Ο,τι πήρε με το τριμερές μνημόνιο Σουηδίας-Φινλανδίας-Τουρκίας αρκεί μόνο για εσωτερική κατανάλωση στην Τουρκία, όπου το θέμα της «τρομοκρατίας» βρίσκεται ψηλά στις ευαισθησίες της κοινής γνώμης. Η ένταξη στην PESCO (Μόνιμη Διαρθρωμένη Αμυντική Συνεργασία). που είναι ένας διακαής πόθος της Τουρκίας, εξαρτάται από το βέτο -εκτός των άλλων- της Ελλάδας και της Κύπρου, καθώς απαιτείται ομοφωνία των κρατών-μελών της Ε.Ε. (Ηδη προς αυτήν την κατεύθυνση κινούνται Ολλανδία και Αυστρία, και ίσως έπεται και συνέχεια). Αρα, η στήριξη των δύο νέων μελών του ΝΑΤΟ στην Τουρκία μάλλον έχει απλώς και μόνο συμβολικό χαρακτήρα. Η δε πώληση όπλων από τη Σουηδία και τη Φιλανδία στην Τουρκία, όπως λένε στρατιωτικές πηγές, «είναι για γέλια», αφού οι πωλήσεις της Σουηδίας προς την Τουρκία την 5ετία 2015-2019 ήταν κάτι παραπάνω από 50 εκατ. ευρώ. Ενώ οι πωλήσεις της Φινλανδίας προς την Τουρκία για τη διετία 2019-2020 αγγίζουν το ιλιγγιώδες ποσό των… 5,1 εκατ. ευρώ.

Ο Τ. Ερντογάν αναδιπλώθηκε, ξέχασε τις απειλές προς τη Σουηδία και τη Φιλανδία -«να μην τολμήσουν να πατήσουν το πόδι τους στην Τουρκία», απειλούσε μέχρι πριν από λίγες μέρες- και κατάπιε το βέτο. Αλλά όπως είναι υποχρεωμένος, πανηγυρίζει. Κι αυτό είναι απολύτως κατανοητό, γιατί δεν μπορούσε να μην πανηγυρίσει. Πήρε όμως και «κάτι» ακόμα: Τη συνάντηση με τον Αμερικανό πρόεδρο. Καθώς η συνάντηση Κ. Μητσοτάκη-Τζο Μπάιντεν και η αποδοχή της ομιλίας του πρωθυπουργού στο Κογκρέσο είναι προφανές ότι του είχαν «κάτσει στο λαιμό». Ο Μπάιντεν, όπως αποδεικνύεται, αφού εξασφάλισε την άρση του βέτο για τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ και την αποφυγή της μετατροπής της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ σε αρένα του τουρκικού αναθεωρητισμού, δέχθηκε να συναντηθεί με τον Τούρκο πρόεδρο, ο οποίος… ως διά μαγείας, μιλώντας στη Σύνοδο, δεν είπε κουβέντα για το Αιγαίο και τα ελληνικά νησιά. Η συνάντηση του Τ. Ερντογάν, εκτός από την ανταλλακτική αξία που έχει για το κύρος του στο εσωτερικό της χώρας του, ενδέχεται να ανοίξει ξανά τη συζήτηση για τα F16. Και πράγματι, όπως λένε οι πληροφορίες, ο Λ. Οίκος και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ μπορεί να ανάψουν το πράσινο φως, αλλά ο «τροχονόμος» που θα αποφασίσει τελικά αν θα εγκριθεί η πώληση των αμερικανικών αεροσκαφών παραμένει το Κογκρέσο. Το οποίο δεν έχει δώσει ούτε δείγμα υπαναχώρησης από το βαθύ κόκκινο που έχει ανάψει για την πώληση των F16 στην Τουρκία. Ιδωμεν.

