Το «φλερτ» της Μελόνι με την Ούρσουλα κοντεύει να γίνει ιπποτικό μυθιστόρημα, ενώ τα τεκταινόμενα στη Γαλλία θα τα διαβάσετε στις εσωτερικές σελίδες του «Ε.Τ.». Το θέμα είναι πως η λεγόμενη Κεντροαριστερά αρχίζει να… τσινάει στην προοπτική να της κλέψει η Ακροδεξιά τη θέση του ήσσονος εταίρου της Κεντροδεξιάς – στη διακυβέρνηση και στην «κουτάλα» (η διαχείριση των ευρωπαϊκών κονδυλίων στην καθομιλουμένη). Ενδεικτική η παραπονεμένη αντίδραση του σοσιαλδημοκράτη καγκελάριου Ολαφ Σολτς μετά το πέρας της συνόδου της G7 στην Ιταλία.
H Οξφόρδη και το σύνδρομο της Κίνας
Μικρός το δέμας, όπως η οικοδέσποινα Τζόρτζια Μελόνι, με τη διαφορά ότι ο πολιτικός της ίσκιος μεγαλώνει αντί να μικραίνει, όπως ο δικός του. «Δεν είναι μυστικό ότι η κ. Μελόνι ανήκει στο δεξιό άκρο του πολιτικού φάσματος», είπε ο καγκελάριος… ανακαλύπτοντας την Αμερική και πρόσθεσε περιέργως: «Οι πολιτικές μας διαφορές είναι αρκετά προφανείς, καθώς ανήκουμε σε πολύ διαφορετικές ευρωπαϊκές οικογένειες».
Το ότι ένιωσε την ανάγκη να επαναλάβει τα αυτονόητα (;) ίσως σημαίνει πως οι διαφορές ορισμένων «άκρων» με το «Κέντρο» δεν είναι πια τόσο ξεκάθαρες. Αν και «κουτσός» μετά την εκλογική ήττα, ο Σολτς επέμεινε στην παραδοσιακή συμμαχία ΕΛΚ, Σοσιαλιστών-Δημοκρατών και Φιλελευθέρων στα ευρωπαϊκά όργανα. Υπέδειξε ξανά Φον ντερ Λάιεν, αλλά η Μελόνι παίζει αυτόνομο παιχνίδι, διεκδικώντας για την Ιταλία «τη θέση που της αξίζει».
Γι’ αυτό στην ευρωπαϊκή πιάτσα -όπου σήμερα θα ξεκαθαρίσουν πολλά- ακούγονται τα ονόματα του Μάριο Ντράγκι για την Κομισιόν (παρά το στραπάτσο που έπαθε ο φίλος του Εμανουέλ Μακρόν) και του κεντροαριστερού Ενρίκο Λέτα για την προεδρία του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου αντί του (δυνάμει υπόδικου) σοσιαλιστή πρώην πρωθυπουργού της Πορτογαλίας, Αντόνιο Κόστα. Στο τελευταίο δεν αποκλείεται η «ακροδεξιά» Μελόνι να τα βρει με την «κεντροαριστερή» μεγάλη αντίπαλό της στην Ιταλία, Ελι Σλάιν!