραγματικότητα να σημαίνει το εντελώς αντίθετο: Διευκολύνετέ με και φύγετε…

ΑΙΧΜΗ

ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΣΤΟΙΧΗΜΑ ΤΟΥ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ

Αύριο και μεθαύριο στη Θεσσαλονίκη ο Κ. Μητσοτάκης έχει τη μεγάλη ευκαιρία να ισχυροποιήσει την πολιτική ηγεμονία του και να χτίσει γερά θεμέλια για την τριετία, που τελειώνει με τις εκλογές του 2027. Τα ποιοτικά στοιχεία των δημοσκοπήσεων, σε ακολουθία του αποτελέσματος των ευρωεκλογών, δείχνουν δυσαρέσκεια, απαισιοδοξία, «μάγκωμα» και έλλειψη προσδοκιών.

Κι αυτό συμβαίνει με ανύπαρκτη οποιαδήποτε αντιπολίτευση και με την κοινωνία να μην «τρώει» την καταστροφολογία, που διακινείται δεξιά και αριστερά. Το ΕΣΥ έχει προβλήματα, αλλά δεν έχει καταρρεύσει. Οι συγκοινωνίες δεν είναι αυτές που έχει ανάγκη ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος, αλλά δεν πάει με τον αραμπά. Οι μισθοί έχουν ανέβει, υστερούν όμως από τον μέσο όρο της Ε.Ε., γιατί η Ελλάδα, την εποχή που η Ευρώπη αναπτυσσόταν, στέναζε στα Μνημόνια και τις περικοπές. Αλλά δεν έχει μισθούς χαμηλότερους από τη Βουλγαρία. Αυτά, όπως και άλλα, η κοινωνία τα ξέρει. Και τα ξέρει αδιαμεσολάβητα. Πηγαίνοντας σε ένα νοσοκομείο, μπαίνοντας στο λεωφορείο ή στο σούπερ μάρκετ, πληρώνοντας το ρεύμα και σε λίγους μήνες βάζοντας πετρέλαιο θέρμανσης.

Ξέρει τα βήματα που έχουν γίνει, όπως ξέρει και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει. Το πρόβλημα δεν είναι πρόβλημα κατανόησης των πολιτών. Είναι πρόβλημα της κυβέρνησης στο βαθμό που κάποιοι υπουργοί θεωρούν ότι όλα είναι καλά καμωμένα και επειδή δεν υπάρχει αντίπαλος η νίκη στις εκλογές του 2027 είναι προεξοφλημένη. Ευτυχώς δεν σκέπτονται όλοι έτσι. Και κυρίως δεν σκέπτεται έτσι ο πρωθυπουργός.

Το πρόβλημα είναι πρωτίστως πολιτικό και δευτερευόντως οικονομικό. Γιατί άλλη οικονομική πολιτική παράγει η α’ πολιτική σκέψη και άλλη η Ββ. Το στοίχημα του Κ. Μητσοτάκη είναι να εκπέμψει ισχυρό πολιτικό μήνυμα, το οποίο θα τον επανασυνδέσει με την κοινωνία και μάλιστα πάνω στις αρχές που οδήγησαν στο 41%. Από τον Κ. Μητσοτάκη εξαρτάται να παραμεριστεί η ωραιοποίηση της πραγματικότητας και να κερδίσει ξανά την εμπιστοσύνη της μεγάλης πλειοψηφίας. Απ’ αυτόν εξαρτάται αν η απαισιοδοξία θα μετατραπεί σε βάσιμη αισιοδοξία. Κι αντί της απογοήτευσης εμπεδωθεί η ρεαλιστική προσδοκία.

Κι αυτό δεν μετριέται με το μέγεθος του εκάστοτε «καλαθιού». Μετριέται με τη σύνδεση με τον νου και την ψυχή των πολιτών, οι οποίοι είναι οι περισσότεροι και ξέρουν. Το 2003 ο Κ. Σημίτης είχε παρουσιάσει στη ΔΕΘ ένα από τα μεγαλύτερα καλάθια που έχουν υπάρξει ποτέ. Αυτό όμως δεν απέτρεψε τη μεγάλη ήττα του ΠΑΣΟΚ υπό τον Γ. Παπανδρέου το 2004, δηλαδή μόλις έναν χρόνο μετά.

Αγνωστικισμός…

Ουδείς, ακόμα και ηγετικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, ξέρει αν, πόσοι και ποιοι θα διεκδικήσουν την ηγεσία του κόμματος. Οι πληροφορίες λένε ότι έχουν σιγουρευτεί οι υποψηφιότητες του Π. Πολάκη και του Ν. Φαραντούρη, ενώ αρκετά πιθανή θεωρείται και η υποψηφιότητα του Σ. Φάμελλου. Αυτά υπό την προϋπόθεση ότι το Συνέδριο θα γίνει κανονικά και ο Στ. Κασσελάκης θα είναι υποψήφιος. Γιατί, όπως έγραψα παραπάνω, όλα παίζουν και δεν αποκλείονται δραματικές ανατροπές μετά την Κ.Ε., που θα γίνει το αμέσως προσεχές διήμερο…

Φωτίζεται το ποιος «παίζει» με τον Δένδια

Μπορεί ακόμα και κυβερνητικά στελέχη, όπως ο Β. Κικίλιας, να μπαίνουν στην πρόωρη ονοματολογία εν όψει της αλλαγής Προέδρου Δημοκρατίας σε 7 μήνες, αλλά αρχίζουν και φωτογραφίζονται όσοι πραγματικά υποκινούν την ονοματολογία με κορυφαίο το όνομα του Ν. Δένδια. Στην κυριολεξία αυτοφωτογραφίζονται, καθώς δεν κρύβουν πλέον την ανησυχία τους μήπως και ο δημοφιλής υπ. Αμυνας «τσιμπήσει» και δεχθεί να μπει σε «αποστρατεία» στο Προεδρικό Μέγαρο, χωρίς να διεκδικήσει την ηγεσία της Ν.Δ., όταν τεθεί τέτοιο θέμα. Το κρίσιμο ερώτημα είναι αν ο Ν. Δένδιας συμμετέχει στο παίγνιο ή -όπως είναι και το πιθανότερο- παίζεται ερήμην του, από πολιτικά και επιχειρηματικά κέντρα, τα οποία θέλουν έναν Κ. Μητσοτάκη ανίσχυρο…

ΑΠΟΡΙΑ

Τι έχουν να δουν ακόμα τα μάτια μας, αν ισχύουν όσα είπε ο Χρ. Σπίρτζης; Οτι δηλαδή μεταξύ όσων υπέγραψαν την παραπομπή του για διαγραφή, βρίσκονται πρώην «αγανακτισμένοι» χρυσαυγίτες, «παλαιοαυριανιστές» και «αντιεμβολιαστές», που γοητεύτηκαν από τη στήριξη του Π. Πολάκη στον Στ. Κασσελάκη.