ΚΙ ΕΝΩ συμβαίνουν όλα αυτά -μέχρι και ο ίδιος ο Ερντογάν εγκατέλειψε επισήμως το βέτο για τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ-, ο μόνος που επιμένει ουσιαστικά στο ανύπαρκτο βέτο είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και τα φιλικά του ΜΜΕ. Ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε να βρει κάτι που δεν υπάρχει στο τριμερές μνημόνιο. Οτι η Σουηδία και η Φινλανδία δεσμεύτηκαν να στηρίξουν την Τουρκία σε πρωτοβουλίες Κοινής Εξωτερική Πολιτικής Ε.Ε. «ό,τι κι αν κάνει σε Αιγαίο, Κύπρο, Συρία, Λιβύη»! Ή ότι «η Τουρκία τα πήρε όλα και η κυβέρνηση δηλώνει ικανοποιημένη». Ενώ η συμμαχία των προθύμων στα ΜΜΕ έγραψε ότι «τα πήρε όλα ο Ερντογάν» και ειρωνεύτηκε τον «απομονωμένο Ερντογάν». Αλήθεια, γιατί ενοχλούνται με τον «απομονωμένο Ερντογάν»; Γιατί κάθε φορά που αναφέρεται μια τέτοια εκτίμηση -επί γεγονότων- πετιούνται στο ταβάνι, λες και τους πάτησαν τον κάλο; Περίεργο…

ΟΜΩΣ, εκτός από το περίεργο, υπάρχει το άκρως παράλογο. Αν υποτεθεί ότι πράγματι η Τουρκία πάρει το πράσινο φως για την αναβάθμιση ή την αγορά νέων F-16 και έστω ότι θα έρθουν τα πάνω-κάτω και το Κογκρέσο δώσει την έγκρισή του, γιατί ακριβώς διαμαρτύρεται ο ΣΥΡΙΖΑ; Γιατί η Τουρκία θα πάρει τα αεροσκάφη, τα οποία ο ίδιος καταψήφισε στη Βουλή να τα πάρει η Ελλάδα; Γιατί τα «τουρκικά F-16» είναι καλά και τα «ελληνικά F-16» είναι κακά;

ΤΟ γαρ πολύ της θλίψεως γεννά παραφροσύνη.

ΑΙΧΜΗ

ΠΟΙΟΣ ΚΑΙ ΠΩΣ «ΕΒΓΑΛΕ» ΤΟΝ ΚΟΡΚΟΝΕΑ;

Η εικόνα του δολοφόνου ενός 16χρονου παιδιού να κυκλοφορεί ελεύθερος είναι απεχθής. Και η συνειδητοποίηση ότι ο Ε. Κορκονέας κυκλοφορεί ελεύθερος, ενώ ο Αλ. Γρηγορόπουλος εδώ και 14 χρόνια δεν ζει προκαλεί οργή. Το τι έγινε στο Μικτό Εφετείο Λαμίας είναι κάτι που απασχολεί ήδη τις δικαστικές Αρχές. Οπως και πώς προέκυψε αυτό το 4-3, με όλους τους ενόρκους να ψηφίζουν υπέρ της απελευθέρωσης του δολοφόνου και τους 3 δικαστικούς να ψηφίζουν κατά. Υπάρχει όμως και μια παράπλευρη τραγωδία. Ή μάλλον ωδή στην υποκρισία και το φαρισαϊσμό. Το «ξεσήκωμα» του ΣΥΡΙΖΑ. Υποκρινόμενος ότι δεν ξέρει αυτό που ο ίδιος έκανε, διέρρηξε τα ιμάτιά του. ΟΛΟ το σκηνικό που οδήγησε στη απελευθέρωση του Κορκονέα «πάτησε» πάνω στην αλλαγή του Ποινικού Κώδικα που έκανε λίγες μέρες πριν από τις εκλογές του 2019 ο ΣΥΡΙΖΑ, παρατείνοντας το βίο μιας… ανύπαρκτης κυβέρνησης, αφού είχαν προκηρυχθεί εκλογές. Ο «πρότερος έντιμος βίος» έγινε «σύννομος βίος» για την αναγνώριση ελαφρυντικών. Τι σημαίνει αυτό; Οτι αν ένα λαμόγιο είχε καταφέρει -με λαμογιές- να κρατήσει λευκό το ποινικό του μητρώο, του αναγνωρίζονται ελαφρυντικά! Ετσι, τον Ιούλιο του 2019 έσπασαν τα ισόβια του Κορκονέα σε 13 χρόνια κάθειρξη και, στη συνέχεια, με βάση και την επικράτηση της ευμενέστερης διάταξης στη δίκη που επαναλήφθηκε, ο ισοβίτης δολοφόνος βρέθηκε ελεύθερος, μένοντας λίγα χρόνια στη φυλακή. Κάποιοι κακεντρεχείς υποστηρίζουν ότι αυτή η αλλαγή είχε γίνει για να έχει μελλοντική ευμενή μεταχείριση ένας άλλος serial killer. Αλλά «έκατσε η στραβή» του δολοφόνου Κορκονέα. Είτε είναι έτσι είτε δεν είναι, δεν δικαιούνται να διαμαρτύρονται οι ουσιαστικοί υπεύθυνοι της απελευθέρωσης του φονιά.

