Η επίσπευση στις καταβολές αποζημιώσεων. Βέβαια, στο τραπέζι εννοείται πως μπαίνει η αύξηση του κόστους παραγωγής και οι χαμηλές τιμές στις οποίες πωλούνται τα προϊόντα, αλλά αυτό αποτελεί ξεχωριστό κεφάλαιο που θα το δούμε λίγο παρακάτω.

ΠΡΟΦΑΝΩΣ και έχουν βάση τα αιτήματα των αγροτών. Ακόμα, όμως, κι αν ικανοποιούνταν όλα, τότε θα λύνονταν τα προβλήματα των αγροτών; Γιατί αυτός πρέπει να είναι ο τελικός στόχος.

ΚΑΝΟΝΙΚΑ, οι αγρότες θα έπρεπε να προβληματίζονται με το πόσο έχουν εκσυγχρονιστεί οι μέθοδοι καλλιέργειας. Με το αν έχουν την κατάλληλη και απαιτούμενη επιστημονική στήριξη ώστε να επιλέξουν το κατάλληλο είδος καλλιέργειας και το πώς θα αυξήσουν ποιοτικά και ποσοτικά την παραγωγή τους. Με το πώς θα δημιουργηθούν παραγωγικά συνεργατικά σχήματα γεωργών που δεν θα θυμίζουν τους παλαιούς αντιπαραγωγικούς συνεταιρισμούς. Με το πώς θα συνδεθεί η πρωτογενής παραγωγή με τη μεταποίηση των προϊόντων, ώστε να επιτευχθεί αύξηση των εξαγωγών.

ΑΡΑ, το θέμα που θα έπρεπε να απασχολεί όλους, τόσο τους αγρότες όσο και την κυβέρνηση, κανονικά θα ήταν το μοντέλο της γεωργίας και της κτηνοτροφίας με φόντο το 2030.

ΔΥΣΤΥΧΩΣ, δεν γίνεται αυτό. Οι αγρότες επιμένουν στη λογική «όλα τα κιλά, όλα τα λεφτά», όπως πριν από δεκαετίες. Και η κυβέρνηση ψάχνει να δει τι μπορεί να δώσει.

ΓΙΑ μια ακόμη φορά, όλοι ασχολούνται με το δέντρο και χάνουν το δάσος.

ΤΩΡΑ, όσον αφορά στο κόστος παραγωγής και τις τελικές τιμές των προϊόντων, εδώ πρέπει να γίνει άλλου είδους συζήτηση. Γιατί οι αγρότες ισχυρίζονται ότι πουλάνε τα προϊόντα τους πολύ φτηνά και δεν έχουν κέρδος. Στη συνέχεια, και οι μεσάζοντες ισχυρίζονται πως έχουν μικρό όφελος. Στο τέλος, και τα σούπερ μάρκετ, όπου πωλούνται τα προϊόντα, ισχυρίζονται ότι βγάζουν ελάχιστο κέρδος. Τότε, πώς γίνεται να εκτινάσσονται οι τιμές και οι πολίτες να αγοράζουν «χρυσά» τα αγροτικά προϊόντα; Προφανώς, κάποιοι, ή και όλοι στην «αλυσίδα», μας… δουλεύουν.

ΚΑΙ πάντοτε θα πλανάται ένα αναπάντητο ερώτημα πάνω από την πρωτογενή παραγωγή. Αν ισχύουν τα επίσημα στοιχεία των φορολογικών δηλώσεων, τότε το 95% των αγροτών έχει καθαρό εισόδημα κάτω από 5.000 ευρώ, δηλαδή περίπου 400 ευρώ το μήνα. Είναι δυνατόν να διαβιούν τα αγροτικά νοικοκυριά με αυτά τα ελάχιστα χρήματα εδώ και δεκαετίες; Προφανώς, και δεν είναι πλούσιο το 95% των αγροτών, αλλά σίγουρα δεν ζει και κάτω από το όριο της φτώχειας.

ΚΑΠΟΙΑ στιγμή, λοιπόν, πρέπει να μπουν όλα τα θέματα στο τραπέζι. Ωστε και να ικανοποιηθούν τα αιτήματα των αγροτών και να αλλάξει το μοντέλο στην πρωτογενή παραγωγή, αλλά και να μην πληρώνουμε πανάκριβα κάποια προϊόντα που θα έπρεπε να πωλούνται σε πολύ χαμηλότερες τιμές. Για να σταματήσουν, επιτέλους, τα «καθιερωμένα» ετήσια μπλόκα, αλλά να σταματήσουμε να κοροϊδευόμαστε και μεταξύ μας.