Σε αυτήν οι τρεις φιλορωσικές, στρατιωτικές χούντες καταγγέλλουν το Κίεβο ότι στηρίζει συγκεκριμένες αντάρτικες ομάδες στην περιοχή της Δυτικής Αφρικής και του Σαχέλ. Η υπόθεση έχει μια μικρή προϊστορία, την οποία αξίζει να δούμε: Στις αρχές Αυγούστου το Μάλι διέκοψε τις διπλωματικές σχέσεις με την Ουκρανία, επειδή ο επικεφαλής της ουκρανικής στρατιωτικής αντικατασκοπίας, Αντρίι Γιούσοφ, παραδέχθηκε ότι η υπηρεσία του έδωσε πληροφορίες σε αντικυβερνητικούς αντάρτες, που έστησαν τον Ιούλιο ενέδρα σε Μαλινέζους στρατιώτες και μισθοφόρους της ρωσικής Wagner και τους αποδεκάτισαν!

Λίγες μέρες αργότερα διέκοψε τις σχέσεις με την Ουκρανία και το στρατιωτικό καθεστώς του Νίγηρα, ενώ οι ένοπλες, αποσχιστικές ομάδες των Τουαρέγκ, που δρουν στις τρεις αφρικανικές χώρες, αρνήθηκαν ότι έλαβαν βοήθεια από το Κίεβο. Στο κόλπο όμως βρίσκονται και οργανώσεις της Αλ Κάιντα, που ανακοίνωσαν ότι σκότωσαν τουλάχιστον 50 μισθοφόρους της Wagner στην περιοχή.

Το συμπέρασμα είναι ότι από τη στιγμή που η Γαλλία τα μάζεψε κι έφυγε κακήν-κακώς από τη Δυτική Αφρική, σε μια ιστορικών διαστάσεων ήττα, η Δύση (ΗΠΑ) κάλυψε το κενό διά αντιπροσώπου. Και μάλιστα τι αντιπροσώπου! Ενός που το 20% του εδάφους του κατέχεται από τη Ρωσία, είναι οικονομικά κατεστραμμένος για τρεις γενιές και πρόσφατα μετέφερε τον πόλεμο στο έδαφος του αντιπάλου.

Εάν η κυβέρνηση και ο λαός της Ουκρανίας πιστεύουν ότι έχουν αποθέματα δυνάμεων να σπαταλήσουν στην Αφρική, σε εμάς δεν πέφτει λόγος. Αλλά δικαιούμαστε να εκφράσουμε τον θαυμασμό μας για την αυτοθυσία που μπορεί να επιδείξει κανείς για τους συμμάχους του…