Κατήφεια στον έβδομο όροφο

Προς τα έξω η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ κάνει ό,τι μπορεί προκειμένου να φανεί δυναμική και αισιόδοξη για επόμενες εκλογές. Οσοι όμως έχουν πρόσβαση στον έβδομο όροφο της Κουμουνδούρου, διαπιστώνουν κατήφεια, απαισιοδοξία και ανεξέλεγκτο προβληματισμό. «Πώς γίνεται και δεν ξεκολλάμε από το 22-23%» είναι το βασικό ερώτημα που χαλάει διαθέσεις και καρδιές εκεί ψηλά στο κτίριο της πλατείας Κουμουνδούρου. Η νέα μέτρηση της Marc για τον ΑΝΤ1 ήρθε να αναζωπυρώσει την απαισιοδοξία και τον μελαγχολικό σκεπτικισμό. Και δεν ήταν μόνο οι 10 μονάδες της διαφοράς από τη Ν.Δ. (32,5%-22,5%). Ηταν, κυρίως, ότι ένας στους τρεις θέλει αυτοδυναμία της Ν.Δ. και ένας στους τρεις πιστεύει πως θα προκύψει κυβέρνηση συνεργασίας Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ, σε αντίθεση με το ισχνότατο 13% που θέλει αυτοδύναμη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και μόλις το 10% επιθυμεί κυβέρνηση συνεργασίας ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ…

…Αναθεώρηση στη Χ. Τρικούπη

…Ο προσεκτικός παρατηρητής των ελιγμών που κάνει ο Ν. Ανδρουλάκης θα έχει διαπιστώσει ότι το τελευταίο διάστημα έχει εγκαταλείψει σιγά σιγά την απόλυτη θέση του ότι δεν θα υποστηρίξει κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Κ. Μητσοτάκη ή τον Α. Τσίπρα, ακόμα κι αν είναι οι αρχηγοί του κόμματος που θα έρθει πρώτο στις εκλογές. Η απάντηση για τη «στροφή»-αναθεώρηση του Ν. Ανδρουλάκη βρίσκεται στις μετρήσεις, κρυφές και φανερές. Η δημοσκόπηση της Marc π.χ. εμφανίζει τους μισούς (!) ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ να μη συμφωνούν με αυτήν τη θέση του προέδρου του κόμματος. Ενώ στο σύνολο των ψηφοφόρων διαφωνούν οι δύο στους τρεις. Αυτό το εύρημα συνοδεύεται και από μια μικρή πτώση του ποσοστού του ΠΑΣΟΚ από το 13,2% στο 12,8%.