ΠΑΝΩ-κάτω η εικόνα που παρουσιάζουν τα νοσοκομεία είναι η ίδια εδώ και δεκαετίες. Ενα μπάχαλο στα Επείγοντα τις ώρες της εφημερίας. Πολύωρες αναμονές για τους ασθενείς. Ράντζα στους διαδρόμους. Μηχανήματα που είναι χαλασμένα. Μηχανήματα καινούργια, για τα οποία δεν υπάρχει το προσωπικό για να τα λειτουργήσει. Μεγάλες ελλείψεις σε γιατρούς και νοσηλευτές.

ΠΡΟΦΑΝΩΣ και η δεκαετία των Μνημονίων δημιούργησε ακόμα μεγαλύτερα προβλήματα, καθώς έγιναν μεγάλες περικοπές, ενώ χιλιάδες γιατροί έφυγαν στο εξωτερικό. Τα προβλήματα, όμως, υπήρχαν από τις εποχές που δέναμε τα σκυλιά με τα λουκάνικα. Τότε που δεν υπήρχε κανένας έλεγχος στις δαπάνες και δισεκατομμύρια έκαναν φτερά προς άγνωστες κατευθύνσεις.

ΑΡΑ, πού καταλήγουμε; Ναι, απαιτούνται περισσότερα χρήματα στην Υγεία για την κάλυψη των κενών σε προσωπικό. Αλλά το πρόβλημα δεν είναι οικονομικό. Το πρόβλημα στο ΕΣΥ είναι δομικό. Και η αλήθεια είναι πως με μερεμέτια δεν φτιάχνεται. Γιατί μπορεί να ακούγεται καλή ως ιδέα η «πίεση» για τη στελέχωση περιφερειακών νοσοκομείων, που ασκεί ο Αδωνις Γεωργιάδης προς τους ιδιώτες γιατρούς, αλλά δεν είναι η λύση. Το ΕΣΥ θέλει επανασχεδιασμό από μηδενική βάση. Γιατί, όταν ένα σύστημα έχει τόσες πολλές τρύπες, όσες και να πάει κάποιος να βουλώσει από κάπου αλλού θα μπάζει.

ΣΤΗ χώρα μας υπάρχουν πάνω από 70 νοσοκομεία. Σε πόλεις και κωμοπόλεις, σε κάθε γωνιά. Στην πραγματικότητα, όμως, αυτά που λειτουργούν κανονικά είναι καμιά εικοσαριά. Σε αυτά προσφεύγουν οι πολίτες καθημερινά. Σε αυτά μεταφέρονται οι πιο βαριές περιπτώσεις ασθενών. Σε αυτά γίνονται οι περισσότερες εγχειρήσεις. Τα υπόλοιπα υπολειτουργούν. Αυτή η παθογένεια βασίζεται στην παλαιού τύπου ρουσφετολογική πολιτική ένα στρατόπεδο, ένα πανεπιστήμιο, ένα νοσοκομείο σε κάθε πόλη και χωριό. Την ίδια ώρα υπολειτουργεί και η πλειοψηφία των Κέντρων Υγείας. Εχουν αποτύχει όλες οι προσπάθειες δημιουργίας ενός αξιόλογου συστήματος πρωτοβάθμιας υγείας, όπου θα γινόταν η διαλογή των ασθενών.

ΤΑ τελευταία χρόνια έχουν γίνει κάποια βήματα. Υλοποιείται η κατασκευή ή ανακαίνιση πολλών νοσοκομείων με χρήματα από το Ταμείο Ανάκαμψης και με χορηγίες ιδιωτών. Εχουν δοθεί αυξήσεις στις αποδοχές των υγειονομικών. Βέβαια, αυτά δεν αρκούν. Γιατί το πρόβλημα βρίσκεται στην «καρδιά» του προβλήματος. Η κυβέρνηση μαζί με τους ειδικούς της Υγείας και τους γιατρούς οφείλει να προχωρήσει στην επανίδρυση του ΕΣΥ. Η κεντρική ιδέα θα μπορούσε να ήταν η μετατροπή μικρών νοσοκομείων, που ήδη υπολειτουργούν σε μικρές πόλεις, σε Κέντρα Υγείας, η δημιουργία ενός νοσοκομείου με προδιαγραφές «Ευαγγελισμού» σε κάθε περιφέρεια και ο πλήρης ανασχεδιασμός στις εφημερίες των νοσοκομείων σε Αττική και Θεσσαλονίκη.

ΤΟ ΕΣΥ, όπως υπάρχει σήμερα, δεν προσφέρει τις υπηρεσίες που θα έπρεπε. Η υπομονή των πολιτών έχει εξαντληθεί. Υπάρχει μπροστά μια καθαρή τριετία, για να χτιστεί ένα νέο ΕΣΥ που θα σέβεται τους ασθενείς και τον κόπο γιατρών και νοσηλευτών.