Δεν βρέθηκε κανείς εκπρόσωπος κόμματος να του απαντήσει: «Αν κλέβεις, κ. Τσίπρα, την ψήφο των πολιτών, γίνεσαι πρωθυπουργός. Αν κλέβεις τα πάντα για να τα δώσεις στο Μνημόνιο, έντιμο είναι να πας σπίτι σου». Το πρώτο, λοιπόν, είναι ότι ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουν ούτε ιερό ούτε όσιο. Ας το πάρουμε απόφαση. Ετσι θα πορευτούμε ως τις εκλογές. Με τη λάσπη που κατασκευάζει ο Τσίπρας μπροστά στον ανεμιστήρα.

Το δεύτερο είναι πόσες φορές ο αστυνομικός -και όχι μόνον ο συγκεκριμένος- πηγαίνει στο σκοπευτήριο και ασκείται. Πόσες σφαίρες του δικαιολογεί η υπηρεσία και πόσες φορές τον υποχρεώνει να ασκηθεί, υπό επίβλεψη. Δεν περιμένω απαντήσεις. Δυστυχώς, τις ξέρω. Η εκπαίδευση του αστυνομικού για τη διάκριση που απαιτεί η χρήση του όπλου του είναι ουσιαστική. Η εκπαίδευση να μην πυροβολεί στα πόδια και η σφαίρα να χτυπάει στο κεφάλι, επίσης. Οπως και η εκτίμηση του εγκλήματος. Για είκοσι ευρώ κλοπή; Αστυνομικός, στον Βόλο, που κλήθηκε να συλλάβει οδηγό για 20 ευρώ βενζίνης, τα έδωσε από την τσέπη του. Να τα λέμε και αυτά.

Το τρίτο ανοίγει πολλά κεφάλαια: Κοινωνικό, ηθικό, ιατρικό, εκπαιδευτικό. Το παιδί που έκλεψε είκοσι ευρώ βενζίνης ήταν δεκαέξι χρόνων. Ωστόσο, είναι ήδη πατέρας παιδιού ενάμιση χρόνων, με σύζυγο στα δεκατέσσερα. Τι σημαίνει: «Αυτή είναι η παράδοσή μας» σε ένα κράτος ευρωπαϊκό, σε ένα κράτος Δικαίου, που υποστηρίζει τα δικαιώματα της γυναίκας; Η δεκατετράχρονη «παντρεύτηκε» σε ηλικία λίγο μικρότερη της δωδεκάχρονης, για την οποία φρίξαμε με τα «βάσανά» της, κι εδώ έχουμε μία μητέρα στα δωδεκάμισι χρόνια! Τι να πρωτοσημειώσει κανείς; Οτι το κράτος ΔΕΝ έχει δικλίδα ασφαλείας για το γάμο που «ευλογούν» οι γονείς τους; Οτι αυτά τα παιδιά χωρίς καμία εκπαίδευση κάνουν οικογένεια; Οτι δεν έχουν καμία επαγγελματική διέξοδο; Θυμάμαι, στη Θεσσαλία, όταν τους έλεγε ο περιφερειάρχης Κ. Αγοραστός ότι πρέπει να μείνουν στον καταυλισμό, λόγω της πανδημίας, ο πρόεδρος των Ρομά του απάντησε: «Και τι θα κάνει το Ρομά; Πώς θα ζήσει οικογένεια; Να μην κλέψει το Ρομά να ζήσει οικογένεια;».

Το τέταρτο είναι η απουσία της Εκκλησίας. Μόνον τον δεσπότη Σταυρουπόλεως και Νεαπόλεως κ. Βαρνάβα γνωρίζω να έχει «σχέσεις» στοργής στον καταυλισμό του Δενδροπόταμου. Η Εκκλησία πρέπει να ανοίξει μαζί τους ουσιαστικό διάλογο.

Το κράτος διαχρονικά έχει κάνει προσπάθειες. Ολες οι κυβερνήσεις. Αλλά εισπράττοντας τα επιδόματα, όλα τα άλλα για τους Ρομά περισσεύουν. Δεν μπορεί να συνεχιστεί όμως η κατάσταση, η μονίμως απασφαλισμένη. Τολμούν και λένε ότι «θα πάρουν το νόμο στα χέρια τους και θα κάψουν το παιδί του αστυνόμου»; Και ο κ. εισαγγελέας; Δεν είναι «λύση» στο πρόβλημα, όταν κάνουμε πως πρόβλημα δεν υπάρχει.